Κατ΄ αρχάς δεν πρόκειται για… “φαινόμενο”. Όπως χιλιάδες θέτουν υποψηφιότητα για Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι, Σύμβουλοι κάθε είδους κάπως ανάλογα και ο Κασσελάκης αποφάσισε πως θέλει να γίνει αρχηγός κόμματος και ενδεχομένως και Πρωθυπουργός. Ουδέν μεπτόν (και θεμιτόν).
Και εάν έχει διείσδυση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πάλι δεν μας αφορά. Εδώ κάθε τσόκαρο δείχνοντας τον κ@λο του έχει χιλιάδες ακολούθους.
Το εάν έχει πολιτικό πρόγραμμα κλπ και πάλι δεν μας αφορά για την ώρα. Η Ελληνική κοινωνία εν τω μεταξύ έχει αποδεχτεί ναζιστές, κατ΄ επιλογήν καθυστερημένους, αμόρφωτους τυχοδιώκτες, οικογενειοκρατία και τα συναφή, ο Κασσελάκης μας μάρανε;
Οπότε όλα τα ακούω βερεσέ.
Σε ένα όμως θέλω να εστιάσω με αφορμή τον Κασσελκάκη. Και αυτό αφορά τον πλούτο του. Και συγκεκριμένα μία φράση του περί προσωπικής εγγύησης και όχι την πραγματική προέλευση του πλούτου του ιδίου, για τον οποίον δεν γνωρίζω τίποτα και θα με απασχολήσει μόνο όταν (και εάν) έρθει η ώρα.
Η Ελληνική κοινωνία λατρεύει και επιδιώκει τον πλούτο αλλά μισεί τους πλουσίους (εκτός εάν είναι οι ίδιοι πλούσιοι). Και επειδή η Ελλάδα έχει… απαγορευτικό απόπλου σε όποιαν/οιον επιθυμεί να πλουτίσει δεν θέλει να κατανοήσει πως δεν ισχύει παντού αυτό. Η προσωπική εγγύηση, την οποίαν ανέφερε είναι το μόνο, το οποίο εμένα δεν μου έκανε εντύπωση.
Πότε σε μία Ελληνική τράπεζα σας ερώτησαν τι σκέψεις, τι πλάνα έχετε και τι ικανότητες επίσης προκειμένου να λάβετε κάποιο δάνειο; Απαντώ για εσάς: ποτέ! Το ερώτημα ήταν (και είναι) πάντα, εάν έχετε εμπράγματες εγγυήσεις ή εγγυητή με περιουσία ή εάν είσαστε δημόσιος υπάλληλος και υπάρχει σταθερό εισόδημα.
Γνωρίζετε γιατί;
Διότι η Ελληνική κοινωνία ΔΕΝ έχει μάθει να ΕΠΕΝΔΥΕΙ στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Στην πραγματικότητα ΔΕΝ τους “βλέπει”. Σάμπως οι πρόγονοι σας, οι οποίοι απέκτησαν περιουσία είχαν εγγυητές και άλλες σαχλαμάρες.
Και στις Ηνωμένες Πολιτείες ισχύουν βέβαια ανάλογα, αλλά υπάρχουν αρκετοί επενδυτές και επενδυτικοί φορείς, οι οποίοι αξιολογούν διαφορετικά. Και εάν μου επιτρέπετε είναι κάτι, το οποίο έχω βιώσει (και βιώνω) προσωπικά και ουκ ολίγες φορές. Και σας πληροφορώ πως όλοι κερδίσαμε. Ακόμα και ο… λαομίσητος Τζώρτζ Σόρος ξυπόλυτος ξεκίνησε, αλλά επένδυσαν κάποιοι τα κεφάλαιά τους επάνω του, διότι διείδαν (ορθώς) πως μπορούσε να τους τα πολλαπλασιάσει (και έλαβε ΚΑΙ ένα 21% από τα κέρδη -και όχι από το κεφάλαιο- ο ίδιος για τον κόπο του).
Και για να το διασκεδάσω λίγο το θέμα, το ότι δεν έχω αυτή τη στιγμή… δεξαμενόπλοια (λέμε τώρα) αφορά καθαρά τις επιλογές και τις προτεραιότητές της ζωής μου μόνον και ΟΧΙ την έλλειψη επενδυτών στο πρόσωπό μου. Αύριο όμως μπορεί να αλλάξω γνώμη.
Τι θέλω να επισημάνω με όλα αυτά;
Αλλάξτε στάση λίγο σε σχέση με τον τρόπο πλουτισμού και τον πλούτο. Και αντί η Ελληνική κοινωνία να ασχολείται με τον Κασσελάκη, θα έπρεπε να σκέφτεται και να μελετήσει πώς θα υποστηρίξει το παιδί κάθε επαρχιακής οικογένειας, το οποίο “φοβάται” μήπως αριστεύσει και επιτύχει σε μία Σχολή της Αθήνας, την οποίαν δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει, διότι απλούστατα οι γονείς του δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
Αυτά και τέλος.
