Τρόποι Επενδύσεων στα Ακίνητα

Μόνο η έλλειψη φαντασίας μπορεί να περιορίσει τη δημιουργικότητα στους τρόπους επένδυσης στα ΑΚΙΝΗΤΑ.

Ας κάνουμε μερικές σκέψεις στον τομέα αυτό. Λοιπόν πως μπορούμε να ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ  στα ΑΚΙΝΗΤΑ. Τι τρόποι υπάρχουν. Νέες ιδέες, νέες τάσεις, συνήθειες, τι γίνεται τελικά.

Δεν θα σας δώσω θεωρίες, αλλά πραγματικά περιστατικά, ώστε να κρίνετε μόνοι σας.

Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα αληθινό γεγονός. Το 1867 ο Joseph Seligman πληροφορήθηκε πως όλη η έκταση βόρεια της 16ης οδού και δυτικά της Broadway (στη Νέα Υόρκη στο Μανχάταν), έως τον 121ο δρόμο, περιλαμβάνοντας το περισσότερο απ’ ότι είναι σήμερα γνωστό σαν West End Avenue και Riverside Drive, ήταν προς πώληση. (Όσοι από εσάς έχετε επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη πιστεύω πως καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ). Η τιμή για αυτήν την έκταση τότε ήταν 450,000 δολάρια –περισσότερα από 3 τετραγωνικά μίλια γης του Μανχάταν- έναντι ενός μικρού κλάσματος ενός μοναδικού τετραγώνου με σημερινές τιμές. Ήταν ίσως η καλύτερη ευκαιρία αφ’ ότου ο Peter Minuit αγόρασε την αρχική γη από τους Ινδιάνους. Ο Joseph είχε τα χρήματα αλλά είπε όχι: «Είναι κακή επένδυση». Εάν είχε σκεφθεί διαφορετικά σήμερα οι Seligmans θα ήταν με άνεση και με διαφορά οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο.

Άλλο παράδειγμα, επιτυχίας όμως αυτή τη φορά. Ο Abraham Levitt και ο γιός του William Jaird Levitt και οι δύο από το Brooklyn, είχαν την ιδέα να παράγουν μαζικά κατοικίες ώστε να καλύψουν την έντονη ανάγκη στέγασης μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Αγόρασαν μία πατατο-καλλιέργεια στο Long Island, τροποποίησαν τους όρους δόμησης της περιοχής και κατασκεύασαν κατοικίες «εν σειρά» και με πολύ χαμηλή τιμή (και με δόσεις!). Αποτέλεσμα: Οι λεγόμενες «Levittowns» στη Νέα Υόρκη, στην Πενσυλβανία και το New Jersey.

Άλλο παράδειγμα. Ο Melvin Simon ήταν γιός ενός ράφτη από τη Νέα Υόρκη. Ξεκίνησε να εργάζεται ως leasing agent (δηλ. να βρίσκει ενοικιαστές για τα καταστήματα των malls) για εμπορικά κέντρα στις αρχές του 1950. Ωστόσο παρατήρησε πως χτίζοντας εμπορικά κέντρα με κινηματογράφους θα αξιοποιούσε την γη πολύ πιο αποδοτικά, καθότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο χώρος parking των αυτοκινήτων και τις βραδινές ώρες, αφού έκλειναν τα εμπορικά καταστήματα. Από το 1959 κατασκεύασε εκατοντάδες εμπορικά κέντρα στην Αμερική συμπεριλαμβανομένου και του μεγαλύτερου στη Μινεσότα.

Ένα ακόμα πιο εκπληκτικό παράδειγμα αποτελεί η πόλη του Las Vegas. Ο διάσημος γκάνγκστερ Benjamin “Bugsy” Siegel, ήταν αυτός που οραματίστηκε το 1945 την ίδρυση αυτής της πόλης σε μία ερημική περιοχή (της Nevada), που απέχει 5 ώρες από το Los Angeles. Μόνο που η Νεβάδα ήταν η μοναδική πολιτεία που επέτρεπε τον τζόγο και την πορνεία στις Η.Π.Α. και ταυτόχρονα πολύ κοντά ήταν και το φράγμα Hoover (ιδού και το νερό!).Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι όλα ήταν από την ηθική πλευρά της ζωής.

Το κερασάκι σας το άφησα για το τέλος:

Γιατί η κινηματογραφική βιομηχανία αναπτύχθηκε στο Χόλυγουντ; Διότι απλούστατα κάποια ντόπια Blanche, από τη Νότια Καλιφόρνια επεσήμανε στους Goldwyn (ναι της Goldwyn & Mayer) και τους αδελφούς Lasky, πως όλο και περισσότερες ταινίες γίνονται στην Δυτική ακτή, εξ’ αιτίας του καθαρότερου αέρα και της περισσότερης ηλιοφάνειας. Σημείωσε επίσης πως έπρεπε να ληφθεί υπ’ όψη και το κόστος θέρμανσης, το οποίο δεν θα είχαν προκειμένου να ζεστάνουν τα τεράστια στούντιοs τον χειμώνα.

Είπατε τίποτα λοιπόν για τους περιορισμένους τρόπους ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ στα ΑΚΙΝΗΤΑ;

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

Έχετε σκεφθεί:

Αν επισκεφθείτε την Μονεμβασία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ενθουσιαστείτε από τα στενά σοκάκια, τα παραμυθένια σπιτάκια και θα ζηλέψετε που δεν έχετε κάποιο δικό σας, ώστε να ζήσετε όνειρο και πραγματικότητα μαζί. Αν έχετε και το κουράγιο και περπατήσετε ως την κορυφή του βράχου θα συναντήσετε χαλάσματα της πάνω γειτονιάς και συνάμα θα απολαύσετε μια υπέροχη θέα της περιοχής.

Όλα αυτά είναι πολύ ρομαντικά αλλά σκεφτείτε πριν από πολλά χρόνια (εννοώ πραγματικά πολλά), τα σπουδαία ΑΚΙΝΗΤΑ των πλουσίων και προυχόντων ήταν αυτά που βρίσκονταν στην κορυφή του βράχου, ενώ τα παρακατιανά και στριμωγμένα (που μόλις πριν λίγο ζηλέψατε) ήταν των φτωχών και ταλαίπωρων (που θα έπρεπε να ανέβουν και όλα εκείνα τα σκαλιά όποτε τους το ζητούσαν), που δεν ανεβήκατε εσείς γιατί προτιμήσατε τα εξαίρετα καφέ της κάτω γειτονιάς.

Αφού βρεθήκατε σε αυτή την ιστοσελίδα υποθέτω ότι είστε ένας ανήσυχος άνθρωπος – επενδυτής και για αυτό θα σας θυμίσω πως αυτά που τώρα είναι χαλάσματα, δημόσια περιουσία και αρχαιολογικός χώρος ήταν τα προνομιούχα ακίνητα. Ενώ τα ταλαίπωρα της κάτω γειτονιάς έχουν ακόμα(!) τίτλους – ιδιοκτήτες και κατοικούνται ακόμα (και πωλούνται πολύ μα πολύ ακριβά).

Το 1451 (όχι το 1453) λοιπόν αποφασίσατε να επενδύσετε σαν πλούσιος που είσαστε στη Μονεμβασία και αγοράσατε ένα λαμπρό σπίτι με οικόπεδο στην πάνω γειτονιά. Χμ… μακροπρόθεσμη επένδυση σκεφτήκατε όταν δίνατε τα χρυσά φλουριά σας. Ωστόσο κάποιος Μωάμεθ είχε άλλη γνώμη γιατί αν και δεν είχε φλουριά στόχευσε στα καλύτερα ακίνητα του τότε κόσμου σε μία πόλη που λεγόταν Κωνσταντινούπολη, σχεδιασμένη από ένα άλλο σπουδαίο ΕΠΕΝΔΥΤΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ κάποιον Κωνσταντίνο. Τέλος πάντων ο φτωχός που προσπεράσατε στις σκάλες ανεβαίνοντας προς το δικό σας ακίνητο (και τον σπρώξατε λιγάκι γιατί δεν χωρούσατε και οι δύο), είχε κάτι οικονομίες από κάποιες καλές ψαριές και απηυδισμένος από το ανέβα – κατέβα για να πουλήσει τα ψάρια του στην πάνω γειτονιά έφυγε και αγόρασε ένα υγρό και σκοτεινό χωρίς καν δρόμο σπίτι και χωρίς καν οικόπεδο σε ένα μέρος που λεγόταν αν δεν κάνω λάθος Βενέτσια ή Βενετία ή κάπως έτσι.
Τώρα σκεφθείτε και απαντήστε μου παρακαλώ στις παρακάτω ερωτήσεις:

• Θα αγοράζατε σπίτι στην πράσινη γραμμή στην Λευκωσία (όπου η μία του πλευρά είναι πρόσωπο με τον Τουρκικό τομέα);
• Θα αγοράζατε σπίτι στην Ιερουσαλήμ ή στην Βαγδάτη για μελλοντική επένδυση για τα παιδιά σας;
• Θα αγοράζατε μια έρημη έκταση στην Οκλαχόμα;
• Θα ανταλλάσσατε την πολυκατοικία σας του 1975 των 15 διαμ/των στο Παγκράτι με ένα οικόπεδο στο Χάρλεμ του Μανχάταν;
• Τι θα λέγατε για 15,000 στρέμματα με 40,000 ευρώ στον Παναμά;

Ας προχωρήσουμε λίγο ακόμα.

Αν δείτε μεσιτικά γραφεία κυρίως του εξωτερικού (μάλλον των ΗΠΑ), θα σας πουν πως ο πληθυσμός της γης αυξάνεται ενώ η γη παραμένει. Επίσης θα ακούσετε το περίφημο LOCATION – LOCATION – LOCATION (ΘΕΣΗ – ΘΕΣΗ – ΘΕΣΗ)…

Γνωρίζετε όμως ότι ο πληθυσμός της γης φθίνει (ακόμα και στις λεγόμενες χώρες του τρίτου κόσμου);

Γνωρίζετε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ κατασκεύασε έναν πολύ επιτυχημένο εμπορικά ουρανοξύστη σε ένα χώρο που κανείς (το εννοώ αυτό) δεν έβλεπε γιατί ήταν εκτός LOCATION;

Δύσκολα όλα αυτά, ας προχωρήσουμε:

Πως λοιπόν θα μπορούσαμε να αξιολογήσουμε ένα ακίνητο σαν επενδυτική ευκαιρία. Ας δούμε τι σημαίνει για μας λοιπόν ένα ακίνητο: (παρακαλώ τα γράφω όπως συνήθως λέγονται στην καθομιλουμένη).

• Είναι πολύ κοντά στο σχολείο των παιδιών μου και η γυναίκα μου δεν οδηγεί. Γλυτώνουμε χρόνο και έξοδα μετακίνησης (και λίγο ύπνο το πρωί).
• Το θέλω. Μου αρέσει τελεία και παύλα.
• Αγόρασε και ο Τ. και έφτιαξε πολυκατοικία με 10 διαμερίσματα και ζει τώρα από τα ενοίκια. Θα κάνω και εγώ το ίδιο.
• Αυτή η έκταση κοντά στην παραλία είναι ιδανική. Θα φτιάξω τρία σπιτάκια, θα μένω στο ένα θα νοικιάζω τα άλλα δύο και διακοπές για μια ζωή χωρίς έξοδα και θα μου μείνει και το ΑΚΙΝΗΤΟ.
• Σταυροδρόμι εδώ. Θα ανοίξω μια ψησταριά.
• Είναι σε Βιομηχανικό Πάρκο θα πάρω επιδότηση για τη δουλειά μου.
• Ακριβό αλλά είναι δίπλα από το σπίτι μου και θα το έχω για Parking. Πρέπει να το πάρω.
• Εκεί που είναι κανείς δεν το βρίσκει, αλλά τόσο φτηνό. Θα το αγοράσω και άστο να κάθεται.
• Εντάξει δεν είναι ούτε άρτιο ούτε οικοδομήσιμο αλλά κάποτε θα μπει στο σχέδιο και τότε…
• Ποτέ μου δεν είχα ακίνητο. Θέλω τώρα ένα σπίτι δικό μου.
• Δεν είναι καλό αλλά είναι κοντά και θα μπορεί να μένει η μάνα μου ώστε να την φροντίζω πιο εύκολα και να νοιώθει και ψυχολογικά καλά.
• Δεν αντέχω άλλο στην Αθήνα. Θα αγοράσω ένα αγρόκτημα κάπου στην επαρχία με ένα μικρό σπιτάκι να ζήσω σαν άνθρωπος, εγώ και τα παιδιά μου.
• Αυτή η έκταση δίπλα στα διυλιστήρια αξίζει. Κανείς δεν την θέλει τώρα αλλά κάποια στιγμή θα τους την πουλήσω για την επέκταση των δεξαμενών τους.
• Θα περάσει δρόμος και αυτό το παλιο χώραφο θα το πουλήσω χρυσό.
• Είναι ευκαιρία στη Βαρσοβία τώρα. Βρήκα ένα παλαιό κτίριο στο κέντρο και η Πολωνία σε λίγα χρόνια θα είναι υπερδύναμη.
• Έχω δύο εκατομμύρια ευρώ και θέλω να γίνω ιδιοκτήτης στο Μανχάταν (και το δολάριο είναι μάλλον χαμηλά). Η Νέα Υόρκη είναι Νέα Υόρκη, αν καταρρεύσει η Αμερική τότε δεν θα έχει τίποτα αξία.
• Εγώ θέλω την ησυχία μου. Ούτε σπίτια ούτε ακίνητα, ούτε τίποτα. Να ζήσω θέλω.
• Εξαιρετικό ακίνητο, ακριβό αλλά θα φτιάξω τρεις αποθηκευτικούς χώρους με μια απλή μεταλλική κατασκευή και θα τους ενοικιάσω.
• Μάλλον η επιχείρησή μου πηγαίνει καλά Δεν αγοράζω ένα ακίνητο για το μέλλον. Άστο να κάθεται και θα μου χρειαστεί κάποτε.
• Δεν μπορώ άλλο τα ενοίκια τους στρυφνούς ιδιοκτήτες, βαρέθηκα πια. Θέλω το δικό μου σπίτι.
• Καλοδεχούμενη η κληρονομιά του θείου στην Κοζάνη, αλλά ρε γ…..ο τι να το κάνω τώρα εκεί. Ποιος θα πάει… Βάρος είναι και τόσα έξοδα. Θα το σκοτώσω και ότι πιάσω. Και ο γείτονας σκέφτεται: Αχ και να το έπαιρνα, ο γέρο τσιφούτης πέθανε και λες και το πήρε μαζί του και τώρα το έχουν αυτοί στην Αθήνα που δεν το χρειάζονται, είναι και μπλεγμένο…
• Το αγόρασα για τα παιδιά μου.
• Καλά τι τα θέλει. Ούτε παιδιά ούτε σκυλιά… Θα τα πάρει μαζί του;
• Θα κερδίσω πολλά επενδύοντας σε αυτά τα ακίνητα. Ξέρω…
• Αυτό το ερείπιο στο κέντρο που αγόρασε ο πατέρας μου. Πληρώνουμε τόσους φόρους και θέλει έναν σκασμό λεφτά για να φτιαχτεί. Κληρονομιά ήταν αυτή ή κατάρα.
• Τι να πω ο πατέρας μου αγαπούσε το βουνό. Τότε στην παραλία ήταν τζάμπα και τώρα τράβα να αγοράσεις.
• Αυτή ήταν η πιο έξυπνη κίνηση της ζωής μου. Το αγόρασα πολύ φθηνά από μια γριά και το πούλησα στο Ξενοδοχείο χρυσάφι.
• Καίγομαι δεν έχω να καλύψω την επιταγή και τώρα πρέπει να το σκοτώσω, όσο όσο…
• Πουλήσαμε το πατρικό και αγοράσαμε διαμέρισμα στο Ψυχικό.
• Εγώ πούλησα 10 στρέμματα αμπέλι που είχε ο παππούς μου και αγόρασα μία KOMPRESSOR και την χαίρομαι όσο τίποτα. Ναι το αγόρασε ο γείτονας και φτιάχνει κρασί.
• Το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Λατρεύω αυτό το μέρος!

Πως λοιπόν ΕΣΕΙΣ αξιολογείτε ένα ακίνητο; Είναι λογικά όλα τα προηγούμενα; Έχετε ποτέ σκεφθεί με κάποιον από αυτούς τους τρόπους; Πιστεύω πως ναι.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

ΤΟ ΚΑΘΕ ΑΚΙΝΗΤΟ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ. Αυτό ισχύει για όλα τα πράγματα στη ζωή μας. Όταν αποφασίζουμε να κάνουμε οτιδήποτε πιστεύουμε πάντα πως κάνουμε (και κάνουμε) το σωστό. Αν αλλάξουν τα δεδομένα ή είχαμε εκτιμήσει λάθος και το μετανιώσουμε είναι άλλο θέμα. Ωστόσο ποτέ δεν κάνουμε κάτι (εκτός εξαναγκασμού) για το οποίο δεν πιστεύουμε πως είναι μία σωστή απόφαση τη δεδομένη στιγμή. Ασχέτως περιορισμών συμβάσεων ή άλλων συνειδητών περιορισμών ή συνθηκών.

Ότι κάνουμε το κάνουμε γιατί έχουμε αξιολογήσει τι θέλουμε περισσότερο και όλες μας οι πράξεις οδηγούν εκεί. Το θέλουμε μάλιστα και τώρα ή όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Ποτέ κανένας άνθρωπος δεν πράττει παράλογα. Αυτό ΠΡΕΠΕΙ να είναι σεβαστό, διότι ο καθένας μας ή η καθεμία μας έχει μία λογική πίσω από κάθε του πράξη. Στη ζωή φυσικά δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της. Οι αποφάσεις μας λοιπόν την κάθε δεδομένη στιγμή είναι πλήρως αιτιολογημένες στο μυαλό μας και ας νομίζουν οι άλλοι ότι εμείς δεν ξέρουμε τι κάνουμε.

Το ερώτημα λοιπόν που θα σας θέσω είναι ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ και μετά βλέπουμε τι μπορεί να γίνει. Άρα λοιπόν ΟΛΑ τα ακίνητα έχουν ΑΞΙΑ. Τη ΔΙΚΗ τους αξία, όχι αυτό που νομίζουν.

Η αξία του ακινήτου που συμπίπτει να είναι η ίδια με αυτή που θέλουμε αποτελεί την πραγματική ευκαιρία.

Ούτε η τιμή, ούτε η θέση ούτε τίποτα από όλα αυτά. Το τι ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ είναι αυτό που προσδίδει αξία στο ΚΑΘΕ ακίνητο και το κάνει επενδυτική ευκαιρία ή όχι. Είναι επίσης προφανές ότι το επιχείρημα πως οι τιμές των ακινήτων πάντα θα ανεβαίνουν δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Έχουμε μάθει στην Ελλάδα πως αυτό συμβαίνει, αλλά αυτό σε άλλες χώρες δεν ισχύει. Η παθητική στάση στην αγορά ακινήτων αν δεν αποτελεί συνειδητή επιλογή δεν είναι επενδυτικά ορθή τακτική. Ούτε και ιδιαίτερα έξυπνη.

Αυτό το σημείο αποτελεί και τη διαφοροποίηση στον τρόπο προσέγγισης της επένδυσης στα ακίνητα. Πιστεύω στηνσχετική αξία κάθε ακινήτου και δέχομαι ως βασική την παραδοχή της έννοιας ευκαιρίας όχι γιατί πάντα θα ανεβαίνει η αξία του, αλλά ΓΙΑΤΙ το θέλουμε. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Κάθε ακίνητο έχει ταυτότητα, γεννιέται (κτίζεται), πεθαίνει (κατεδαφίζεται), μεγαλώνει (παλαιά κτίρια), ημι-θεοποιείται (διατηρητέα ο δρόμος προς την αθανασία), σκοτώνεται (βομβαρδίζεται), πληγώνεται (σεισμός), εξελίσσεται (ανακαινίζεται), μετακινείται (ναι ακριβώς ισχύει και αυτό σχετικά με έναν δρόμο για παράδειγμα που χαράζεται σε άλλο σημείο), γίνεται αλκοολικό (περιοχή όλο μπαρ), γίνεται ανήθικο (περιοχή όλο οίκους ανοχής), φτωχαίνει , πλουτίζει, κατάσχεται, απαλλοτριώνεται, μετασχηματίζεται (από οικόπεδο σε δρόμο ή πλατεία), υπηρετεί το Θείο (γίνεται εκκλησία, συναγωγή, τζαμί), κρύβεται (τούνελ, στοά), δαιμονοποιείται και και…

Η διαφοροποίηση έγκειται λοιπόν, στο ότι δεν προσεγγίζω το ΑΚΙΝΗΤΟ γιατί θα ανέβει η αξία του (χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτα), και μετά αφού επενδύσουμε περιμένουμε να δούμε τι θα το κάνουμε, αλλά προσπαθώ να δημιουργήσω τις προϋποθέσεις για να αποκτήσει το χαρακτηρισμό ευκαιρία. Εμείς δημιουργούμε τις ευκαιρίες. Αυτό ωστόσο προϋποθέτει ΔΡΑΣΗ ενεργητική προσέγγιση όχι παθητική. Το επόμενο είναι να συνδυαστούν οι δικές σας επιθυμίες και να προσαρμόσουμε το κατάλληλο ακίνητο που σας ταιριάζει δημιουργώντας για εσάς ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ την δική σας ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

Συνεπώς το πιο σημαντικό από όλα είναι το ΔΙΚΟ Σας προφίλ. ΕΣΕΙΣ είστε ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ. Εσείς γνωρίζετε, όχι τα ακίνητα. Τώρα που όλοι περιμένουν (Τι;) εγώ θα σας πω να δράσετε. Μα θα πείτε περιμένω να πέσουν οι τιμές. Ο αγώνας δεν είναι με τις τιμές. Αυτό το οικόπεδο που το 1990 αγοράσατε 1,500,000 τότε δρχ. (4,402,05 ευρώ) και σας έλεγαν τρελό σήμερα είναι αυτό που κοστίζει 440,205,00 ευρώ 100 φορές περισσότερο. Ο αγώνας είναι γιά την στρατηγική κατάληψη θέσεων (όχι τοποθεσιών), αλλά θέσεων δράσης σήμερα. ΕΙΔΙΚΑ τώρα που υπάρχει η λεγόμενη ΚΡΙΣΗ.

ΤΩΡΑ ΕΠΕΝΔΥΟΥΜΕ

Οι κερδοφόρες επενδύσεις είναι αυτές που γίνονται στην κρίσιμη καμπή και όχι στην λεωφόρο της ευκολίας. Γι’ αυτό και εγώ ΤΩΡΑ σας είμαι πιο χρήσιμος.