Η Τουρκική πλευρά αποφάσισε να “ανοίξει” το…3,5% της εδαφικής έκτασης της Αμμοχώστου και δέχεται, όπως αναφέρει ή ισχυρίζεται, αιτήσεις των προ… 47 ετών (από την εισβολή το 1974) κατοίκων και ιδιοκτητών προκειμένου να αποζημιωθούν ή να ανακτήσουν τις περιουσίες τους.
Ένα πράγμα, το οποίο προσωπικά δεν μπόρεσα ποτέ μου να κατανοήσω είναι πώς επιστρέφεται κάτι, το οποίο έχει καταληφθεί με στρατιωτική επιχείρηση. Μόνο στην περίπτωση κατά την οποίαν φαίνεται αδύνατη η διατήρηση μίας κατοχής (δεν ισχύει στην περίπτωσή μας) ή όταν απλά καταλήφθηκε κάτι, το οποίο δεν έχει νόημα και απλούστατα χρησιμοποιείται ως κάποιος μοχλός πίεσης ή διαπραγματεύσεων (ισχύει μερικώς και όχι επί του θέματος).
Η στρατιωτική επιχείρηση ακυρώνεται μόνο με άλλη στρατιωτική επιχείρηση. Ως εκ τούτου πρέπει να τεθούν κάποια ερωτήματα (σκέφτομαι σκοπίμως τώρα με… Τουρκικό μυαλό):
- Γιατί “άνοιξε” αυτό το 3,5%, το οποίο δημιουργεί μειδίαμα;
- Γιατί δεν ανοίγει το 100% της πόλης και να μη δοθεί εξ΄ ολοκλήρου σε Τούρκους πολίτες και να αγνοηθούν οιεσδήποτε αντιδράσεις διεθνείς ή από Ελληνικής πλευράς; Τι έχει να φοβηθεί η Τουρκία;
- Εάν συνέβαινε το προηγούμενο, πώς θα αντιδρούσε η Κύπρος (και εννοώ φυσικά την Ελλάδα); Θα επιτίθετο να καταλάβει ως αντίποινα την Αδριανούπολη και να την επιστρέψει σε αντάλλαγμα για την Αμμόχωστο;
Τα προηγούμενα ερωτήματα μου προκαλούν θυμηδία.
Να δούμε τι σημαίνει το κάθε ένα από αυτά:
- Το 3,5% έχει νόημα όταν διαιρεθεί το 100 με αυτό. Περίπου 25 έτη (τουλάχιστον) ακόμα να έχουμε να ασχολούμαστε με κάτι, ώστε να μην χάσουμε την εξουσία (σκέφτεται ο αρχηγός των Τούρκων εισβολέων στην Κύπρο). Η ερμηνεία λοιπόν του 3,5% είναι πόσα περίπου έτη ευελπιστεί να παραμείνει πρόεδρος ο ανωτέρω και τίποτα άλλο. Παρεμπιπτόντως δεν μου αρέσουν οι όροι Ελληνοκύπριος ούτε Τουρκοκύπριος, όπως δεν υπάρχουν Ελληνοκρήτες ή Ελληνοκερκυραίοι.
- Δεν ανοίγει λοιπόν το 100% της Αμμοχώστου για τους Τούρκους για τον προηγούμενο και μόνον λόγο.
- Όπως έχω πολλές φορές τονίσει, η Τουρκία και ειδικά η σημερινή ηγεσία της ΔΕΝ επιδιώκει πολεμική εμπλοκή με την Ελλάδα. Θα επιθυμούσε βεβαίως να την είχε καταλάβει και η Αθήνα να ήταν πρωτεύουσα του Βιλαετιού της Ελλάδας, αλλά είναι ένας ευσεβής πόθος, όπως των Αυστριακών για την αναβίωση της Αυστροουγγαρίας. Συνεπώς, αναίμακτες κινήσεις με συμβολικό χαρακτήρα, όπως η περίπτωση της Αγίας Σοφίας και τώρα του 3,5% μια χαρά της είναι.
Πού είναι ο κίνδυνος; Ο κίνδυνος υφίσταται λόγω ακριβώς αυτής της “δειλίας”. Τολμώ να ισχυριστώ πως θα υπήρχε λιγότερος κίνδυνος, εάν η Τουρκία ήταν περισσότερο επιθετική. Μην ξεχνάτε πως ο φόβος μεταμφιέζεται με τη μάσκα του λέοντος. Και το “ατύχημα” συμβαίνει όταν θελήσει η μάσκα να αποδείξει στους αμφισβητίες της πως είναι αληθινός λέων.
Εν κατακλείδι:
Τον έλεγχο της κατάστασης τον έχει η Ελληνική πλευρά, όσο και εάν αυτό φαίνεται περίεργο και ας το προσέξει πολύ το Ελληνικό ΥΠ.ΕΞ.
Σημ. Τονίζω για πολλοστή φορά, πως όλες οι αναλύσεις μου είναι εντελώς αποφλοιωμένες από οποιαδήποτε προσωπική μου προτίμηση και εκφράζουν μόνον υποκειμενικές απόψεις.
