Σε πολύ κεντρικό σημείο της Λάρισας υπάρχει αν και δύσκολα διακρίνεται ένας τρούλος από Τουρκικό Χαμάμ. Οι Λαρισαίοι το γνωρίζετε. Κάτω και στην πρόσοψη του δρόμου υπάρχουν εμπορικά καταστήματα (έχω επέμβει διαγράφοντας τα σήματα και τις επωνυμίες τους).
Μέσα σε αυτό το πλάνο διακρίνεται η Ελληνική κοινωνία: κεραίες επικοινωνιών υψηλής τεχνολογίας (=η αγάπη για την κινητή και σταθερή τηλεφωνία και τα κοινωνικά δίκτυα), κεραίες τηλεόρασης (=η δύναμη επιρροής της), το ξενοδοχείο δίπλα (=ο τουρισμός), τα εμπορικά καταστήματα επί του χαμάμ (=η εμπορική έφεση), τα κυπαρίσσια (=η εθνική κατάθλιψη), τα άλλα φυτά (=η πανέμορφη φύση),τα υπόστεγα και τα κεραμίδια ατάκτως ερριμμένα (=η γενικότερη προχειρότης), τα φαναράκια προηγούμενων δεκαετιών (=η προσκόλληση σε νοοτροπίες των προηγούμενων δεκαετιών), μπαλώματα στις παλαιές τοιχοποιίες (=το απρογραμμάτιστον της υπόθεσης), οι μόνιμα τοποθετημένοι δημοτικοί εορταστικοί φωτισμοί (=έτοιμοι πάντα για κάθε γάμο και χαρά) και τέλος το σήμα του πεζόδρομου (=γιαβάς, γιαβάς, το οποίο σημαίνει τα ζώα μου αργά).
Και όλα τα προηγούμενα (εκτός της τεχνολογίας και του τουρισμού) υπό τη σκέπη της Οθωμανικής νοοτροπίας!
Επειδή όμως εδώ σε αυτή τη σελίδα δεν είμαστε για να εκφράζουμε παράπονα και γκρίνιες (εντάξει γράφουμε που και που και μερικές), χαιρόμαστε για τη μοναδική αυτή εικόνα γεμάτη πλούτο από κοινωνική ιστορία και συμβολισμούς. Και βεβαίως να μην ξεχνάμε τον αυτοσαρκασμό μας και το χιούμορ με το οποίο αντιμετωπίζουμε όλα τα προηγούμενα (=ο πραγματικός πλούτος μας)!
Σημ. Για το συγκεκριμένο κτίσμα, την ιστορία του και τη σημερινή χρήση του μπορείτε να ανατρέξετε σε άλλες πηγές.
