Διάβασα σήμερα πως η σύζυγος ενός πρώην προέδρου της υπερδύναμης δήλωσε η ίδια πως υποφέρει από “ήπια κατάθλιψη” εξαιτίας της κατάστασης στην οποία ευρίσκεται σήμερα η υπερδύναμη. Δεν πιστεύω ακριβώς το λόγο, τον οποίον εξέθεσε.
Ο όρος “κατάθλιψη” προκαλεί πολλούς και διάφορους συνειρμούς στον κάθε έναν από εμάς, σύμφωνα με τις εμπειρίες του. Δεν είμαι φυσικά ούτε ψυχολόγος ούτε ψυχίατρος, ώστε να αποφανθώ περί αυτού αλλά γνωρίζω μετά βεβαιότητος κάτι άλλο.
Όταν αποκτάς στα χέρια σου μία τεράστια δύναμη, η οποία όμως δε σου ανήκει και κατόπιν τη χάσεις, τότε συνειδητοποιείς τι θα μ π ο ρ ο ύ σ ε ς να είχες κάνει και όμως δεν το έκανες. Αυτό δε συμβαίνει μόνο με την πολιτική εξουσία αλλά και με την οικονομική. Και συμβαίνει και με πολλές ακόμα μικρότερης ισχύος εξουσίες, τις οποίες κατά καιρούς αποκτάς και δεν τις χρησιμοποιείς, όπως θα όφειλες ή όπως θα ήθελες ή όπως νόμιζες (συμπεριλαμβάνω και την… κακή πλευρά όχι μόνον τη θετική).
Προφανώς μετά την απώλεια αυτής της ισχύος όλα καταρρέουν και το μυαλό αρχίζει να περιδινείται στις δίνες των αμφιβολιών και των τύψεων, καθώς και των αυτό-κατηγοριών.
Στη ζωή όμως το σύνηθες δεν είναι να είσαι ούτε πρωθυπουργός, ούτε πρόεδρος. Ωστόσο πολλές σημαντικές μικρές εξουσίες σε καλούν να τις διαχειριστείς· μία, η σπουδαιότερη ίσως είναι και ο χρόνος σου. Και πρόσεξε! Καμία δε σου ανήκει πραγματικά. Διαχειριστής της είσαι.
Υπάρχει όμως και μία εξουσία, την οποίαν ποτέ, μα ποτέ δε χάνεις και αυτή είναι αρκετή να σε απομακρύνει κάθε φορά από τις πολύ επικίνδυνες παρυφές της οροσειράς της κατάθλιψης στην οποίαν μοιραία θα οδηγηθείς. Και αυτή είναι η:
Απόλυτη εξουσία της ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ε λ ε ύ θ ε ρ η ς β ο ύ λ η σ η ς .
