… και Ευτυχισμένο το 2073
1965-2019
Πώς καταγράφεται η Ελλάδα του ’65; Βέβαια τότε ήμουν μόλις… δυο ετών, αλλά από τα όσα έχω ακούσει και διαβάσει μάλλον τέσσερα ήταν τα προβλήματα εκείνης της εποχής: α) η ανεργία με συνεπακόλουθο τη μετανάστευση, β) η άναρχη ανοικοδόμηση λόγω του μετασχηματισμού της Ελληνικής κοινωνίας από γεωργική σε αστική, γ) η άνοδος της μεσαίας αστικής τάξης και δ) η περιθωριοποίηση της αριστεράς. Μη σας εκπλήσσει το τελευταίο, αλλά πρακτικά τίποτα δεν μπορούσες να κάνεις εάν δεν διέθετες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων (και δήλωση μετανοίας).
Πώς καταγράφεται η Ελλάδα του ’19; Τώρα είμαι μόλις… 56 ετών αλλά από όσα νομίζω ότι κατανοώ (δεν είμαι και τόσο σίγουρος) τέσσερα είναι τα προβλήματα αυτής της εποχής: α) η ανεργία με συνεπακόλουθο τη μετανάστευση αλλά η δεύτερη με ποιοτικό χαρακτηριστικό αυτή των πτυχιούχων, β) η… τακτοποίηση μέσω γελοίων νόμων της άναρχης δόμησης, αφού προηγουμένως καταστράφηκε η αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, γ) ο καταποντισμός της μεσαίας τάξης -και όχι μόνον- και δ) η επανεμφάνιση ενός υβριδίου (δήθεν) αριστεράς, η οποία δεν μπορώ να κατανοήσω σε τι είναι προοδευτική!
Πέρασαν λοιπόν 54 δύσκολα χρόνια για να βρεθούμε στο… 1965 και πάλι, αλλά με κάπως ανεστραμμένα είδωλα! Αυτό δεν λέγεται ακριβώς και πρόοδος, διότι εκτός των άλλων έχουμε και μία δραματική μείωση του πνευματικού επιπέδου και της καλλιτεχνικής δημιουργίας της χώρας. Τότε υπήρχαν αναλφάβητοι, τώρα αμόρφωτοι. Τότε υπήρχαν ξυπόλυτοι λόγω φτώχειας, τώρα ξυπόλυτοι στ΄ αγκάθια λόγω έλλειψης χρημάτων και ιδεών.
Αντιθέτως η δυναμική της δημιουργίας του ’65 ήταν πολύ σημαντική και αυτό αποτυπώνεται και στον κινηματογράφο αλλά και στην λογοτεχνική παραγωγή. Και μαζί ένα όραμα περισσότερης δημοκρατίας, ελευθερίας και ανατροπής πρακτικών του παρελθόντος.
Αλλά φευ!
Φαίνεται πως πολλά ήταν εγγενώς κίβδηλα και υποκριτικά. Και ο απλός Έλληνας τελικά αποδεχόμενος παθητικά κάθε κίνημα, το οποίο μαζικά εξαπλωνόταν για τη δήθεν βελτίωση του κατέληξε να μικροαστικοποιηθεί ανεπανόρθωτα. Και απλώς κατάντησε να παίζει το παιγνίδι δύο αντίρροπων τάσεων εξουσίας, όπου οι λίγοι (άρχουσα τάξη) αποτελούσαν θεωρητικά τους ισχυρούς ενώ οι πολλοί (ο λαός) το μόνιμο θύμα. Ωστόσο εάν ήταν κάτι από τα προηγούμενα πράγματι για την πρόοδο τώρα δεν θα επανερχόμαστε στο 1965 με πολύ χειρότερους όρους. Συμπτωματικά ο νυν πρωθυπουργός είναι και ο υιός του τότε πρωταγωνιστή! Το ’65… επιμένει να μην θέλει να αλλάξει!
Η σοφία όμως δεν κρύβεται στο μέλλον αλλά στο παρελθόν. Και αυτή τη στιγμή γνωρίζοντας τι επακολούθησε το ’65 έχουμε την υποχρέωση να μην καταναλώσουμε άλλον μισό αιώνα ώστε να βρεθούμε σε ακόμα χειρότερη κατάσταση το 2073 και με πρωθυπουργό πάλι με το ίδιο… επώνυμο (χιούμορ)!
Είναι εφικτό;
Σημ. Σκοπεύω να φτάσω τα…112, ώστε να συμμετάσχω στις εξελίξεις και να προλάβω να δω ένα λαμπρό 2073! Σας συνιστώ εγκαρδίως το ίδιο! Έχει και τα καλά του λοιπόν το ’65!
Σημείωση για τον τίτλο και υπότιτλο του άρθρου: Τα προηγούμενα –πολύ εύστοχα- κατά τη γνώμη μου είναι από τη σύνταξη της εφημερίδας των Πατρών “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ”. Επικροτώ! Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο έντυπο φύλλο της 4ης Σεπ. 2019.
http://www.pelop.gr/?page=article&docid=538159&srv=28
