Μια πρώτη ιδέα
Θυμόσαστε πριν από λίγον καιρό σας είχα ενημερώσει για μία νέα πέτρινη κατασκευή στην Ήπειρο. Μάλιστα τότε το είχα επισημάνει και αρκετοί ανταποκριθήκατε, πως πρόκειται και για μία προσέγγιση πέτρινου σε παραθαλάσσιο σημείο. Για κάποιον λόγο, τον οποίον δεν έχω κατανοήσει έχει εντυπωθεί η άποψη πως πέτρα και θάλασσα δεν συμβιβάζονται. Ωστόσο αυτό δεν συνάδει με την αρχιτεκτονική του τόπου μας, όπου η πέτρα αποτελούσε και αποτελεί κυρίαρχο δομικό υλικό. Πολύ μεγάλος αριθμός παραθαλάσσιων οικισμών κτισμένων ήδη από τον προ-προηγούμενο αιώνα είναι αμιγώς πέτρινοι.
Τείνω να πιστέψω πως αυτό έχει να κάνει περισσότερο με μία άλλη μου διαπίστωση. Πως –προσέξτε το αυτό- στα πεδινά συναντώνται κυρίως ισόγεια (μονόπατα) κτίσματα, ενώ στα ορεινά διώροφα (δίπατα). Ίσως και η μορφολογία του βραχώδους επικλινούς εδάφους να ευνόησε μία τέτοια προσέγγιση. Ίσως το ισοπεδωτικό επίπεδο τοπίο να κατατροπώνει κάθε απόπειρα ύψους. Σκεφτείτε –αν και κάπως τώρα επεκτείνομαι- οι Πυραμίδες στην Γκίζα της Αιγύπτου να είχαν το ένα δέκατο του ύψους τους. Θα είχαν εξαφανιστεί μέσα στο χάος της ερήμου.
Η Μονεμβασία από την άλλη πλευρά είναι ολόκληρη μέσα στη θάλασσα και είναι κτισμένη μόνο με πέτρα. Αλλά και εκεί δεν έχουμε κάποια παραλία, παρά έναν απότομο βράχο, ο οποίος βυθίζεται μέσα στο πέλαγος.
Ίσως όλα τα προηγούμενα να συνέτειναν στην άποψη πως παραλία και πέτρινο να είναι ασύμβατες έννοιες· και τονίζω: παραλία!
Το Κανάλι δεν το γνώριζα προηγουμένως, ούτε το είχα στο μυαλό μου. Οι πελάτες μου ο Δημήτρης και η Δήμητρα έλκουν την καταγωγή τους από εκεί και αρχικά είχαν αναθέσει σε έναν φίλο τους μηχανικό να σχεδιάσει ένα κτίσμα από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν αρμέε). Στην πορεία άλλαξαν γνώμη και μου ανέθεσαν τον επανασχεδιασμό του σπιτιού τους από μπετόν σε πέτρινο (με τη σύμφωνη γνώμη και του συναδέλφου μηχανικού, το αναφέρω καθαρά για λόγους δεοντολογίας). Αυτός είναι και ο ενδιάμεσος τύπος της “Σειράς Τ”, όσον αφορά τα τετραγωνικά του, αλλά και την μορφολογία του. Παρακάτω περισσότερα.
Το Κανάλι κείται 25 περίπου χιλιόμετρα βορείως της Πρέβεζας και είναι ένας παραλιακός, παραθεριστικός πλέον οικισμός της Ηπείρου. Δυστυχώς έπεσε στα χέρια εργολάβων με όλη την κακή έννοια του όρου και δημιουργήθηκε ένα έκτρωμα κακογουστιάς από τυποποιημένες ομοειδείς κατασκευές με μόνο σκοπό την εκμετάλλευση και το κέρδος. Ειλικρινά ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς το κέρδος δεν μπορεί να έχει αισθητική. Είναι ένα αναπάντητο ερώτημα, διότι η ομορφιά και η απλότητα δεν προσθέτουν στο κόστος, αντιθέτως αφαιρούν. Υποθέτω πως οι άνθρωποι, οι οποίοι αντί για κόρες στα μάτια τους έχουν το σήμα του ευρώ (ή τότε της δραχμής) αποκτούν μία παραμορφωμένη άποψη. Ίσως όταν βλέπεις μόνο το χρήμα στη ζωή σου μάλλον διαστρεβλώνεται πλήρως και η αισθητική σου και ας μην συνεχίσω… Βέβαια και οι σχεδιαστές της Rolls Royce μόνο το χρήμα βλέπουν, αλλά δεν σχεδιάζουν σκουπίδια.
Αυτό δυστυχώς δεν είναι πρόβλημα μόνο στο Κανάλι. Εκατοντάδες οικισμοί, αλλά και οι πόλεις μας, δημιουργήθηκαν με συναγωνισμό την μίζερη κακογουστιά, σάμπως να μην υπήρξε ποτέ αρχαία Ελλάδα. Επίσης άλλο ένα θλιβερό ερώτημα και σκληρό επιχείρημα.
Οπότε το δικό μας πέτρινο θα είναι κάπως σαν τη μύγα μές στο γάλα.
Τώρα που “σηκώθηκε” λίγο και μπορούμε να έχουμε μία εικόνα του πώς θα ορίζεται σας παρουσιάζω μερικές φωτογραφίες, για να αποκτήσετε μία πρώτη ιδέα. Προσέξτε πως ο αρμός δεν είναι στην τελική του χρωματική και επεξεργασμένη μορφή, συνεπώς δεν θα είναι ακριβώς αυτό το τελικό αποτέλεσμα. Προφανώς επιλέχτηκε η ντόπια πέτρα της περιοχής, η οποία είναι όντως εξαιρετική και με τον επιθυμητό απαλό μπεζ χρωματισμό. Εκτιμώ πως σκούρα πέτρα εδώ δεν θα ήταν η ορθή επιλογή. Ούτε και ένας εντελώς ακανόνιστος τρόπος δόμησης, λόγω της γεωμετρίας της τοποθεσίας και του οικοπέδου (όλα… τετράγωνα)!
Οι ηλιόλουστες φωτογραφίες είναι χθεσινές, ενώ οι συννεφιασμένες σημερινές. Συνεπώς έχουμε ένα δείγμα σε δύο διαφορετικές εκδοχές φωτός. Το κίτρινο σπίτι πίσω από το δικό μας είναι σημείο κατατεθέν αν και θα το “κρύψουμε” κάπως τώρα, οπότε εάν είστε στην περιοχή θα μας βρείτε πολύ εύκολα. Σε μια πανοραμική φωτογραφία είναι η τοποθεσία πριν ακόμα ξεκινήσουμε τις εργασίες για να έχετε μία ακόμα πιο πλούσια εικόνα.
Όσον αφορά τώρα το ίδιο το σπίτι, όπως προανέφερα αποτελεί τον ενδιάμεσο τύπο μεταξύ των Σπιτιών του Πάνου και της Κατερίνας. Το Σπίτι του Πάνου είναι καταλληλότερο για κάπως αγροτική περιοχή, ενώ το Σπίτι της Κατερίνας αποτελεί καθαρά χειμερινή σχεδίαση. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στις κλίσεις των στεγών τους, διότι στο Κανάλι δεν έχουμε χιονόπτωση (εκτός ίσως από… φέτος!) σε αντίθεση με την Καστανιά Άνω Κορινθίας, όπου το χιόνι αποκτά άλλες διαστάσεις.
Η σειρά αυτή θα προσφέρεται από το 2019 με τις απαραίτητες τροποποιήσεις λόγω του προσανατολισμού και της ιδιαιτερότητας της τοποθεσίας σε αρκετές περιοχές. Λεπτομέρειες και κοστολόγια θα σας ανακοινώσω σύντομα και τούτο, διότι θα ήθελα να έχετε πρώτα και την εικόνα του Σπιτιού της Δήμητρας, μόλις ολοκληρωθεί, ώστε να μπορείτε ευκολότερα να αποφασίσετε.
Στην πορεία και με την εξέλιξη του έργου θα δείτε το τελικό αποτέλεσμα.
