Χθες δύο Αγγλικές ποδοσφαιρικές ομάδες επέτυχαν το εντελώς απρόβλεπτο. Ανέτρεψαν τα πολύ βαριά εις βάρος τους αποτελέσματα εναντίον ισχυρότατων αντιπάλων και προκρίθηκαν ταυτόχρονα στον τελικό. Οι νίκες ήταν και οι δύο συντριπτικές και μάλιστα στην μία περίπτωση η μία ομάδα έχανε 2-0 στο ημίχρονο και κέρδισε με 3-2.
Εντελώς συμβολικά οι δύο αυτές χθεσινές επιτυχίες θυμίζουν πως σε μία παραπαίουσα και καταθλιπτική Ευρώπη του επερχόμενου νεο-ολοκληρωτισμού κάθε τύπου θα υπάρχει και ένα μέρος να σταθούμε. Διότι το Brexit θα συμβεί και μην ακούτε τίποτα, απλά οι πιέσεις είναι φοβερές από την πλευρά της Γερμανίας, η οποία δείχνει να χάνει για άλλη μία φορά τη… μπάλα (της έχει γίνει συνήθεια). Όχι τίποτα άλλο αλλά με την Αγγλία εκτός Ε.Ε. θα έχουμε ενδεχομένως –και εάν προλάβουμε- έναν τόπο να καταφύγουμε. Δυστυχώς και η απέναντι πλευρά του Ατλαντικού δεν δείχνει καλύτερα σημάδια, αλλά εκεί οι μηχανισμοί είναι πολύ ισχυροί για να καμφθούν.
Το ωραίο είναι πως αυτή τη στιγμή το υγιέστερο καθεστώς το έχει η… Γερμανία, η οποία σε αντίθεση με το παρελθόν περιβάλλεται από ολοκληρωτικού τύπου υβρίδια της κακής ώρας (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος). Η Γερμανία έχει υποστεί τα αποτελέσματα του ολοκληρωτισμού της και οι μνήμες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό και ως εκ τούτου ανθίσταται ακόμα, παρά την υπεροψία της. Αναλογιστείτε μόνο μία Γερμανία με ακρο-κάτι κυβέρνηση.
Ωστόσο θα πρέπει να βλέπουμε πιο μακριά στο μέλλον και πιο βαθιά στο παρελθόν. Και σας προτρέπω να ανατρέξετε στην Αγγλική ιστορία και θα κατανοήσετε πάρα πολλά. Εδώ ισχύει κυριολεκτικά το πώς όταν κάποιοι έτρωγαν βελανίδια στην Ευρώπη στην Αγγλία είχαμε τη Magna Charta (1215). Παρεμπιπτόντως το 1215 ο Φεουδαρχισμός στην Ευρώπη ήταν στο απόγειό του. 800 χρόνια μετά ισχύει περίπου το ίδιο.
Έστω και μέσω του ποδοσφαίρου (και του λαϊκισμού) το μήνυμα κατάφερε να περάσει!
