Το χαρακτηριστικό του ήταν οι έγχρωμες φωτογραφίες με πολύ όμορφα σημεία/τοπία της Ιταλίας, μία στην αρχή κάθε μήνα (και στην πίσω πλευρά του πολυτελούς χαρτιού της και μία περιγραφή ενός… φαρμάκου!)…
Όλα καλά έως εδώ…
Αλλά γιατί ακριβώς γράφω αυτό το άρθρο;
Το ημερολόγιο ήταν εντελώς “λευκό”, δεν είχε πουθενά καμία σημείωση. Μόνο στο τέλος, στην τελευταία σελίδα μετά την 31η Δεκ. 1964 στις NOTES, μία σημείωση “Πως εγένετο η προσάρτησις της Κύπρου υπό της Αγγλίας”…
Χμ…
Τι είναι όμως αυτό, το οποίο καθιστά αυτό το ημερολόγιο τόσο άξιο λόγου;
Λείπει ένα… φύλλο!
Η πρώτη σελίδα του, με ημερομηνίες 1η και 2α Ιανουαρίου (Τετάρτη – Πέμπτη) 1964! Είναι εμφανώς σχισμένη με το χαρακτηριστικό ακανόνιστο “κόψιμο” του χαρτιού…
Λοιπόν… Δεδομένου, ότι ο πατέρας μου έχει ήδη “φύγει” από το 2001 (όπως και η μητέρα μου) γνωρίζω, πως δεν πρόκειται ποτέ να μάθω, γιατί σχίστηκε αυτό το φύλλο και τι ακριβώς ήταν γραμμένο πάνω του…
Εάν το καλοσκεφθείτε αυτό είναι φοβερό…
Θα μπορούσε να είναι γραμμένο οτιδήποτε ή απλά να κόπηκε για κάποιον άλλον λόγο, λχ για ένα σημείωμα ή έστω για να χρησιμεύσει κάπου ως απλό χαρτί…
Η πιθανότητα να το βρω ακόμα και εάν υπάρχει κάπου, σε κάποιο άλλο βιβλίο ή δεν μπορώ να φανταστώ που αλλού είναι μηδαμινή, έως απίθανη… με τάση προς το… δεύτερο!
Επανέρχομαι όμως και πάλι…
Γιατί γράφω αυτό το άρθρο…
Διότι σε όλα τα πράγματα στη ζωή είτε αφορούν προσωπικά στοιχεία είτε κρατικά μυστικά είτε μύχιες σκέψεις, υπάρχει πάντοτε μία (τουλάχιστον) σχισμένη σελίδα, της οποίας το περιεχόμενο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ γνωστό! ΠΟΤΕ!
Σε ένα πλούσιο άγραφο ημερολόγιο, μία μόνο σελίδα καθιστά οποιαδήποτε εξήγηση αδύνατη… Μάλιστα αυτή είναι η σελίδα, η οποία λείπει. Θα μπορούσε να γράφει τα πάντα ή και τίποτα…
Δεν θα το μάθει κανείς ποτέ αυτό όμως…
Δεν θα με ενοχλούσε ξέρετε να ήταν 20 σελίδες σχισμένες ή και το μισό ημερολόγιο… Είναι αρκετό πιο εύκολο να ανακαλύψεις στο (χαμένο) πολύ την αλήθεια… Η ΜΙΑ σελίδα είναι το πρόβλημα! Πάντα (μα πάντα) θα διαπιστώσετε πως αυτό, το οποίο ενοχλεί ή δημιουργεί αμφιβολίες είναι η ΜΙΑ σχισμένη σελίδα… Το ημερολόγιο είναι ελάχιστα λιγότερο, αλλά ουσιαστικά άχρηστο… Γιατί εκεί μπορεί να κρύβονται όλα ή τίποτα…
Αναλύοντας τις πολιτικές εξελίξεις, τα συμβάντα γύρω μας, οτιδήποτε, θα διαπιστώσετε πως σε όλα, μα όλα λείπει μία σελίδα… Ένα φύλλο χαρτί, το οποίο ποτέ δεν πρόκειται να μάθετε τι έγραφε (εάν έγραφε) και το οποίο θα αφήνει μία αιώνια αίσθηση αμφιβολίας…
Η άποψις μου:
Οποιαδήποτε υπόθεση, γεγονός, οτιδήποτε θα πρέπει να αναλύεται με την μεθοδολογία του σχισμένου φύλλου… Ακόμα και εάν είναι όλα τόσο ξεκάθαρα ως ένα εντελώς “λευκό” ημερολόγιο μία σχισμένη σελίδα ίσως κρύβει όλο το μυστικό…
Σημ. Στο άρθρο δεν έκανα διάκριση μεταξύ του φύλλου και της σελίδας. Ένα φύλλο ωστόσο ίσον δύο σελίδες…
