Πολύ λόγος έγινε και γίνεται για την ύπαρξη του λεγόμενου Ελληνικού υπερ-αυτοκινήτου με την ονομασία “Χάος” (ultra-car “Chaos”) και εννοώ κατά πόσον είναι πραγματικό ή απλό σχέδιο στον υπολογιστή. Δεν επιθυμώ να υπεισέλθω στο ελάχιστον σε αυτή τη συζήτηση, μόνο ως αφορμή το γράφω για ένα θέμα, το οποίο έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν (και τώρα!) σχετικά με την έννοια του “πραγματικού” ή όχι.
Η εμπειρία μου στο χώρο των κατασκευών κατέδειξε –εκτός των άλλων- δύο πράγματα:
- Οι μελέτες για την υλοποίηση ενός σχεδίου αρκετές φορές ΔΕΝ θεωρούνταν εργασία. Και επειδή όλα κατέληγαν σε ένα δίφυλλο, την οικοδομική άδεια, φαινόταν πως όλη η εργασία ήταν η… συμπλήρωση ενός εντύπου! Η δε αρχική ιδέα, η οποία ήταν και η σημαντικότερη εθεωρείτο ως μηδέποτε γενόμενη!
- Από το εργατοτεχνικό προσωπικό άκουσα κάποιες φορές πως ΔΕΝ κάνω τίποτα. Εάν δεν έπιανες σφυρί και καλέμι ή να καρφώνεις ξύλα για καλούπια ήσουν απλώς ένας διακοσμητικός ρόλος, ο οποίος πληρωνόταν για να ΜΗΝ κάνει τίποτα.
Ευτυχώς δεν μπορώ να παραπονεθώ πως τα άκουσα τα προηγούμενα πολλές φορές, αλλά τα άκουσα… Περιττό να περιγράψω τα συναισθήματά σου την ώρα εκείνη…
Από την άλλη πλευρά ένα κτίσμα στα χαρτιά δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό του. Δεν μπορείς να κατοικήσεις στα σχέδια· αλλά ούτε και να πιείς νερό από μία σωστά κατασκευασμένη μεν δεξαμενή, η οποία όμως είναι χωρίς νερό ή δεν συνδέεται με κάποιο δίκτυο. Ένα κουτί είναι μόνο.
Ένα αυτοκίνητο στα χαρτιά φυσικά δεν μπορεί να οδηγηθεί, όπως ούτε και ένα αεροπλάνο να πετάξει. Από κάπου όμως πρέπει να ξεκινήσει το κάθε τι.
Στον καλλιτεχνικό τομέα είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Μία κινηματογραφική ταινία μπορεί να έχει σχηματοποιηθεί πλήρως στο μυαλό σου αλλά να μην έχει υλοποιηθεί. Εδώ πρόκειται για ένα εντελώς ολοκληρωμένο έργο, το οποίο όμως έχει μόνον ένα θεατή (τον δημιουργό της) και απλά δεν μπορεί να κόψει εισιτήρια! Είναι όμως ένα πλήρες έργο.
Ένα πολύ γνωστός μου παραγωγός τηλεοπτικών σειρών στο Χόλλυγουντ μου το έχει εκφράσει με έναν πολύ ωραίο και εύσχημο τρόπο:
“In the end, the production part of our world is certainly the sexier part, but the intellectual property part is where the money is made.”
“Στην τελική στον κόσμο μας, η παραγωγή είναι σίγουρα το πιο σέξυ μέρος, αλλά τα χρήματα ευρίσκονται στην πνευματική δημιουργία”, (σε ελεύθερη μετάφραση), για να αποδώσω και το πνεύμα του, όπως μου το εξέφρασε.
Γιατί το γράφω αυτό;
Διότι ένα πέτρινο κτίσμα στα σχέδια ΔΕΝ είναι λειτουργικό, αφού δεν εκπληρώνει το σκοπό ύπαρξής του και δεν μπορείς να πωλήσεις μία μακέτα (θεωρητικά, διότι και… αέρα μπορείς να πωλήσεις), αλλά στον καλλιτεχνικό τομέα, μία ιδέα για μία τηλεοπτική σειρά ή μία κινηματογραφική ταινία ΕΙΝΑΙ ολοκληρωμένο έργο και μπορεί να πωληθεί ως τέτοιο.
Αντιπαρέβαλλα τους τομείς για να καταδείξω πως κάτι, το οποίο δεν είναι υλικό μπορεί να είναι εξ΄ ίσου υπαρκτό. Εάν το σκεφτείτε καλύτερα θα δείτε πως ο σύγχρονος πλούτος δημιουργείται από εντελώς άυλα (λ.χ. Google, Microsoft, Amazon, εφαρμογές στα κινητά τηλέφωνα) και όχι τόσο από υλικά προϊόντα. Η υλοποίηση, όπως είδαμε αποτελεί το περισσότερο σέξυ μέρος τους, αλλά αλλού είναι τα χρήματα. Φυσικά και η ιδέα πρέπει να είναι εξαιρετική, αλλά και ο τρόπος προώθησής της (marketing), με το τελευταίο να είναι επίσης το… άυλο της υπόθεσης.
Όλα τα προηγούμενα τα γράφω με μία επί τούτου απλοποίηση, διότι η Ελληνική κοινωνία είναι περίπου στο ενδιάμεσο της αντίληψης του τι είναι πραγματικό έργο. Στο Χόλλυγουντ το προϊόν είναι τα όνειρα, στη λαϊκή αγορά οι ντομάτες, στη Σίλικον Βάλλεϋ της Καλιφόρνιας τα ηλεκτρόνια. Ένας πρωτόγονος κάποιας απομονωμένης φυλής κάπου στη ζούγκλα δύσκολα θα μπορούσε να κατανοήσει τι ακριβώς γίνεται εκεί.
Μην ξεχνάτε όμως πως και ο πρωτόγονος σε κάποιο άυλο πιστεύει και μάλιστα όσο τίποτα άλλο: στα τοτέμ και την μαγεία! Εκεί είναι η ουσία!
Σημείωση με λίγο χιούμορ: πάρα πολλές ιδέες μου και αρκετά συχνά ολόκληρες σειρές ή ιδέες για ταινία, μου εμφανίζονται με απίστευτη λεπτομέρεια στα όνειρά μου. Παρακολουθώ την υπόθεση με τεράστιο ενδιαφέρον, άλλες φορές είμαι και ο ίδιος το κεντρικό πρόσωπο, άλλες φορές όχι και μόλις ξυπνήσω την καταγράφω. Το δημιουργικότερο κομμάτι μου λοιπόν σε αυτόν τον τομέα είναι ο… ύπνος, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν είναι και το αγαπημένο μου προσόν. Αλλά σκέφτομαι πως υπό αυτήν την έννοια εργάζομαι πολύ σκληρά, όταν… κοιμάμαι!
