Κι όμως! Η προσωπική μου εκτίμηση στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι (ή… μη) της χώρας είναι κάπως διαφορετική από αυτή, η οποία παρουσιάζεται και μου προκαλεί τουλάχιστον αμηχανία. Οι πιέσεις, οι οποίες ασκούνται λόγω της στενότητας των οικονομικών, το σφιχτό περιβάλλον, όπου οι κινήσεις σου είναι εξαιρετικά περιορισμένες, καθώς και η κακή κατάσταση της αγοράς είναι γνωστά και αποτελούν τα δεδομένα μας.
Η λέξη, την οποίαν συναντώ συνεχώς εμπρός μου όμως είναι μία:
Δισταγμός!
Διστάζουμε (και τον εαυτόν μου συμπεριλαμβάνω). Υπάρχει η δυναμική, υπάρχουν τα δεδομένα αλλά το βήμα δεν το τολμά κανείς. Διστάζει. Γιατί; Διότι πλέον, εκτός των προηγουμένων, το Ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον έχει καταστεί τιμωρητικό. Το εγγενές “λάθος”, το οποίο είναι τμήμα ενός σχεδίου και κάλλιστα μπορεί να προκύψει έχει μετατραπεί σε δόρυ να λογχίσει κάθε επιχειρηματία.
Προσέξτε! Πριν από μία δεκαετία και κάτι δεν ίσχυε σε αυτόν τον βαθμό, αλλά στον φυσιολογικό της λογικής. Τώρα όμως είναι πλέον ΚΑΙ στο επιχειρηματικό σκεπτικό. Δισταγμός, διότι στο αβέβαιο περιβάλλον ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα δεν θεωρείται μία έκβαση εκ των πιθανοτήτων, αλλά θα ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ! Και θα τιμωρηθεί σκληρά (και με ελάχιστες πιθανότητες αναστροφής) από… αλάνθαστους και από εκείνους, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα, αλλά ελέγχουν εκ του ασφαλούς τις οικονομικές δομές.
Μην αναλύετε πίνακες και αριθμούς. Βγείτε “έξω” και προτείνετε. Θα εισπράξτε ένα μόνο συναίσθημα (δικαιολογημένο, δεν αντιλέγω): δισταγμό. Έχει εισχωρήσει ωστόσο στις δομές και αυτό συνεπικουρουμένων και των υπολοίπων δεινών οδηγεί σε πλήρως ελεγχόμενες (και εν δυνάμει εξαθλιωμένες) κοινωνίες και οικονομίες.
Η συμβουλή μου: κάνε, όσο είναι καιρός ακόμα! Και μην ξεχνάς, πώς εάν σκέφτεσαι περισσότερο το πώς να ΜΗΝ χάσεις από το ΠΩΣ να κερδίσεις, το ισχυρό σου επενδυτικό πνεύμα έχει πετάξει! Διότι πολύ μεγάλης κλίμακας επενδύσεις υλοποιούνται· εκεί όμως φαίνεται πως ο… δισταγμός δεν διστάζει! Έχει τους λόγους του. Βρες τους δικούς σου!
