Σήμερα, όπου κι αν πήγα και με οποίον συνομίλησα, μία φράση άκουγα επίμονα:
“Δεν υπάρχει ελπίδα”,
εννοώντας την κατάσταση όχι στον οικονομικό τομέα, όσο στην αδιανόητη συμπεριφορά και αδράνεια πολύ μεγάλου πλήθους πολιτών, οι οποίοι δείχνουν να έχουν εντελώς (ή έστω… μερικώς) ηλιθιοποιηθεί.
Αυτό είναι λάθος συμπέρασμα για τρεις λόγους:
Όσοι το λένε προφανώς δεν ανήκουν στην προηγούμενη κατηγορία, άρα υπάρχει ελπίδα από αυτούς.
Τα προηγούμενα συμβαίνουν προκειμένου να οδηγήσουν εκείνους, οι οποίοι έχουν ελπίδα (διότι την ελπίδα την έχεις ή δεν την έχεις, δεν περιμένεις να σου την δώσουν) σε πλήρη απογοήτευση διαλύοντας κάθε ίχνος λογικής με τον πλέον ξεδιάντροπο και δόλιο τυχοδιωκτικό τρόπο με μόνο τελικό στόχο να εφαρμοστεί ο γνωστός κανόνας των δικτατόρων:
Η δική σου απογοήτευση κέρδος για κάποιον άλλον!
Σας αρέσει αυτό;
Υποθέτω καθόλου! Άρα, υπάρχει ελπίς!
