Στη ζωή μου έχω διαπιστώσει πως τρία είναι τα σημαντικότερα προβλήματα:
Α. Πώς θα ανέβεις σε ένα σκάφος από τη θάλασσα, όταν δεν έχεις από κάπου να στηριχθείς (και πιαστείς),
Β. Πώς θα βγάλεις νερό από μία στέρνα και
Γ. Πώς θα πιάσεις μία κότα.
Είναι αλήθεια και δεν το έχω αποκαλύψει πουθενά, πως όλη μου η ενασχόληση είναι κυριευμένη από αυτά τα τρία θεμελιώδη προβλήματα. Ξυπνώ και κοιμάμαι σκεπτόμενος τη ριμάδα τη κότα, έχοντας σκίσει τα ρούχα μου κυνηγώντας την, πεθαίνω της δίψας σαν τον Τάνταλο βλέποντας το νερό χωρίς να μπορώ να το φτάσω και ονειρεύομαι το σκάφος από το οποίο θα βουτήξω και μετά δεν θα μπορώ να ανέβω.
Το τελευταίο θυμίζει εν πολλοίς την πολιτική κατάσταση:
– Θα σωθείς όταν ξεσπάσει η καταιγίς!
– Μα κύριε πρόεδρε θα πνιγώ.
– Μην ανησυχείς ψηφοφόρε μου θα προκαλέσω καταιγίδα να αναποδογυριστεί το σκάφος σου, ώστε να ανέβεις στην καρίνα του!
– Ωχ! Σωθήκαμε!
Ακριβώς αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα των μνημονίων.
Στην πραγματικότητα δεν μου έχει συμβεί ποτέ ούτε και θα το ήθελα να μου συμβεί (εννοώ στην θάλασσα όχι στην πολιτική ζωή). Αλλά όμως μπορεί και να συμβεί. Και τότε πρέπει να έχω τη λύση έτοιμη. Υπάρχει μία κιν/κή ταινία, η οποία αναφέρεται σε αυτό το ζήτημα, αλλά από την αγωνία μου να δω το τέλος… αποκοιμήθηκα και μου έμεινε η απορία. Υποθέτω πως θα πρέπει να περιμένεις να μεταβληθεί ο καιρός, να αρχίσει μία τρικυμία, να κουνιέται το σκάφος και… τσακ να πιαστείς από το χείλος του και να ανέβεις, εάν το κύμα δεν σε έχει παρασύρει.
Το τρίτο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Μία κότα, απλά δεν… πιάνεται! Έτοιμη να ξεφουρνίσει οτιδήποτε επί παντός επιστητού, μία φιλοσοφία ζωής κόκκου σπόρου στο χώμα, μία εμφάνιση με φτερά αλλά και ένα μεγαλειώδες περπάτημα. Ωχ! Παρασύρθηκα! Για άλλη κότα έγραφα.
Ανατρέχω όμως σε μία σκηνή από το θαυμάσιο μυθιστόρημα του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ “Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο”, όπου Γερμανοί στρατιώτες προσπαθούν να συλλάβουν νομίζω χήνες και όχι κότες για να τις ψήσουν, μην ψοφήσουν από την πείνα (οι στρατιώτες όχι οι χήνες)· το θέμα αναφέρεται στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και “Πού πα ρε Καραμήτρο να κυριεύσεις τον Κόσμο, όταν δεν μπορείς να πιάσεις μια χήνα”; Τέλος πάντων αυτοί τα κατάφεραν με πολύ μεγάλη δυσκολία και… πείνα, αλλά εγώ προσωπικά αν και το έχω επιχειρήσει … αδύνατον! Παιδιά η κότα δεν πιάνεται! Παρεμπιπτόντως σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να δείτε την ομώνυμη ταινία του 1930, από τις καλύτερες αντιπολεμικές διαχρονικά.
Το δεύτερο τεράστιο ερώτημα έχει πολλά σκέλη:
Α. Με σχοινί και κουβαδάκι,
Β. Χωρίς σχοινί και κουβαδάκι,
Γ. Μόνο με σχοινί,
Δ. Μόνο με κουβαδάκι.
Το ζήτημα είναι σοβαρόν!
Τι το θες το κουταλάκι (λάθος, εννοούσα το σχοινάκι ) αν δεν έχεις κουβαδάκι; Και φυσικά τι το θες το κουβαδάκι αν σου λείπει το σχοινάκι; Κι αν σου λείπουν και τα δύο μαύρο φίδι σ΄ έφαγε (μπορεί και άσπρο) αφού θα συναντήσεις τον Τάνταλο στην άλλη σου ζωή.
Εάν όμως έχεις ΚΑΙ σχοινάκι ΚΑΙ κουβαδάκι, τότε ναι μεν φθάνεις στο νερό, αλλά πώς το μαζεύεις; Λοιπόν! Το τελευταίο δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε (όσες και όσοι φυσικά δεν είσαστε από μέρη με ξηρασία και στέρνες). Και το γνωρίζω, διότι κάποτε είχαμε φιλοξενηθεί σε ένα σπίτι στην Ιθάκη, αλλά ο ιδιοκτήτης, ο οποίος δεν ήταν εκεί, αμέλησε να μας πληροφορήσει επί του θέματος.
Κι ας υπήρχαν τόμοι βιβλίων το νερό θα το λέγαμε νεράκι. Τι το θες το βιβλιαράκι εάν δεν γνωρίζεις κουβαδάκι;
Δοκιμάστε το και θα δείτε πως το κουβαδάκι δεν βυθίζεται και δεν μαζεύει το νερό. Εκτός εάν με μία απότομη κίνηση τινάξεις προς τα επάνω το σχοινάκι, ανατραπεί το κουβαδάκι, μπει μέσα στο νερό, γεμίσει και το τραβήξεις. Τόσο απλό.
Συμπέρασμα: Και στις τρεις περιπτώσεις η ζωή σου εξαρτάται από τρία εντελώς απλά πράγματα. Ό,τι και να είσαι, όποιος και να είσαι εάν βρεθείς στην ανάγκη κάποιας εκ των τριών περιπτώσεων, απλά την έβαψες, εάν δεν γνωρίζεις τι να κάνεις.
Αλλά τουλάχιστον η τελευταία περίπτωση με τη στέρνα σε διδάσκει κάτι:
Πως για να πιες νερό πρέπει να ανατρέψεις το κουβαδάκι, τινάζοντας το σχοινάκι της ζωής σου. Όλα λοιπόν δια της μεθόδου της ανατροπής και της διατάραξης των ισορροπιών. Πρέπει να βυθιστείς στο νερό για να το πιεις, αλλιώς θα πεις το νερό νεράκι! Και δεν θα πιεις.
Τι άλλο θα έπρεπε να κάνεις;
