Επιχειρηματικά η Ελλάδα είναι από τις πλέον αρνητικές περιοχές. Εντελώς εχθρική. Αλλά προσωπικά θα πρέπει να σας ομολογήσω πως ανεξαρτήτως του τι έκανα ή ΔΕΝ έκανα (τα δεύτερα απείρως περισσότερα από τα πρώτα), εάν επέστρεφα στην ηλικία των, ας πούμε 25 ετών και ΠΑΛΙ από εδώ θα ξεκινούσα. Βίτσιο; Θα δούμε!
Το κλειδί στον τρόπο σκέψης δεν είναι το τι συμβαίνει γύρω σου ή τι κάνουν οι άλλοι αλλά ΕΣΥ ΠΩΣ αντιδράς. Βέβαια εάν έχεις γεννηθεί λευκή άρκτος (αρκούδα) στον Βόρειο Πόλο και σε μεταφέρουν στην ζούγκλα της Κεντρικής Αφρικής υπάρχει θέμα. Είναι ΚΑΙ αυτό μία πιθανή εκδοχή και έχει συμβεί αρκετές φορές στην ανθρώπινη ιστορία, όπου το περιβάλλον και οι εξωτερικές συνθήκες σε ξεπερνούν. Σε περιπτώσεις όπως η Μικρασιατική καταστροφή ή η εισβολή στην Κύπρο αναφερόμαστε σε πολύ σκληρά δεδομένα. Αλλά αυτές οι τραγωδίες δεν είναι ακριβώς ο κανόνας. Σκεφτείτε επίσης την περίοδο του Νάσσερ στην Αίγυπτο, πόσοι έφυγαν μόνο με τα ρούχα τους, διότι αυτά επιτρέπονταν να πάρουν μαζί τους αφήνοντας τα πάντα πίσω τους, αλλά όχι σε τόσο σκληρό βαθμό όσο οι Μικρασιάτες το ’22 ή οι Κύπριοι το ’74.
Και ερχόμαστε τώρα σε μία νέα Ελληνική πραγματικότητα. Στην Ελλάδα βιώνουμε μία αθλιότητα ήδη από την εποχή των μνημονίων (και σε άλλο άρθρο θα αναφερθώ διεξοδικά). Πρόκειται για μία στοχευμένη και επιβαλλόμενη πτώχευση/πτωχοποίηση με το πολιτικό σύστημα να το εκμεταλλεύεται αναλόγως. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο εδώ τώρα.
Τι κάνεις αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα από οικονομικής απόψεως, όταν πρακτικά κάθε επιχείρηση δυσκολεύεται να επιβιώσει λόγω του ασφυκτικού περιβάλλοντος. Υπάρχουν και πολλές καλές περιπτώσεις, αλλά κανένας δεν αισθάνεται ευχάριστα σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον.
Πάμε τώρα να δούμε το επόμενο βήμα στο σκεπτικό μας.
Είσαι σε μία νέα Ελλάδα με όλα όσα γνωρίζεις και συμβαίνουν. Σωστά; Σωστά! ΔΕΝ είσαι όμως ο Μικρασιάτης πρόσφυγας, ο οποίος δεν έχασε μόνο την περιουσία του, αλλά και τη ζωή του (μεταφορικά το γράφω). ΔΕΝ είσαι ο Κύπριος πρόσφυγας, ο οποίος βίωσε την τραγωδία με τον τρόπο τον οποίον όλοι γνωρίζουμε. Εκεί υπήρξε αίμα, καταβαράθρωση αξιοπρέπειας και προσωπικοτήτων και ακόμα χίλια δεινά. ΔΕΝ είσαι ούτε και ο Έλληνας της Αιγύπτου, ο οποίος έφυγε κατόπιν επιβαλλόμενης και αναγκαστικής πτώχευσης από μία αγαπημένη Πατρίδα (την Αίγυπτο) προς τη μαμά Πατρίδα (την Ελλάδα).
Είσαι ένας Έλληνας, ο οποίος βιώνει μία επιβαλλόμενη πτωχοποίηση (σύμφωνοι) στην ίδια του την Πατρίδα. Άρα είσαι σε καλύτερη θέση από τους προηγούμενους τρεις. Οι επιθέσεις από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες, τα funds και άλλα αρπακτικά υφίστανται αλλά τουλάχιστον δεν έχουν αίμα…
Και ερωτώ και πάλι: ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ όταν σε κυνηγά ένας δολοφόνος; Σίγουρα δεν κάθεσαι σαν κότα, ούτε μυξοκλαίς τη μοίρα σου, ούτε παρακαλάς για mercy. Τουλάχιστον αυτό δεν πρέπει. Αμύνεσαι! Αλλά για να συμβεί αυτό και να αποκτήσεις τις δυνάμεις πρέπει να αλλάξεις τις ρυθμίσεις του μυαλού σου (το λεγόμενο mindset). Και ποιο ενδείκνυται στην παρούσα φάση;
Αυτό του οικονομικού πρόσφυγα.
Ξεχνάς κατά το δυνατόν το παρελθόν, πάει αυτό χάθηκε, όπως χάθηκε και η προηγούμενη ζωή σου. Ξεχνάς το δίκαιο και το άδικο. Η ζωή εγγενώς είναι άδικη σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα. Ξεχνάς και την εκδίκηση. Δεν έχεις χρόνο να τη σκέφτεσαι ή έστω άφησε την για αργότερα (λέμε τώρα, νομίζεις, διότι δεν θα την έχεις ανάγκη). Ούτε αλλάζεις προπαντός χαρακτήρα. Τα έχασες όλα τότε.
Εκμεταλλεύεσαι τη μοναδική ευκαιρία της ζωής σου να νοιώσεις (προσέξτε το αυτό) ελεύθερος να δημιουργήσεις και πάλι. Σκέψου ως οικονομικός πρόσφυγας στην ίδια σου την Πατρίδα. Δεν είναι ευχάριστο, ούτε και εύκολο. Είναι όμως… απλό!
Άλλωστε υπάρχει και το κλάμα…
