Το περασμένο Σαββατόβραδο (29 Σεπ. 2018) συνέβη ένα… αξιοπερίεργο γεγονός. Θα έλεγα μάλιστα και κάπως εξώκοσμο. Διακόσιοι, τριακόσιοι, δεν μπορώ να υπολογίσω, άνθρωποι μεθύσαμε χωρίς να έχουμε πιει ούτε μία σταγόνα αλκοόλ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά χάσαμε και την αίσθηση του χρόνου ή μάλλον καλύτερα μεταφερθήκαμε σε μία άλλη εποχή τέσσερις αιώνες πριν στην κεντρική Ευρώπη.
Πώς έγινε αυτό;
Προφανώς ήταν ένα σχέδιο, το οποίο εξυφάνθη από τους ανθρώπους της Achaia Clauss για να μας παρασύρουν σε άλλες σφαίρες. Και φαίνεται πως το πέτυχαν. Η νύχτα ήταν βροχερή και τα σύννεφα κάλυπταν τον ορίζοντα. Φώτα στα κτίρια αλλά με απόκοσμη αίσθηση. Και κάποια στιγμή παρασυρθήκαμε όλοι μας σε ένα πέτρινο μονοπάτι. Το μονοπάτι οδηγούσε σε έναν “άλλο” χώρο. Κάτω από την Δανιηλίδα, εντελώς κρυφό και άγνωστο, ένα υπόγειο κελάρι. Οι τοίχοι βαμμένοι μαύροι για να απορροφούν το φως και οι μυρωδιές της κάβας ακόμα εκεί. Στο κρυφό αυτό υπόγειο δυο σημαντικοί μουσικοί βάλθηκαν να μας αρπάξουν και να μας μεταφέρουν στον Μεσαίωνα, αλλά με την καλή του όψη. Αυτήν της μουσικής.
Και κάπως έγινε μέσα σε αυτήν την διαδικασία και οι μυρωδιές έγιναν νότες και μας μέθυσαν, παρασύροντάς μας τόσο μακριά στον χρόνο.
Μία πολύ σπάνια συναυλία με ήχους από άγνωστους αιώνες για εμάς στην τότε Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα ήταν αρκετή για να υλοποιηθεί το θαύμα. Διότι περί αυτού επρόκειτο…
Σημ. Δεν γνωρίζω ποιους να αναφέρω, διότι φοβάμαι μην αδικήσω ή παραλείψω άθελά μου κανέναν. Αλλά πολλά πράγματα συμβαίνουν εκεί και εννοώ την Achaia Clauss Winery. Ο χώρος εκτός από οινοποιία επεκτείνεται και σε ένα σημαντικό κύτταρο τέχνης και πνεύματος για την πόλη μας. Ο ιδιοκτήτης της Νίκος Καραπάνος, ο οποίος ήταν παρεμπιπτόντως και μαθητής του πατέρα μου δίνει το έναυσμα, το οποίο υλοποιείται από τον ακούραστο Περικλή Μπαλτά. Και η Τόνια Ράπτη (Tonia Rapti) εμβληματική παρουσία είναι πάντα εκεί να μας ξεναγήσει στο χρόνο.
Θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρω την Λέσχη Φίλων Κλασσικής Μουσικής, η οποία είχε και την ευθύνη της συναυλίας και η οποία επί 38 χρόνια τώρα, διοργανώνει συναυλίες υψηλού επιπέδου, όπως αυτήν την οποία παρακολουθήσαμε. Και σίγουρα η αγαστή συνεργασία με υπευθυνότητα και σοβαρότητα μεταξύ των δύο μερών της Λέσχης και της Achaia Clauss προσθέτει άλλη μία υπεραξία στην καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.
Και στο σημείο αυτό ένα ακόμα σχόλιο. Μέσα σε μία δύσκολη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας και ενώ διάχυτη είναι η απογοήτευση σε πολλούς τομείς, “θαύματα”, όπως το προηγούμενο προκαλούν ισχυρότατα ερεθίσματα δημιουργικότητας. Έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε. Δεν είναι μόνο τα όμορφα κτίρια ούτε ο γευστικός οίνος. Είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι τα μετατρέπουν σε πνευματικό πλούτο κοινό για όλους μας.
