Θυμάμαι στο παρελθόν πως όταν αναφερόμαστε σε κάτι… Κινέζικο, το μυαλό μας έφερνε στο νου του κάτι εξαιρετικά πολύτιμο αλλά και εύθραυστο: ένα Κινέζικο πορσελάνινο βάζο! Εάν μάλιστα προερχόταν και από τη Δυναστεία Μινγκ, τότε επρόκειτο για ένα μοναδικό έργο τέχνης με τεράστια αξία. Ήταν μία περιουσία!
Μετά τα βάζα Μινγκ, κάποιος περίπου αναγραμματισμός προέκυψε και το Μινγκ μετατράπηκε σε Μάο! Και πάλι όμως για πάρα πολλούς ένα Κινέζικο κόκκινο βιβλιαράκι με τις σκέψεις του τελευταίου μπορεί να μην ήταν τόσο πολύτιμο, όσο ένα πορσελάνινο βάζο, δεν έπαυε όμως να ήταν κάτι πολύτιμο για όσους ασπάζονταν την φιλοσοφία (και πολιτική του).
Ο Μάο έφυγε από τη ζωή, αποκαλύφθηκε η συμμορία των τεσσάρων της Σαγκάης και ο υπόλοιπος Κόσμος τότε έμαθε για τη λεγόμενη χήρα του Μάο, η οποία μαζί με το σύζυγό της φρόντισε να εξαφανίσει μεγάλο μέρος των παραδόσεων και μάλλον και των… πολύτιμων βάζων της Κίνας.
Και μετά άρχισαν τα… Κινέζικα.
Μία στροφή της πολιτικής και γεννήθηκε ένα υβρίδιο στο οποίο το κόκκινο βιβλιαράκι αντικαταστάθηκε από κόκκινες Φερράρι και μάλλον ανασύρθηκαν και πολλά πορσελάνινα βάζα. Τα τελευταία έμειναν στην Κίνα, ενώ φτηνές απομιμήσεις άρχισαν να κατακλύζουν τον υπόλοιπο Κόσμο. Και όταν υπάρχουν τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι, τα οποία χρειάζονται εργασία για να ζήσουν, αλλά και μία ισχυρή βιομηχανία να τα υποστηρίξει η γη αρχίζει να τρέμει για τους υπολοίπους.
Το πρόβλημα ήταν όμως ένα: πως και ο υπόλοιπος Κόσμος σαν να παραδόθηκε. Το ευτελές και φτηνό αμέσως εκτόπισε τα καλύτερο. Και τότε εμφανίστηκε ο πραγματικός “Κινεζικός” ιός, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον σημερινό πραγματικό ιό. Αυτός της απόλυτης παράδοσης στη φτήνια. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι παραδόθηκαν άνευ όρων, θα έλεγε κανείς, σε αυτόν τον ιό. Χωρίς εμβόλιο! Βιομηχανίες έκλειναν, εξαιρετικά προϊόντα της Δύσης έχασαν τους αγοραστές τους διότι η Κίνα μπορούσε να προσφέρει κάτι ανάλογο (και όχι καλύτερο) αλλά πολύ φτηνότερα!
Θα μπορούσε αυτό να αποτραπεί; Ναι, εάν η Δύση ήταν… πλουσιότερη. Διότι ο άνθρωπος πάντοτε σκέφτεται το καλύτερο και αυτό θα επιλέξει, εάν έχει τη δυνατότητα. Άρα δεν ήταν το ότι η Κίνα πρόσφερε φτηνά, αλλά διότι οι άλλοι δεν ήταν τόσο πλούσιοι, ώστε να υποστηρίξουν τα δικά τους καλύτερα προϊόντα. Δεν είναι βέβαια μόνο η Κίνα αυτό συνέβη και σε άλλα μικρότερα ή λίγο μεγαλύτερα κράτη, αλλά η Κίνα είναι κυριολεκτικά τεράστια.
Μπορεί βεβαίως οι βιομηχανίες να έκλειναν στη Δύση και να μεταφέρονταν στην Κίνα, αλλά άλλη μία δεύτερη σκέψη πέρασε: οι Κινέζοι δεν παράγουν μόνο φτηνά, αλλά αγοράζουν επίσης. Και ίσως οι (πάρα) πολλοί να μην μπορούν να αγοράσουν κάτι εισαγόμενο από τη Δύση, αλλά σίγουρα αρκετοί Κινέζοι μπορούσαν να αγοράσουν πολύ ακριβά προϊόντα της Δύσης, τα οποία εκτιμούσαν αναλόγως. Πολύ μικρά ποσοστά σε ένα μεγάλο πλήθος μπορούν να έχουν δυναμική και να είναι κερδοφόρα.
Και ένα ωραίο πρωινό πηγαίνοντας για τον καφέ σου θα εκπλαγείς από την τιμή του. Όχι διότι ακρίβυνε ο καφές, αλλά διότι δεκαπλασιάστηκε η τιμή του πλαστικού κυπέλλου από την Κίνα. Όχι πως ήταν ποτέ το καλύτερο, αλλά ήταν το φτηνότερο. Και δεν θα υπάρχουν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι να κατασκευάσουν πλαστικά κυπελάκια στην χώρα σου.
Πολλά Κινέζικα πορσελάνινα βάζα της Δυναστείας Μινγκ, τα οποία στολίζουν Δυτικά μέγαρα θα αλλάξουν χέρια και θα επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους. Και δεν θα φταίει η Κίνα…
