Απόψε το βράδυ είδα ένα περίεργο όνειρο. Γύρισε η ζωή μου 30 χρόνια πίσω και βρέθηκα όπως ήμουν εκείνη την εποχή. Ξέρετε, σας έχω εκμυστηρευθεί πως τα όνειρα αποτελούν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου. Βλέπω κανονικές ταινίες με υπόθεση και πλήρες (ονειρικό) νόημα και μπορώ και να προβλέπω και να εξηγώ. Και όλες μου οι εμπνεύσεις ουσιαστικά εκπηγάζουν από τα όνειρα μου.
Στο συγκεκριμένο αποψινό όνειρο “συνάντησα” τον εαυτό μου, στο περιβάλλον 30 ετών περίπου πίσω στο παρελθόν. Και συνάντησα και ανθρώπους από την εποχή εκείνη. Και συζήτησα μαζί τους γιατί ΔΕΝ έγιναν κάποια πράγματα τότε και πόσο διαφορετική προέκυψε η ζωή μας. Θα μπορούσα να σας δώσω πολύ συγκεκριμένες λεπτομέρειες, αλλά επειδή προφανώς δεν γνωρίζετε την δική μου ζωή δεν μου είναι εύκολο να τις περιγράψω. Εσείς χρησιμοποιείστε το δικό σας υλικό.
Αλλά το νόημα και ερώτημα ήταν, πώς με τα δεδομένα του σήμερα εάν βρισκόμουν 30 χρόνια πίσω τι θα έκανα. Κάπου όμως στην συζήτηση (του ονείρου) συνειδητοποίησα πως ό,τι έχει γίνει είναι ένα μη αναστρέψιμο δεδομένο. Και προσέξτε, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων δεν μπορεί να είναι ένα απορριπτέο δεδομένο. Αυτή είναι η ζωή σου και σίγουρα εμπεριέχει πάρα πολύ ουσία.
Στα 20 και τα 30 σου έχεις όνειρα (αληθινά). Θέλεις να κάνεις πάρα πολλά πράγματα. Θέλεις να αλλάξεις τον Κόσμο (και πολύ, μα πολύ ορθώς)! Και μπορείς σαφώς και να το κάνεις. Σου λείπει όμως η εμπειρία. Δεν γνωρίζεις. Και η ζωή μετά είναι σαν να είσαι μία ελίτσα, η οποία τοποθετείται μαζί με άλλες σε μία χοάνη για να τριφτεί από τις πέτρες του ελαιοτριβείου και να γίνει σταγόνες λάδι. Κι από συγκεκριμένη ελιά καταλήγεις σε χυμό με προορισμό, ποιος γνωρίζει τι και που. Και ό,τι απομένει καταλήγει και αυτό κάπου…
Αλλά για να επιστρέψω στο όνειρο, συνέβη ένα περιστατικό. Δολοφονήθηκαν δύο φανταστικά πρόσωπα από κάποιον άγνωστο. Ο άγνωστος με κυνήγησε και εμένα αλλά με έναν τρόπο τον σκότωσα (;) δεν θυμάμαι καλά. Πάντως έπαψε να υφίσταται σαν επιρροή. Τότε από την δολοφονία των δύο φανταστικών προσώπων μου δόθηκε μία ανέλπιστη ευκαιρία και πάλι. Σας επαναλαμβάνω πως στο όνειρο οι λεπτομέρειες ήταν εξαιρετικά ακριβείς, απλώς δεν σας τις μεταφέρω εδώ.
Η ανέλπιστη λοιπόν ευκαιρία προήλθε από έναν δολοφόνο, ο οποίος εξόντωσε δύο αθώα πρόσωπα.
Και το όνειρο έκλεισε με μία συνάντηση μετά από 30 χρόνια, δηλαδή πάλι στο σήμερα, όπου τα ίδια αρχικά πρόσωπα των 30 ετών του παρελθόντος συνέχισαν να κάνουν αυτό, το οποίο τότε σε εμπόδισε να συνεχίσεις μαζί τους!
Σημειώστε πως τα “πρόσωπα” δεν είναι τα πραγματικά αλλά συμβολισμοί των συνθηκών, των αποφάσεων και της προσωπικής σου κατάστασης της δεδομένης περιόδου.
Το όνειρο είναι εξαιρετικά σαφές, εμπεριέχει έναν σπουδαίο πανανθρώπινο συμβολισμό και δεν είναι προσωπικό. Είναι ένα όνειρο, το οποίο ανήκει σε όλους μας και γι’ αυτό αποφάσισα να το δημοσιεύσω. Είναι μάλλον υποχρέωσή μου.
Όταν ξεκινάς την ζωή σου έχεις τα όνειρά σου. Έχεις σχεδιάσει ένα σενάριο για την υποτιθέμενη μελλοντική ιστορία σου. Τα πρόσωπα του ονείρου είναι οι αποφάσεις σου. Τροποποιείς το σενάριο, αλλάζεις τους ηθοποιούς, αλλά ΕΣΥ αποφασίζεις. Τα “γυρίσματα”, ωστόσο απέχουν μακράν απ΄ότι είχες στο μυαλό σου σαν σενάριο.
Και 30 χρόνια μετά αφού έχεις κινηματογραφήσει με όποιες συνθήκες προέκυψαν, γυρίζεις πίσω και διαπιστώνεις, πως το αρχικό σου σενάριο δεν έχει καμία σχέση με τα γυρίσματα. Πρέπει όμως να παραδώσεις την ταινία! Ο Μεγάλος Παραγωγός της ζωής σου, σου έθεσε και χρονικά όρια και προθεσμίες.
Και εσύ βλέπεις πως 30 χρόνια τώρα γύριζες μία “άλλη” ταινία από αυτήν, την οποία είχες κατά νου. Στενοχωριέσαι και νιώθεις ένα απίστευτο στρες, διότι ΔΕΝ έχεις χρόνο… ΔΕΝ μπορείς να γυρίσεις πάλι 30 ετών φίλμ! Αλλά πρόσεξε πάλι!
Τα γυρίσματα δεν αποτελούσαν μόνο δική σου επιλογή. Μην κατηγορείς τον σκηνοθέτη – εαυτό σου. Άλλοτε ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος, άλλοτε οι ηθοποιοί δεν μπορούσαν ή δεν συνεργάζονταν, άλλοτε μία μεγάλη ζημιά συνέβαινε στο πλατώ και πήγαιναν όλα πίσω ή σε χρέωναν με υπέρογκες αυξήσεις του προϋπολογισμού… Ναι αλλά ήταν πάντα η δική σου ταινία! Τις συνθήκες σύμφωνοι δεν μπορούσες να τις επιλέξεις πάντα (και σχεδόν ποτέ).
Και κάποια στιγμή ένας δολοφόνος (αυτός είναι ο εαυτός σου) σκοτώνει δύο ηθοποιούς (μη υλοποιημένα όνειρα της ζωής σου) και αυτές οι δολοφονίες, σου ανοίγουν νέους δρόμους. Διότι εξάλειψες κάποια απραγματοποίητα όνειρα (όπως νόμιζες) και άνοιξες νέες οδούς και προοπτικές.
Και στο τέλος δικαιώνεσαι με το να διαπιστώσεις πως όλες οι μη αποφάσεις σου και τα μη πραγματοποιημένα σου γυρίσματα είχαν κάποιο νόημα να μην γυριστούν. Διότι η ταινία ολοκληρώνεται με το montage!
Αυτό το είχες ξεχάσει!
Τα γυρίσματα παραμένουν, οι σημερινές συνθήκες το ίδιο μπορείς όμως να ΑΝΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ τη σειρά και ΚΥΡΙΩΣ το νόημα τους. Μπορείς να γυρίσεις μία καινούργια ταινία με το παλιό υλικό! Εξ’ άλλου ΕΣΥ είσαι ο σκηνοθέτης! Και ο Μεγάλος Παραγωγός απαιτεί το δημιούργημα του να είναι εύστροφο και ευέλικτο!
Και το πιο ωραίο!
Το montage μπορεί να γίνει οποτεδήποτε! Μπορείς μάλιστα να ξεκινήσεις και καινούργια ταινία ως πιο έμπειρος και να επεξεργάζεσαι ταυτόχρονα και την προηγούμενη. Και τότε θα δημιουργήσεις και δεύτερη ταινία! Μην απορρίπτεις κυρίως ούτε χιλιοστό γυρισμένου φίλμ (της ζωής σου έως τώρα). Θα το χρειαστείς οπωσδήποτε κάπου! Είναι η περιουσία σου και αξίζει όλο το χρυσάφι του Κόσμου!
Αρκεί να “σκοτώσεις”, τα όνειρα, τα οποία νομίζεις ότι θέλεις ενώ στην πραγματικότητα σε εμποδίζουν, ώστε να δώσεις χώρο και ευκαιρίες σε όνειρα, τα οποία δεν γνωρίζεις ότι υπάρχουν μέσα σου! Και τώρα είσαι ένας έμπειρος σκηνοθέτης μετά από 30 ή 40 ή 50 ή 60 χρόνια γυρισμάτων!
Ποιος είπε ότι η ταινία “απέτυχε”;
Έχεις το montage της ζωής σου στα χέρια σου!
