Όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά ο Άρης με την Αφροδίτη ερωτεύτηκαν σφόδρα ο ένας τον άλλον. Αυτό συνέβη στο παλάτι του συζύγου της Αφροδίτης, του Ηφαίστου. Δεν έβλεπαν την ώρα να μείνουν μόνοι μαζί και το κατάφεραν. Τους είδε όμως ο ήλιος, ο οποίος ανήγγειλε το γεγονός αμέσως στον Ήφαιστο. Αυτός συλλογίστηκε πονηρά. Αντί να κάνει οτιδήποτε άλλο πήγε στο σιδηρουργείο του και κατασκεύασε αόρατες αλυσίδες, οι οποίες ούτε σπάζονταν ούτε λύνονταν. Τις κρέμασε γύρω από το συζυγικό κρεββάτι και έφυγε δήθεν για τη Λήμνο.
Ο Άρης τότε και η Αφροδίτη άδραξαν αμέσως την ευκαιρία και τράβηξαν για να ξαπλώσουν. Αλλά οι αλυσίδες τους τύλιξαν γυμνούς όπως ήταν και δε μπορούσαν να σαλέψουν!
Τότε ο Ήφαιστος εμφανίστηκε εξαγριωμένος και κάλεσε του θεούς να “θαυμάσουν” τους δύο εραστές και να τους τιμωρήσουν. Και απαίτησε πίσω τα δώρα του προς τον Κρονίδη για το ξεδιάντροπο κορίτσι!
-“Ωραία η κόρη σου αλλά όχι τίμια!”
Εμπρός στην αμηχανία όλων ο Απόλλων ερώτησε τον Ερμή εάν θα ήθελε να ήταν στη θέση του Άρη, με την Αφροδίτη δίπλα του και αλυσοδεμένος.
Και ο Ερμής απάντησε:
“Εάν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, ας ήταν οι αλυσίδες τρεις φορές πιο γερές!”
Όταν η αμαρτία είναι γλυκιά ακόμα και ο Ερμής λέγει την αλήθεια!
Σημ. Η τελευταία πρόταση κρύβει μέσα της, ένα από τα σπουδαιότερα “εργαλεία” πολιτικής ανάλυσης. Δεν έγραψα τυχαία το μύθο.
