Το Αιγαίο δεν χωρά καμία αμφιβολία είναι ένα από τα ομορφότερα πελάγη της Υφηλίου. Απίστευτα τοπία, απέριττη ομορφιά, γαλάζιο και μία ιστορία από τα βάθη των αιώνων.
Θα ήταν το ιδανικό σημείο εάν δεν συνέβαινε να ανεμοδέρνεται. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, όταν οι χάρες του είναι στο μέγιστο βαθμό με τον ήλιο της Μεσογείου να το λούζει, ένας μόνιμος, ισχυρός και άκρως ενοχλητικός βόρειος άνεμος δεν αφήνει στο διάβα του τίποτα. Τα μελτέμια του Αιγαίου είναι η κατάρα του.
Η πιο λογική κίνηση θα ήταν να τα… σταματήσουμε! Τότε το Αιγαίο επί Γης παράδεισος θα ήταν. Αλλά είναι αυτό εφικτό;
Οι βοριάδες του Αιγαίου έχουν την γενεσιουργό τους αιτία σε μία ατυχή γειτνίαση (κατά μία έννοια). Και αυτή είναι η έρημος Σαχάρα!
Τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες, όταν οι θερμοκρασίες δεν έχουν όριο προς τα άνω στην Σαχάρα, ο εκεί αέρας θερμαίνεται, ως εκ τούτου ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα και το “κενό”, το οποίο δημιουργείται έρχεται να το καλύψει από τα Βαλκάνια ψυχρότερος αέρας..
Όσο λοιπόν υφίσταται η Σαχάρα ως έρημος οι αέρηδες στο Αιγαίο ποτέ δεν θα σταματήσουν.
Εάν όμως, λέγω ΕΑΝ, η Σαχάρα ήταν μία εύφορη γη με πράσινο, βλάστηση και νερό, όπως πιθανολογείται πως ήταν κάποτε, τότε δεν θα ανέβαιναν τόσο ψηλά οι θερμοκρασίες και ο θερμός αέρας, δεν θα ήταν τόσο θερμός, ώστε να δημιουργεί ανοδικά ρεύματα και “κενά”, τα οποία τα μελτέμια του Αιγαίου θα έσπευδαν να αναπληρώσουν! (“Κενά” δεν υπάρχουν ακριβώς στην ατμόσφαιρα, πρόκειται για βίαιες μετατοπίσεις).
Μετέτρεψε την έρημο σε εύφορη γη και οι συνέπειες στο Αιγαίο παύουν!
Αμέσως προηγουμένως σας περιέγραψα τον τρόπο εκδήλωσης κάθε συμπτώματος σε έναν άνθρωπο, σε μία κοινωνία. Όσους φράχτες και να ορθώσετε, όσα δένδρα και να φυτέψετε (θεωρητικά το γράφω) στα νησιά του Αιγαίου, τον άνεμο δεν θα τον σταματήσετε. Ίσως τον δαμάσετε, εάν είστε ικανοί ιστιοπλόοι και να τον εκμεταλλευτείτε προς όφελός σας, αλλά εάν δεν μετατρέψετε την έρημο σε εύφορη γη δεν θα τον σταματήσετε.
Για έναν άνθρωπο αυτό είναι δεδομένο.
Το κάθε σύμπτωμα, η κάθε συμπεριφορά έχει την αιτία της σε μία εσωτερική έρημο. Ίσως όχι τόσο μεγάλη, όπως η Σαχάρα, αλλά πάντα κάπου αλλού είναι ο λόγος. Και όπως έγραψα προηγουμένως, εάν είστε ικανοί ιστιοπλόοι, τότε την ερημιά της Σαχάρας ίσως την κάνετε τη φλόγα σας. Τυπική περίπτωση δημιουργικής εκμετάλλευσης αποτελούν οι καλλιτέχνες, αλλά στην συντριπτική πλειονότητα δεν συμβαίνει αυτή η καλή εκδοχή.
Για τις κοινωνίες όμως η Σαχάρα αντιπροσωπεύει την έλλειψη παιδείας, ήθους και χαρακτήρα των ατόμων, τα οποία την απαρτίζουν. Και στις κοινωνίες ο άνεμος μπορεί να μετατραπεί σε θύελλα και να σηκώσει ό,τι υπάρχει στα νησιά του Αιγαίου. Κι όμως πολλές κοινωνίες έχουν και αυτές βασίσει την ορμητικότητα τους σε μία έρημο.
Άλλοτε είχαν ικανούς ηγέτες – ιστιοπλόους, οι οποίοι δεν ήταν έρμαια, αλλά δάμαζαν τους ανέμους! Κι άλλοτε ανίκανους, οι οποίοι τους τσάκισαν στα βράχια.
Αλλά πάντα η αιτία είναι μία Σαχάρα. Και αλήθεια, δεν υπάρχει πιο όμορφη Δύση του ηλίου σε μία έρημο… και η Σαχάρα είναι η ωραιότερη έρημος. Αλλά προκαλεί και τους ανέμους στο Αιγαίο!
Είναι σίγουρο πως το άρθρο μου ενέχει την υπερβολή. Και δεν θα διαφωνήσω ούτε στο ελάχιστο μαζί σου. Όντως ΑΥΤΟ είναι το Αιγαίο και ΑΥΤΗ ακριβώς είναι η ομορφιά του!
Και αντί άλλης απάντησης σκέφτηκα για μιά στιγμή την Σαχάρα, όπως την περιγράφω στην ανάρτηση. Όλη αυτή η απεραντοσύνη της χαμένη μέσα στα δένδρα και τα νερά… Όχι καμήλες, όχι βεδουίνοι, όχι αμμόλοφοι… Όχι εξωτικές μυρωδιές (ναι υπάρχουν!), όχι μυστήριο…
Και ένα ήρεμο από πλευράς ανέμων Αιγαίο.
Θα το ήθελα αυτό;
Αλλά η τεράστια ομορφιά της ζωής είναι να την αποδέχεσαι ως έχει και να την ζείς. Φυσικά ποτέ μοιρολατρικά. Να γνωρίζεις τους λόγους και τις αιτίες και να χαίρεσαι αυτό, το οποίο συμβαίνει. Και εάν νομίζεις πως πρέπει να την αλλάξεις κάτι τόλμησε το!
Και αφού εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουμε τα δροσερά μελτέμια του Αιγαίου, ακόμα και εάν το θέλουμε και ακόμα εάν το τολμήσουμε ας τα δεχθούμε και ας ακολουθήσουμε μίαν άλλη ακόμα σπουδαιότερη σοφία, την οποία μας διδάσκουν:
Εάν δεν μπορείς να τροποποιήσεις τις συνθήκες γύρω σου, άλλαξε τον εαυτό σου!
