Δεν συνηθίζω και σπανίως έως ποτέ σχολιάζω ημέρες – επετείους αφιερωμένες σε κάποιο σπουδαίο γεγονός. Δεν θα το έκανα ούτε και σήμερα, διότι κάθε ημέρα είναι εξ΄ίσου σημαντική ώστε κανείς να σκέπτεται και να αναλογίζεται, εάν δεν ένοιωθα την θλιβερή διαστρέβλωση στον τρόπο αντίληψης και αντιμετώπισης της ιστορίας.
Η σημερινή ημέρα είναι πανανθρώπινη και το νόημά της εστιάζεται σε δύο τρομακτικές σκέψεις:
Ρατσισμός είναι να μισείς και να θέλεις να εξοντώσεις κάτι, το οποίο πέραν κάθε δυνατότητας ελέγχου σου, δεν γεννήθηκες…
&
Δεν ήταν ο Θεός, ο οποίος έλειπε από το Άουσβιτς. Ο άνθρωπος έλειπε…
Το δεύτερο περικλείει και το τεράστιο πανανθρώπινο νόημα της σημερινής ημέρας και το φοβερό ερώτημα – δίλημμα στο οποίο καλείσαι να απαντήσεις:
Έχω δικαίωμα να χάσω την πίστη μου στην ανθρωπότητα;
Όχι! ΔΕΝ έχεις!
Διότι εάν -και δικαίως- πιστεύεις πως το Άουσβιτς (και κάθε Άουσβιτς κατά την διάρκεια των αιώνων, πες το παιδομάζωμα, σκλαβοπάζαρα, σφαγές, γενοκτονίες) είναι έργο των ανθρώπων, ο Θεός παρ΄όλα αυτά ήταν εκεί…
Εάν χάσεις την πίστη σου σε αυτό, τότε και μόνον τότε το Ολοκαύτωμα και κάθε Ολοκαύτωμα θα έχει επιτύχει τον στόχο του.
Μην χάσεις την πίστη σου στην ανθρωπότητα.
Μην το επιτρέψεις αυτό στον εαυτό σου…
Σημ. Στις φωτογραφίες μου απεικονίζεται το μνημείο Ολοκαυτώματος στον Βόλο ενώ τις έχω επεξεργασθεί όσον αφορά το περίγραμμα.
