Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο του COVID-19, όπως το παράδοξο του Επιμενίδη. Οι κοινωνίες βαθμιαία βυθίζονταν στη συμπίεση. Όλοι ζητούσαν περισσότερα· και οι έχοντες εξουσία κάθε τύπου απαιτούσαν όλο και πιο πολύ από τους από κάτω. Πότε προκαλείται πίεση; Μα όταν απαιτούνται 100 μονάδες ενώ υπάρχουν διαθέσιμες… 30. Αυτές μπορεί να είναι κάθε είδους: χρήματα, προσπάθειες, ψυχική αντοχή, εργασιακός φόρτος πέραν του υποφερτού… οτιδήποτε.
Εάν εξαιρέσουμε τη μεταφυσική αντιμετώπιση είναι μαθηματικά αδύνατον να λάβεις 100 εκεί όπου υπάρχουν 30 ή και σε πάρα πολλές περιπτώσεις μόνο… 3! Πιέζοντας λοιπόν οι άνω ωθούν τους κάτω να συνωστίζονται μεταξύ τους και να κανιβαλίζονται, προκειμένου να επιτύχουν να δώσουν το μερίδιό τους. Και επειδή αυτό δεν φτάνει, διότι απλούστατα δεν υπάρχει πρέπει να το αρπάξουν από τον άλλον και ιδού η περιγραφή της σύγχρονης κοινωνίας.
Αντιληπτό έως εδώ;
Η ασφυκτική συμπίεση λοιπόν στο να κανιβαλίσει ο ένας τον άλλον, προκειμένου να πάρει το μερίδιό του οδήγησε και οδηγεί σε συνωστισμό (και ουσιαστικά και μεταφορικά). Και ξαφνικά εμφανίζεται ο… COVID-19 και επιβάλλει την κοινωνική απόσταση!
Εάν όσοι απαιτούν το παράλογο 100 εκεί όπου υπάρχουν 30 ή 3 αφήσουν τον COVID-19 ελεύθερο να δράσει και οι κάτω αρχίσουν να πεθαίνουν σαν κοτόπουλα ή έστω να απενεργοποιούνται κατά εκατομμύρια, τότε πώς θα το εισπράξουν;
Εάν επιβάλλουν την κοινωνική απόσταση όμως (για να μη συμβεί το προηγούμενο), τότε θα είναι πολύ δυσκολότερος ο κανιβαλισμός και ως εκ τούτου ο καθ΄ ένας θα μπορεί να δώσει μόνο αυτό, το οποίο διαθέτει ή μπορεί και πολύ δυσκολότερα θα το αρπάξει από τον διπλανό του. Άρα όχι ανύπαρκτα 100 ή 30 ούτε 5 δεν θα μπορούν να εισπραχθούν!
Τι κάνεις λοιπόν; Ιδού το κρίσιμο ερώτημα (για τους… άνω)!
Παράδειγμα προς κατανόηση:
Όταν προ αμνημονεύτων ετών ταξίδευα με την TWA στην Αμερική, τα καθίσματα της οικονομικής θέσης ήταν τόσο στρυμωγμένα μεταξύ τους και οι διάδρομοι τόσο στενοί, ώστε οι δέκα ώρες από Αθήνα για Νέα Υόρκη ήταν περίπου άσκηση ηρεμίας ζεν. Για την τουαλέτα βεβαίως η πρόσβαση απαιτούσε τηλεμεταφορά… και στόλισμα από τους συνεπιβάτες σου, ειδικά εάν η θέση σου ήταν στο επιθυμητό παράθυρο.
Τώρα θα έπρεπε η χρεοκοπημένη προ πολλού TWA να ακυρώσει πτήσεις και επιπλέον να τροποποιήσει τη διάταξη και διαρρύθμιση των καθισμάτων της ατράκτου για να μπορείς να κουνήσεις τα χέρια και τα πόδια σου και να λειτουργεί με το ένα τρίτο των επιβατών της. Συνεπώς δραστικότατη μείωση των εσόδων.
Σημ. 1: Το προηγούμενο είναι όπως περίπου το παράδοξο του Επιμενίδη. Ο σπουδαίος αυτός μάντης δήλωσε κάποτε: “Κάθε Κρητικός ψεύδεται”. Πολύ ωραία! Μόνο πως ο Επιμενίδης ήταν και ο ίδιος Κρητικός! Άρα ΚΑΙ αυτός ψευδόταν. Ως εκ τούτου όλοι οι Κρητικοί λένε την αλήθεια! Και το λογικό παράδοξο δεν μπορεί να καταλήξει πουθενά. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.
Σημ. 2: Επειδή οι πανδημίες δεν είναι τόσο σπάνιο φαινόμενο στην ιστορία (κάθε άλλο) και πολλά μπορούν να διδάξουν, απλώς οι συνέπειες και οι καταστάσεις είναι διαφορετικές ανά εποχή σημειώνω πως όταν συνέβη η τρομακτική απομείωση του Ευρωπαϊκού πληθυσμού λόγω της πανώλιδος από το 1290 και εντεύθεν άλλαξαν ριζικά και τα κοινωνικά δεδομένα. Ο πλούτος τότε βασιζόταν στη γη και τα εργατικά χέρια, τα οποία όμως… εξέλειπαν. Αυξήθηκαν πάρα πολύ τα ημερομίσθια, διότι είχαν απομείνει πολύ λιγότεροι να εργαστούν στα κτήματα ενώ τεράστιος πλούτος εξανεμίσθηκε αφού και οι λίγοι δεν έφταναν για όλες τις αγροτικές εκτάσεις. Και αυτές χάθηκαν…
