Η αυτοκινητοβιομηχανία Tesla μου θυμίζει τον βωβό κινηματογράφο. Πώς ακριβώς; Ενώ η εξέλιξη των κινουμένων εικόνων ήταν από βωβή σε ομιλούσα η Tesla στον τομέα των αυτοκινήτων κάνει ακριβώς το αντίθεο: από τον ήχο των κινητήρων εσωτ. καύσης στην απόλυτη σιωπή του ηλεκτρισμού.
Αλλά αυτό, το οποίο μου προξενεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι η αμηχανία των Ευρωπαίων. Έχω την αίσθηση πως… σύρονται στην ηλεκτροκίνηση λόγω συνθηκών και είναι κάτι, το οποίο δεν τους αρέσει καθόλου. Ξέρετε… μετά από δεκαετίες τρομερής εξέλιξης των κινητήρων εσωτ. καύσης με εξωτικά χαρακτηριστικά V12, boxer και λοιπούς, καθώς και τεράστιων επενδύσεων για την επίτευξη των ανωτέρω, ένας ηλεκτροκινητήρας τροφοδοτούμενος από ένα τόσο… πεζό υλικό, όπως μια μπαταρία κατακρημνίζει ιδέες και τεχνολογία σε ελάχιστο χρόνο.
Και λέγω σε ελάχιστο χρόνο, διότι –κατά τη γνώμη μου- εάν δεν υπήρχε το ζήτημα των επιταχύνσεων για το οποίο σφάζονταν τα παλικάρια των αυτοκινητοβιομηχανιών οι ηλεκτροκινητήρες δεν θα είχαν καμία ελπίδα. Το Tesla Plaid με 1000 ίππους επιταχύνει σε 1,9 δευτερόλεπτα από στάση στα 100 km/h, τιμή καλύτερη και από αυτή μονοθεσίου της Formula 1. Αυτό πονάει και τίποτα άλλο. Διότι αυτοκίνητο ΔΕΝ είναι μόνο η επιτάχυνση: είναι και η σταθερότητα στο δρόμο, η πέδηση (φρένα), η άνεση, η πολυτέλεια, οι ταχύτητες για να αναφέρω μερικά αλλά κυρίως ο ήχος! Η τριβή των ελαστικών με το οδόστρωμα δημιουργεί έναν θόρυβο, αλλά οι εξατμίσεις δεν έχουν υποκατάστατο.
Η αίσθησή μου είναι πως οι Ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες κινούνται προς την ηλεκτροκίνηση κυρίως διότι ενοχλούνται από τις επιταχύνσεις των Tesla. Οι γενιές των Ευρωπαίων έως τώρα αγαπούσαν αρκετά την οδήγηση. Ήταν και είναι μία απόλαυση για πολλούς. Με την πάροδο των ετών μετατρέπεται και αυτή σε μία διαδικασία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες όμως, όπου το αυτοκίνητο ήταν και είναι περισσότερο ανάγκη παρά οτιδήποτε άλλο η Tesla στόχευσε τέλεια. Οι διαπολιτειακοί δρόμοι (interstate) των Η.Π.Α. είναι ευθείες χωρίς στροφές και με απίστευτο βαθμό ελέγχου των ορίων ταχύτητας. Ιδού ο λόγος για τον οποίον η αυτόνομη οδήγηση θα έχει επιτυχία. Οι Ευρωπαϊκοί δρόμοι είναι πολύπλοκοι με πολλές εναλλαγές και υψομετρικές διαφορές. Και σε πολλά κράτη με ελλιπέστατη σήμανση (πολύ σημαντικό στοιχείο για την αυτόνομη οδήγηση).
Τα πρώιμα προβλήματα των σταθμών φορτίσεως αργά ή γρήγορα θα επιλυθούν. Προβλέπω πως σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα τα πρατήρια καυσίμων θα μετατραπούν σε… φορτιστές αυτοκινήτων. Είναι πάντα αρκετά δύσκολο να προβλέψεις το μέλλον. Θυμηθείτε τον σιδηρόδρομο. Αρχικά… ιπποκίνητος, κατόπιν ατμοκίνητος, στη συνέχεια πετρελαιοκίνητος και τώρα ηλεκτροκίνητος. Αλλά για τον τελευταίο δεν ήταν αρκετή η αλλαγή της μηχανής. Έπρεπε να κατασκευαστούν και οι πυλώνες συγκράτησης των ηλεκτρικών καλωδίων. Ενώ λοιπόν ένα ντιζελοκίνητο τραίνο μπορεί να κινηθεί οπουδήποτε υπάρχει γραμμή, δεν ισχύει το ίδιο για ένα ηλεκτροκίνητο. Βέβαια και τα ατμοκίνητα χρειάζονταν σταθμούς τροφοδοσίας με νερό (και κάρβουνο).
Το εάν υπάρξει όφελος στο περιβάλλον είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Οι μπαταρίες και ο τρόπος παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας εγείρουν ζητήματα.
Φαίνεται λοιπόν πως η ηλεκτροκίνηση στα αυτοκίνητα θα επικρατήσει και σε μία δεκαετία το ίδιο και η αυτόνομη οδήγηση και στην Ευρώπη, η οποία ωστόσο θα προτιμούσε τους V12, το θόρυβο των εξατμίσεων, τα μηχανικά κιβώτια ταχυτήτων και την μυρωδιά της βενζίνης.
Σκεφτείτε τώρα τι θα συμβεί με τα στρατιωτικά οχήματα, εάν αποκτήσουν ηλεκτροκινητήρες ή ακόμα με τις τουρμπίνες των αεροσκαφών εάν και αυτές αντικατασταθούν με ηλεκτροκινητήρες.
Και για το τελευταίο και για να κλείσω με κάπως ευτράπελο τρόπο, φαντάζομαι τα ιπτάμενα τάνκερ να γίνονται ιπτάμενες μπαταρίες με κρεμάμενες… μπαλαντέζες να συνδέονται με τα πλήρως αθόρυβα μαχητικά τζετ.
Και μετά η βαρύτητα και τα ιπτάμενα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα κοινώς Α.Τ.Ι.Α. ή… ούφο!
