(Credits Φωτογραφιών Lena Mimi-Lena)
Ελπίζω οι φίλοι μου να μην στενοχωριούνται όταν δεν μπορώ, πραγματικά λόγω μεγάλης έλλειψης χρόνου να παρακολουθήσω τις θεατρικές παραστάσεις τους. Και ειλικρινά στενοχωριέμαι πάρα πολύ, διότι είναι κάτι, το οποίο και θέλω και μου αρέσει.
Περιορίζομαι λοιπόν να παρακολουθώ τις δράσεις των στενών συνεργατών μου με τους οποίους μας συνδέουν πάρα πολλά. Και φυσικά ήταν οι πρώτοι, οι οποίοι με βοήθησαν στα πρώτα βήματα στον χώρο των θεαμάτων.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως όταν βλέπω πρόοδο στην η εξέλιξη των φίλων και συνεργατών μου. Πριν από λίγες ημέρες παρακολούθησα την θεατρική παράσταση “Ερασιτέχνης στον Έρωτα” σε σκηνοθεσία του Κώστα Ηλιόπουλου Konstantinos Iliopoulos στον Πολυχώρο Πολιτισμού Μηχανουργείο, “Μηχανουργείο Πολυχώρος Πολιτισμού ”. Ο Κώστας ξεκίνησε από ηθοποιός με θαυμάσιες ερμηνείες και κινείται πλέον και στον χώρο της σκηνοθεσίας με μεγάλη άνεση. Λόγω του “μαθηματικού” του μυαλού (είναι μαθηματικός στην πραγματικότητα), η δομή της παράστασης ήταν ακριβώς μία εξίσωση. Εντελώς απαραίτητο και λιτό σκηνικό, κάτι το οποίο μου αρέσει πάρα πολύ και δομή της διασκευής της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας “Ένα Βότσαλο στη Λίμνη” επίσης με έναν συμπαγή και δομημένο καθαρό τρόπο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οποιαδήποτε παράσταση-εξίσωση θα “λυθεί” στα χέρια του.
Πάντα, όταν πρόκειται για διασκευή ενός ήδη παιγμένου κινηματογραφικού έργου και μάλιστα το συγκεκριμένο δύο φορές με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και το διακύβευμα επίσης μεγαλύτερο και σε κάθε τομέα.
Ο Σάκης Κλήρης Sakis Kliris αποδεικνύει την εξέλιξη του, διότι νομίζω μαζί αρχίσαμε με τις “3 Μοίρες” για πρώτη φορά στο φακό και συνεχίζει δείχνοντας πλέον την ωριμότητα του στην υποκριτική τέχνη. Δεν χωρά καμία αμφιβολία επ΄ αυτού και είναι εντυπωσιακό και άκρως διδακτικό πως ένας άνθρωπος με σκληρή δουλειά και συνέπεια μπορεί να κατακτήσει τον χώρο αυτόν. Τεράστια βήματα πειθαρχημένης προόδου. Θεωρώ ότι μπορεί να αποδώσει μεγάλης εμβέλειας κινηματογραφικά θέματα. Και τον προσκαλώ φυσικά για τις επόμενες δημιουργίες τις οποίες ετοιμάζω.
Όσον αφορά τους συντελεστές οι οποίοι πλαισιώνουν την παράσταση.
Η Έλενα Παλούμπη Elena Paloumbis είναι εγγενώς ηθοποιός, κατέχει την τέχνη και με πολύ μεγάλη άνεση μπορεί να κινηθεί, θεωρώ σε κάθε ρόλο. Ίσως αποτελεί και τον επαγγελματικό κρίκο της παράστασης. Ο Κωνσταντίνος Τομαράς Konstantinos Tomaras απέδωσε έναν ρόλο ανθρώπου μεγαλύτερης ηλικίας κάνοντας μας να ξεχάσουμε την δική του και διαβλέπω περιθώρια πολύ σημαντικής εξέλιξης. Η Πόλη Κρούσκα πάρα πολύ σοβαρή απέδωσε με θαυμάσια ακρίβεια τον ρόλο της. Ήταν ο ρόλος της, δεν έπαιξε. Η Κωνσταντίνα Καραγιάννη Kostadina Karagianni με φυσικότητα και άνεση σε έπειθε τόσο, ώστε να αναρωτιέσαι αν είναι η ίδια, την οποία γνωρίζεις και στην πραγματική ζωή. Η Ειρήνη Τρυφωνοπούλου Eirini Trifonopoulou δεν άφησε περιθώρια… αντιλόγου και έβγαζε έναν αέρα Σαπφώς Νοταρά. Ο Χρήστος Κουστουμπάρδης Χρήστος Κουστουμπάρδης με το δικό του στυλ, μου θύμισε πολύ έντονα τον Νίκο Ρίζο και –προσέξτε- με συγκρίσιμο τρόπο. Η Σάντυ Πατσαούρα Σάντυ Πατσαούρα με το νεαρό της ηλικίας της θέτει πολύ γερές βάσεις για την συνέχεια, ενώ ο Karan Prasher Karan Prasher μου άρεσε με τη φυσικότητα και το βλέμμα της υποκριτικής του.
Πάντα πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και τους υπόλοιπους αφανείς συντελεστές, οι οποίοι συνήθως “αγνοούνται “και μόνο με μικρά γράμματα φαίνονται τα ονόματά τους στα προγράμματα, αλλά συμμετέχουν εξ΄ ίσου με τον τρόπο τους στην επιτυχία. Αναφέρω στο ίδιο μήκος κύματος των σχολιασμών μου την Κατερίνα Φρουφρή Froufri Katerina για την διασκευή (δύσκολο κεφάλαιο αυτό, ρωτήστε με), τα σκηνικά-κοστούμια της Θεοδώρας Τσούλου (ό,τι… βλέπεις) καθώς και τα ηχητικά του Άκη Καλαφάτη (ό,τι ακούς πέραν των ηθοποιών).
Καλή επιτυχία παιδιά και καλή συνέχεια με ακόμα δυνατότερες προσεγγίσεις.
Όλες οι εξαίρετες φωτογραφίες είναι της Lena Mimi-Lena
