Πάρα πολλά γράφτηκαν και πολλές αναλύσεις διατυπώθηκαν σχετικά με το νόμιμο ή μη της αδείας του Δημ. Κουφοντίνα. Όλες, μα όλες εστιάζουν στο εάν έπρεπε να δοθεί η άδεια αν και προβλέπεται εκ του νόμου. Διότι ως γνωστόν ο Κουφοντίνας έχει καταδικαστεί για σειρά δολοφονιών, αλλά από όσα διαβάζω (δεν γνωρίζω, δεν είμαι νομικός) δικαιούται σύμφωνα με τον νόμο να τις λαμβάνει. Παρακαλώ διορθώστε με, οι νομικοί, εάν σφάλλω. Ας υποθέσουμε, διότι αυτό αντιλαμβάνομαι, πως τις δικαιούται εκ του νόμου. Και θα δεχθώ πως η Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι εκδικητική (δεν συμφωνώ ακριβώς εδώ, αλλά το δέχομαι ως επιχείρημα).
Αλλά, υπάρχει ένα αλλά… Το υποχθόνιο και άκρως ύπουλο ερώτημα, το οποίο υποκρύπτεται πίσω από τις άδειες δεν είναι αυτό. Δεν είναι ούτε οι άδειες, ούτε καν ο ίδιος ο Κουφοντίνας. Προσέξτε!
Το πραγματικό νόημα και μήνυμα των αδειών είναι εάν η εφαρμογή του νόμου (ενός οποιοδήποτε νόμου), ακόμα και προδήλως προκλητικού μπορεί να παραβιαστεί από έναν δημόσιο λειτουργό ή όχι και δη δικαστικό!
Θα σας απαντήσω με ένα αληθινό γεγονός, το οποίο έμαθα μόλις πριν από δύο χρόνια και το έμαθα από… (θα δείτε παρακάτω):
Στις 17 Νοεμβρίου του 1973, η ασφάλεια τότε της χούντας των συνταγματαρχών επισκέφθηκε τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν υποδιευθυντής στο Β΄(τότε) Γυμνάσιο Αρρένων Πατρών και ούτως ή άλλως κόκκινο πανί λόγω των πεποιθήσεων του. Του ζήτησαν να δηλώσει ποιοι μαθητές έλειπαν από το σχολείο τις ημέρες εκείνες.
Προφανώς εάν δήλωνε τους απόντες, μαύρη η νύχτα που τους έφαγε· και ήσαν πάρα πολλοί. Και ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ δήλωσε κανέναν ως απόντα και μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν οι ίδιοι, διότι είναι φίλοι μου μάλιστα στο Facebook και διαβάζουν την ανάρτηση αυτή και είναι και εκείνοι, οι οποίοι μου το αποκάλυψαν 44 χρόνια μετά (το 2017)! Γνωρίζω πολύ περισσότερα από την Κατοχή, αλλά αυτό ήταν προδήλως αυτονόητο.
Ο πατέρας μου λοιπόν, ως δημόσιος λειτουργός ήταν παράνομος, παραβίασε το νόμο του κράτους και δεν κατέδωσε (ενημέρωσε κατά τις αρχές, χα τα καθάρματα), όπως ίσως άλλοι (νομοταγείς, χα, να γελάσω) καθηγητές, τους μαθητές του! Ένας άθλιος λοιπόν παράνομος, εναντίον της ασφάλειας του κράτους , ασχέτως εάν επρόκειτο περί χούντας. Δήλωσε ψεύδη και παραβίασε το νόμο!
Θέτω το ερώτημα λοιπόν στον πρωθυπουργό, αλλά και στους δικαστές σχετικά με τον Δημ. Κουφοντίνα:
Εάν (ό μη γένοιτο) ένα από τα θύματα μία τυφλής τρομοκρατικής ενέργειες του Κουφοντίνα ήταν ο γιός του ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ; Εάν συνέβαινε το ίδιο ενδεχομένως (και ποτέ, μα ποτέ να μη συμβεί) σε ένα παιδί ενός δικαστικού, ο οποίος υπογράφει την άδεια, ως οφείλει εκ του νόμου ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ; Φυσικά και ο Κουφοντίνας θα είχε άλλη βαρύτητα, εάν προηγουμένως ανατίναζε ο ίδιος τον γιο του και κατόπιν ανατίναζε και τα παιδιά των άλλων (για να δούμε και λίγο βαθύτερα την έννοια της τρομοκρατίας).
Εάν έχουν την τόλμη και απαντήσουν πως θα το έκαναν και θα υπέγραφαν την άδεια, τότε πάω… πάσο. Αλλά εμένα η γνώμη μου είναι πως εάν επρόκειτο για τον πρώτο θα είχε ήδη καθιερωθεί η θανατική ποινή, εάν δε επρόκειτο για τον δεύτερο δεν γνωρίζω, διότι ειλικρινά πιστεύω πως κάποιοι δικαστικοί θα το έπρατταν.
Και έρχομαι τώρα στο ύπουλον της υπόθεσης:
Εάν αύριο ψηφισθεί ένας νόμος, ναζιστικής υφής (μην το γελάτε, you never know), ΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ;
Να υπακούσει το Νόμο ή την Ηθική; ΑΥΤΟ είναι το νόημα των αδειών: ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣΕΙ! Χα!
Η γνώμη μου; Εννοείται οφείλει να υπακούσει την ηθική με όποιο κόστος και κατά τη γνώμη μου δεν θα τολμούσαν και να του έκαναν τίποτα (γνωρίζω τι γράφω, για επόμενα όμως).
Σημείωση: Ακόμα και σε πολύ πειθαρχημένους στρατούς αρνητές εγκληματικών διαταγών εν καιρώ πολέμου έχουν δικαιωθεί εκ των υστέρων. Ο άνθρωπος γνωρίζει άριστα τι σημαίνει ηθικό και καλό και έχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ακολουθεί αυτόν τον νόμο.
Αυτά είχα να σχολιάσω επί του θέματος.
