Στη λήψη αποφάσεων ένα είναι κατά τη γνώμη μου το μυστικό:
Να λαμβάνονται με βάση το στόχο, το όραμα και όχι τις επικρατούσες συνθήκες ή καταστάσεις. Διότι στην πρώτη περίπτωση, ακόμα και εάν το τίμημα είναι σκληρό υπάρχει μία πιθανότητα να απεγκλωβιστούμε από ό,τι δεν μας αρέσει ή ικανοποιεί.
Στη δεύτερη όμως περίπτωση παραμένουμε δέσμιοι της κατάστασης ή των συνθηκών από τις οποίες πάρα πολύ δύσκολα θα απεγκλωβιστούμε. Διότι η απόφασή μας υπαγορεύεται από εξαναγκασμό και όχι από στόχο.
Άρα το ερώτημα πριν από τη λήψη κάποιας απόφασης είναι ΕΓΩ ΤΙ ΘΕΛΩ και όχι τι πρέπει ή τι μου επιβάλλεται. Μία μικρή διαφορά στη σκέψη, μία τεράστια διαφορά στο αποτέλεσμα.
