“7” – “7“
Έχετε ποτέ σκεφτεί γιατί το 7 το γράφουμε με μία παύλα στη μέση; Ή μάλλον έχετε ποτέ αναρωτηθεί πότε καθιερώθηκαν οι γνωστοί “Ινδο-Αραβικοί” αριθμοί στη ζωή μας;
(Το πολύ ωραίο και αστείο για όσους έχουν κάποια ελάχιστη γνώση της Μέσης Ανατολής είναι πως οι “εκεί” Αραβικοί αριθμοί είναι διαφορετικοί από τους “εδώ” Αραβικούς αριθμούς”).
Αλλά αρκετά με αυτά, ας δούμε εντελώς επιγραμματικά την ιστορική τους προέλευση. Οι Ινδο-Αραβικοί αριθμοί, όπως τους γνωρίζουμε επινοήθηκαν περίπου το 500 στις Ινδίες, σε μία σπουδαία στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας και εισήχθησαν στην Ευρώπη το 1000 μέσω των Αραβικών κατακτήσεων στην Ιβηρική χερσόνησο. Ωστόσο η εφαρμογή τους καθυστέρησε άλλα ..500 περίπου χρόνια(!) ενώ συνέχισαν να χρησιμοποιούνται οι εξαιρετικά δύσκαμπτοι Ρωμαϊκοί αριθμοί- και αυτό κυρίως για δύο λόγους-…
Ο πρώτος είναι ο γνωστός λόγος του καινοφανούς. Οτιδήποτε καινούργιο είναι όχι και τόσο ευπρόσδεκτο… Ο άλλος ωστόσο είχε πολύ μεγαλύτερη σημασία. Οι Ινδο-Αραβικοί αριθμοί έχουν την δυσάρεστη ιδιότητα λόγω σχήματος να …παραποιούνται πολύ εύκολα. Το “0” σε σχέση με το “6” ή το “9” δεν απέχουν με λίγη καλή θέληση πολύ. Ούτε τα “4”,”6”,”7”,”9” μεταξύ τους είναι πολύ ευδιάκριτα. Κυρίως όμως το “1” με το “7”, ιδίως όταν το δεύτερο ΔΕΝ διαθέτει την περιβόητη Ευρωπαϊκή παύλα. (Στις Η.Π.Α. γενικώς χρησιμοποιείται το “7” χωρίς την παύλα, σε αντίθεση με την Ευρώπη και τη Νότιο Αμερική)…
Ίσως αγαπητοί μου φίλες και φίλοι αυτή η εξαιρετικά “ασήμαντη” λεπτομέρεια να υποδηλώνει μία εξαιρετικά σημαντική διαφορά μεταξύ του Παλαιού και του Νέου Κόσμου.
Ο “Νέος” Κόσμος δείχνει να είναι πιο …έντιμος από τον “Παλαιό”…
Αυτό καθίσταται ακόμα πιο ισχυρό αν σας αναφέρω πως οι Ινδο-Αραβικοί αριθμοί καθιερώθηκαν οριστικά (σε βάρος των πολύπλοκων Ρωμαϊκών) μόλις με την ανακάλυψη της τυπογραφίας και των τεχνητών στοιχείων. Η πρώτη μάλιστα χώρα, η οποία λόγω του εξαιρετικού μορφωτικού της επιπέδου –και όχι μόνον- διείδε τα τεράστια πλεονεκτήματα ήταν η …Ιταλία· η οποία αντικατέστησε τους δικούς της Ρωμαϊκούς έναντι ενός πολύ ανώτερου συστήματος και σκεφτείτε ξανά εδώ πότε οι άνθρωποι προοδεύουν. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε (Ιταλοί γαρ) να εκδοθεί στην Φλωρεντία διάταγμα το 1229, το οποίο απαγόρευε (!) τη χρήση του νέου συστήματος από τις …τράπεζες (λόγω επισήμως της “αναξιοπιστίας” των συμβόλων)! Αναρωτιέμαι βέβαια μήπως σας θυμίζει τίποτα αυτή η “αναξιοπιστία” των συμβόλων (ή μήπως των τραπεζών), τρόπος του λέγειν δηλαδή!
Φυσικά θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να αναλύσουμε (και ίσως το πράξουμε) μελλοντικά την τεράστια εξέλιξη, η οποία σημειώθηκε σε όλους τους τομείς, από την χρήση του νέου αριθμητικού συστήματος συμπεριλαμβανομένου του πρωτοεμφανιζόμενου “μηδέν” (0)…
Αλλά το θέμα μας είναι η παύλα στο “7”… ή καλύτερα η ύπαρξη από την ανυπαρξία της…
Πιστεύω ειλικρινά πως εάν επρόκειτο η Ευρώπη να αποφασίσει να πλήξει την Αμερικανική κοινωνία θα έπρεπε να εφεύρει έναν τρόπο, ένα επιχείρημα να την μεταπείσει, να προσθέσει την παύλα στο “7”. Φανταστείτε μόνο τις χαμένες ώρες και την σπατάλη ενέργειας από αυτή την επιπλέον ανεπαίσθητη κίνηση προσθήκης αυτής της παύλας. Ίσως οι αισιόδοξοι από εσάς να σκεφτήκατε ήδη το αντίθετο. Να αφαιρέσουμε την παύλα από το “7”, ώστε να ασκήσουμε υποσυνείδητη επιρροή “εντιμότητας” στους Ευρωπαίους πολίτες…
Καθόλου κακές ιδέες… Σας ακούγονται περίεργα όλα αυτά;
Χμ… μην το σκεφτείτε. Η μάχη της ζωής μπορεί να κρίνεται (και κατά την άποψή μου μεγίστως κρίνεται) από εξαιρετικά (φαινομενικά), ασήμαντες λεπτομέρειες…
Μία Εβραϊκή εξ’ άλλου απαίτηση-απαγόρευση κατά την διάρκεια του Σαββάτου είναι να ΜΗΝ σχεδιάσετε μία τελεία (“.”). Σκεφτείτε λοιπόν την Θεϊκή απαίτηση -άρα απόλυτης Σοφίας- να περιορίζεται σε μία “ανόητη” κατά τον Δυτικό τρόπο σκέψης. πολλώ μάλλον άχρηστη (;) εντολή σημείωσης μία τελείας… Μα είναι όμως…Θεϊκή!
Αν λοιπόν είναι τόσο σημαντικό το να ΜΗΝ σχεδιάσετε μία τελεία κατά την διάρκεια του Σαββάτου αναλογιστείτε πόσο σημαντική είναι και η ύπαρξη ή μη της παύλας στην κάθετη γραμμή του “7”.
Ποιό είναι το θεωρητικό (ή μήπως απίστευτα πρακτικό) συμπέρασμα, εάν θέλουμε να εξάγουμε κάποιο-;
Όταν είσαι στην έρημο η ύπαρξη μιας χούφτας νερού μπορεί να κάνει την τεράστια διαφορά, τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου· μία σταγόνα, ένα τίποτα…
Μία παύλα στο ή όχι στο “7” μπορεί να τροποποιήσει τάσεις σε κλίμακες, τις οποίες αδυνατεί να συλλάβει ο νους…
Το συμπέρασμα: Σκεφτείτε το άπειρο οπλοστάσιο με το οποίο είμαστε ως άνθρωποι λόγω του νου εφοδιασμένοι… Σκεφτείτε πόσα “7” με ή χωρίς παύλες υπάρχουν στη ζωή μας… Σκεφτείτε τι δυνατότητες έχουμε εάν προσθέτοντας ή αφαιρώντας μία παύλα μπορούμε να μεταβάλλουμε τάσεις και να δώσουμε κατευθύνσεις σε εκατομμύρια ανθρώπους… Πόσο επικίνδυνο επίσης είναι… Σκεφτείτε πως ΔΕΝ το κάνουμε… Σκεφτείτε πως ίσως ποτέ δεν θα έπρεπε να το κάνουμε… Αλλά τουλάχιστον ας το γνωρίζουμε…
Σε επόμενα θα προσεγγίσουμε πολλές ”παύλες”…
Μια παύλα είναι η διαφορά…
Τι λέτε τώρα; Πως θα γράφετε από εδώ και πέρα το “7”;
Με παύλα ή χωρίς παύλα;