Τα τελευταία κυρίως χρόνια της λεγόμενης “κρίσης” συζητώντας με πάρα πολλούς ανθρώπους παρατηρώ μία ομοιογενοποίηση και ταυτοποίηση δύο εντελώς ξεχωριστών εννοιών:
Της εννοίας του “κάτι” και της εννοίας του “τίποτα”…
Λοιπόν, αγαπητές/οί μου φίλες και φίλοι υπάρχει τεράστια (ναι τεράστια) διαφορά μεταξύ του “έχω κάτι” και του “δεν έχω τίποτα”…
Φοβάμαι πως η εξομοίωση των εννοιών είναι μηδενιστικής λογικής και όχι της προσέγγισης του πόσο σημαντικός είναι κάθε ένας διατιθέμενος πόρος.
Έχω και στο παρελθόν αναφερθεί σχετικά και έχω τονίσει πως δεν είναι καθόλου το ίδιο “μόνος στον ωκεανό” με σωσίβιο ή έστω ακόμα και με ένα κομμάτι ξύλο και “μόνος στον ωκεανό” χωρίς τίποτα και μάλιστα ειδικά όταν οι συνθήκες είναι ακραίες… (το τονίζω το ειδικά)…
Το ίδιο ισχύει και για την λέξη “σχεδόν”… Σχεδόν έφτασα δεν σημαίνει πως έχω ήδη φτάσει και πολλά (πάρα πολλά) μπορούν να συμβούν το ελάχιστο διάστημα μεταξύ του “σχεδόν”…
Το σχεδόν “πέθανα” σίγουρα σημαίνει πως είμαι ζωντανός και αυτό καταδεικνύει ξεκάθαρα τη διαφορά σε οριακές συνθήκες…
Το ελάχιστο είναι πολύ και ικανό να μετατραπεί σε περισσότερο…
