Φτάνοντας στη Ζαρούχλα είναι αδύνατον να μην παρατηρήσεις από μακριά, εάν είσαι προσεκτικός τον Πύργο. Είναι ένα κτίσμα, το οποίο δεν το “χάνεις” και τούτο λόγω του όγκου του και της επιβλητικότητάς του. Ο Πύργος ό,τι είναι, είναι. Τον βλέπετε στις φωτογραφίες.
Το παράδοξο είναι πως είναι ένας… Unnamed Tower (Ανώνυμος Πύργος). Και δεν αστειεύομαι. Από την πλούσια βιβλιογραφία την οποία διαθέτω δεν μπόρεσα να εντοπίσω τον αρχικό ιδιοκτήτη, ούτε και πότε ακριβώς κατασκευάστηκε. Το ωραίο είναι πως ακόμα και στη σύγχρονη εποχή σε τρία βιβλία αναφέρονται τρεις διαφορετικοί ιδιοκτήτες! Εάν ψάξετε στο διαδίκτυο θα δείτε κάποιες εκδοχές αλλά μόνο στα ειδικευμένα βιβλία θα μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες.
Τέλος πάντων δεν θα ήθελα να κινηθώ στο επίπεδο της ονοματολογίας, αλλά να εστιάσω σε δυό, τρία παράδοξα:
- Είναι εντυπωσιακό πως για ένα τέτοιο κτίσμα δεν υπάρχουν στοιχεία κατασκευής του. Ούτε κάτι σαν ανάμνηση. Και πρόκειται για Πύργο 500 ετών περίπου, όχι και τόσο παλαιά δηλαδή για να χαθούν τα ίχνη ενός τόσο ξεχωριστού κτίσματος.
- Είναι εντυπωσιακό επίσης πως και αυτό συνεχίζεται και στη σύγχρονη εποχή!
- Και στο τέλος του έμεινε μόνο ο γενικός τίτλος του… “Πύργος της Ζαρούχλας”.
Συμπέρασμα: Φτιάχνεις, φτιάχνεις μια ζωή και τελικά ούτε το όνομά σου δεν μένει. Γιατί; Και τόσος πλούτος, ο οποίος έχει παραχθεί όλους τους αιώνες (αλήθεια σκεφτείτε το και αυτό) και έχει χαθεί. Πού είναι όλος αυτός; Και τελικά καταλήγει να λειτουργεί ως ξενώνας (υποθέτω πρέπει να είναι και πολύ καλός αν και δεν έχω μείνει ποτέ μου, όχι μόνον σε αυτόν αλλά ούτε και σε άλλον ξενώνα)!
Και αυτό δείχνει σε έναν βαθμό και τη ματαιότητα πολλών πραγμάτων και πως πολλές φορές η συγκέντρωση μόνο υλικού πλούτου δεν έχει να προσφέρει τίποτα πέραν της κάλυψης εγωιστικών συμπλεγμάτων.
Και καταλήγω: Ποιος είναι ο πραγματικός πλούτος και αυτός, ο οποίος μένει στην ανθρωπότητα και ωφελεί τους ανθρώπους και τις επόμενες γενιές; Είναι ένα ερώτημα, πρωινού βροχερού Σαββάτου στην πέμπτη (θεωρητικά, μπορεί και τέταρτη ή έκτη) αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης, την Πάτρα.
Τεχνική σημείωση: ενώ φαίνεται πως ο Πύργος έχει αποκατασταθεί με ιδιαίτερη φροντίδα, με ξένισε κάπως το γεγονός πως το αρμολόγημα καλύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πέτρα. Ωστόσο συγκρίνοντας με παλαιότερες φωτογραφίες είδα πως και πριν την αποκατάσταση υπήρχε σοβάς (;), ο οποίος κάλυπτε τις πέτρες με τον ίδιο τρόπο. Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι εντυπωσιακό, διότι το χρώμα κυριαρχεί.
Σημείωση χωρίς χαρακτήρα: στην πόρτα της εισόδου υπάρχει μία σύγχρονη μαρμάρινη πλάκα με κάποια σύμβολα με χρονολογίες και τη φράση “να τολμάτε”! (δείτε φωτό). Προφανώς αυτή είναι σύγχρονη προτροπή, διότι εάν την διάβαζαν (χα!) οι αγράμματοι Τούρκοι βλέποντας τον Πύργο – Φρούριο θα… τολμούσαν να τον κατακτήσουν! Υποθέτω πως τότε θα έγραφε: “Μην τολμήσετε”!
Σημείωση με χαρακτήρα: μην… ξεγελαστείτε από τα προηγούμενα και σταματήσετε να δημιουργείτε καλλιτεχνήματα και πλούτο! Απλά δώστε τους νόημα!
