15 ετών, το 1978, μόλις στις αίθουσες άρχισε να προβάλλεται “Ο Ελαφοκυνηγός” νομίζω πως ήμουν από τους πρώτους θεατές του. Η ταινία αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη για τον Πόλεμο του Βιετνάμ.
Είναι αλήθεια πως την πρώτη ώρα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως κάπως “βαρετή”. Όντως το αρχικό ένα τρίτο της δεν δείχνει τίποτα από Βιετνάμ, (όπως εγώ ο… αιμοδιψής περίμενα να παρακολουθήσω). Αντιθέτως σε υποβάλλει σε μία ατμόσφαιρα μιας Αμερικανικής επαρχιακής πόλης, όπου η σοφότερη κίνηση είναι να φύγεις αμέσως. Διότι όντως! Τόσο κουραστικά αδιάφορη είναι η ζωή εκεί. Τότε δεν το γνώριζα, διότι ακόμα δεν είχα επισκεφθεί τις Η.Π.Α.
Η συνέχεια όμως ήταν διαφορετική.
Το εκπληκτικότερο όμως με αυτήν την ταινία δεν είναι η ίδια η ταινία. Είναι ο σκηνοθέτης της. Ο Μάικλ Τσιμίνο, Ιταλικής καταγωγής με εξαιρετικές συγγραφικές ικανότητες έλαβε το όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας (συνολικά 5 όσκαρ). Ο Ελαφοκυνηγός ήταν η δεύτερη πολύ μεγάλη του επιτυχία. Είχε προηγηθεί και η Ληστεία στην Μοντάνα, η οποία απετέλεσε μία άνευ προηγουμένου εισπρακτική επιτυχία.
Ο Ελαφοκυνηγός ωστόσο ήταν ένα αριστούργημα και ως εκ τούτου η εταιρεία UNITED ARTISTS (Ενωμένοι καλλιτέχνες) του ανέθεσε εν λευκώ να “γυρίσει”, ό,τι ήθελε, όπως το ήθελε.
Και ο Τσιμίνο δημιούργησε την “Πύλη της Δύσεως”, μία από τις μεγαλύτερες… αποτυχίες στην κινηματογραφική ιστορία. Τόσο μάλιστα, ώστε η UN χρεοκόπησε εξ΄αιτίας της! Και από εκεί και πέρα κάθε ταινία του και μία χειρότερη αποτυχία. Την ταινία δεν την έχω δει προσωπικά για να είμαι ειλικρινής, απλώς τα αποτελέσματα της αναφέρω και δεν την κρίνω.
Αυτό το ζήτημα της “έμπνευσης” μετά από μία επιτυχία πάντα με έκανε να αναρωτιέμαι. Πώς είναι δυνατόν να χάσεις το ελάφι όντας τόσο εξαίρετος σκοπευτής (μεταφορικά το αναφέρω). Διότι εάν έχεις μία επιτυχία είναι κατανοητό. Εάν έχεις και μία δεύτερη και τόσο εξαίσια, όπως ο Ελαφοκυνηγός πλέον δεν μπορείς να θεωρήσεις πως μεσολάβησε η τύχη. Είναι σαφώς θέμα ικανοτήτων. Είναι;
Και κατόπιν η καταστροφή. Και η μόνιμη καταστροφή.
Πώς χάνεις λοιπόν το ελάφι ή μήπως ποτέ δεν το κέρδισες;
