Όταν είσαι μέσα στα γεγονότα συνήθως χάνεις τη συνολική εικόνα. Το άμεσο και αναγκαίο επιβάλλει μία “στένωση” αντίληψης, η οποία καθιστά την εκτίμηση του όλου θεωρητικά δύσκολη. Όμως δεν ισχύει ακριβώς αυτό. Οι πολιορκημένοι προσπαθούν να επιβιώσουν και να εκδιώξουν τον εχθρό. Αλλά είναι διαφορετικά να είσαι εντός των τειχών από του να είσαι εκτός. Και εάν οι εντός γνώριζαν ή μπορούσαν να έχουν μία συνολική εικόνα πολλά σπουδαία ιστορικά γεγονότα θα ελάμβαναν διαφορετική εξέλιξη και τροπή.
Θεμελιώδη συστατικά του πλούτου είναι ο χρόνος, ο χώρος και η γνώση· τα οποία ΚΑΙ τα τρία είναι σε τρομακτική έλλειψη. Έχεις λίγο ή ελάχιστο χρόνο, περιορίζεται στο χώρο από τις συνθήκες και συνήθως δεν γνωρίζεις όσα σου χρειάζονται. Και ο εγκλωβισμός των περισσοτέρων ανθρώπων ΧΩΡΙΣ πλούτο είναι διότι κάτι τους λείπει από τα προηγούμενα. Ένα είναι αρκετό να σε καθηλώσει. Οι “πλούσιοι” (προσέξτε εδώ το λεπτό νόημα με την ευρύτερη έννοια, διότι ΔΕΝ είμαι εχθρός του πλούτου, κάθε άλλο) απανταχού προσπαθούν απεγνωσμένα να σου στερήσουν οπωσδήποτε ένα από αυτά.
Το ευκολότερο είναι να σου στερήσουν το χρόνο. Επιβίωση και χρόνος δεν συμβαδίζουν. Δεν προλαβαίνεις, δεν έχεις χρόνο…
Το επόμενο είναι να σου στερήσουν το χώρο. Να σε εγκλωβίσουν κάπου, ώστε να είσαι αναγκασμένος να ακολουθήσεις μία διαδικασία μετάβασης στο χώρο της εργασίας σου.
Το τρίτο είναι να μην αποκτήσεις γνώση. Δύσκολη η απόκτηση της γνώσης, διότι απλούστατα απαιτεί… χρόνο (για σκέψη και μελέτη)!
Μέχρι πριν από ένα έτος ήταν δεδομένη η σπανιότης και των τριών συστατικών του πλούτου. Έχετε σκεφτεί πώς φεύγοντας στις 7:00 το πρωί από το σπίτι σας μέχρι το χώρο εργασίας σας η ψυχολογία σας θα έχει ξετιναχτεί είτε μέσα στο αυτοκίνητο είτε ακόμα χειρότερα στο μετρό. Φθάνοντας ήδη έχεις χάσει ένα 30% της ενεργητικότητάς σου. Κατόπιν ο περιορισμός του εργασιακού χώρου και των πιέσεων και στη συνέχεια η επιστροφή με όλη την κόπωση συσσωρευμένη. Καμία διάθεση για μελέτη και φυσικά καθόλου χρόνος.
Δεν έχει σημασία το είδος της εργασίας σου, διότι στις σύγχρονες κοινωνίες και ο απλός εργαζόμενος και το ανώτερο στέλεχος αλλά και ο επιχειρηματίας ή ελεύθερος επαγγελματίας την ίδια διαδικασία ακολουθούν.
Και έχουμε το συμβάν του Covid-19.
Η σπουδαιότερη συνέπεια της πανδημίας είναι αυτή, η οποία ΔΕΝ έχει καθόλου εξεταστεί. Ξαφνικά αποκτάς χρόνο, αποδεσμεύεσαι από τα χωρικά δεσμά και επιπλέον μπορείς να χρησιμοποιήσεις το χρόνο σου για περισσότερη γνώση. Άρα συνέβη το αδιανόητο:
Τα σπάνια συστατικά του πλούτου είναι πλέον σε αφθονία!
Ο πλούτος εν τω μεταξύ μακράν είναι από χρήμα. Οι κοινωνίες όμως έχουν τόσο πολύ εθιστεί στην έννοια του χρήματος και λησμόνησαν την έννοια του πλούτου. Και με το χρήμα δεν γίνεσαι πλούσιος. Διότι πλούτος πραγματικό (και υλικός) είναι ο χρόνος, η αποδέσμευση από το χώρο και οι γνώσεις. ΑΥΤΟ είναι ο σύγχρονος τουλάχιστον πλούτος (ανατρέξατε στο άρθρο “Έξι + 1 Τάσεις Αναζητούν Εξέλιξη”). Τα χρήματα προκύπτουν.
Ο χρόνος της επιρροής όμως του Covid-19 ενδεχομένως τελειώνει. Εάν δεν προκύψει κάποια μετάλλαξη ή άλλη απρόβλεπτη εξέλιξη σε ένα περίπου έτος θα έχει γίνει και πάλι πολύ σπάνιος ο χρόνος, θα επανέλθουν οι χωρικοί περιορισμοί και η απόκτηση γνώσης θα είναι και πάλι άπιαστος στόχος…
Τώρα επαναξιολογείστε τα γεγονότα.
