Αυτή την εκπομπή θα ήθελα να την παρακολουθώ διότι μου δημιουργεί μία…αρρωστημένη και ύπουλη περιέργεια. Είναι τόσο άθλιο αλλά και αληθινό το σκεπτικό της, ώστε να νοιώθεις πως κι εσύ πρέπει να δεις τι γίνεται. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να αντέξω κανονικό επεισόδιο (maximum 5 λεπτά, εκτός από αυτό της Παρασκευής, όπου καταφέρνω έως και μία χαμένη μου (;) ώρα) αλλά διαβάζω από τις κοσμικές στήλες των άλλων κουτσομπολίστικων ιστοσελίδων τις… εξελίξεις. Η ενημέρωσή μου είναι βλέπετε… πολύπλευρη!
Οι 17-20 “διεκδικητές” του επάθλου των 100,000 ευρώ στο μυαλό τους δύο πράγματα είχαν σίγουρα:
Α. Τις 100 χιλιάδες ευρώ (προφανώς) αλλά και
Β. Την εφήμερη μεν, αλλά ίσως μελλοντικά αξιοποιήσιμη δημοσιότητα.
Αυτό, το οποίο ΔΕΝ είχαν στο μυαλό τους και δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα είναι πως είναι καμένοι, ούτως ή άλλως. Πιστεύω πως οι χαμένοι του χρηματικού επάθλου, πολύ δύσκολα -εάν ποτέ- θα καταφέρουν να συγχωρήσουν τον εαυτόν τους πως έφθασαν τόσο κοντά, αλλά δεν τα κατάφεραν, ενώ ο κερδισμένος ή η κερδισμένη αμφιβάλλω πάρα, μα πάρα πολύ εάν θα μπορέσει να ωφεληθεί πραγματικά από αυτά τα χρήματα.
Όσο είναι μέσα στο σπίτι του μεγάλου αδελφού δεν αντιλαμβάνονται τι δημιουργείται έξω και θα το καταλάβουν μόλις επιστρέψουν στην κοινωνία. Και το τεράστιο κόστος του εθελοντικού τους εγκλεισμού και της υπερ-έκθεσης της προσωπικότητάς τους είναι ακόμα αδιευκρίνιστη παράμετρος για αυτούς.
Αλλά επιλογή τους ήταν, δικό τους θέμα και δεν μου πέφτει λόγος…
Αυτή την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2020 θα παραμείνουν μόνο πέντε διεκδικητές για τον τελικό, ένας εκ των οποίων θα φύγει με 100,000 ευρώ, ενδεχομένως και με έντονα ψυχολογικά προβλήματα (τμήμα του επάθλου ίσως το μοιραστεί με ψυχιάτρους), ενώ οι άλλοι τέσσερεις θα αντιμετωπίσουν το ίδιο, χωρίς όμως τα… χρήματα.
Ξέρετε είναι φοβερό να είσαι τόσο κοντά σε 100 χιλιάδες ευρώ με μόνο (χμ… αυτό θα το δούμε πόσο μόνο είναι) τρεις μήνες εγκλεισμό και να μην τα καταφέρεις.
Εάν ήμουν λοιπόν στη διεύθυνση παραγωγής, θα τους έθετα την τελευταία εβδομάδα το εξής δίλημμα:
100 χιλιάδες ούτως ή άλλως θα δοθούν. Θα τους πρότεινα, εάν θέλουν να συμφωνήσουν να τα μοιραστούν και να λάβουν από 20 χιλιάδες ο κάθε ένας. Αυτό με το εξαιρετικό δικό μου ρίσκο να χάσω το όφελος του κόστους των τηλεφωνημάτων του τελικού. Διότι το κοινό ψηφίζει με το… αζημίωτο φυσικά! Και μία ημέρα πριν τον τελικό θα περίμενα την απόφασή τους. Εάν συμφωνούσαν θα έχανα τις… 100 χιλιάδες, τις οποίες το κοινό θα μου προσέφερε, εάν διαφωνούσαν θα διπλασίαζα τα τηλεφωνήματα και το κέρδος μου· (οι επιπλέον εντάσεις θα προκαλούσαν ακόμα μεγαλύτερο κοινό να συμμετάσχει, να επιλέξει/ψηφίσει και φυσικά να καταβάλλει το αντίτιμο).
Λοιπόν! Στοιχηματίζω πως ΔΕΝ θα συμφωνούσαν!
Σημ. Ειλικρινά εάν είχα χρόνο και κάποιον να το παρακολουθεί και να με ενημερώνει θα έφτιαχνα ένα δεκάλεπτο video κάθε τόσο με σχολιασμούς επί των γεγονότων. Ακόμα και από αυτό θα είχαμε ωφεληθεί.
Σχόλιο:
Όλες αυτές οι εκπομπές- σκουπίδια πέραν από το χιούμορ μου δεν προσφέρουν τίποτα καλό ούτε στους συμμετέχοντες ούτε και στην κοινωνία. Βασίζονται στην ποταπότητα και τον αυτο-εξευτελισμό με αντίτιμο ένα χρηματικό ποσό ή μία ελπίδα διάκρισης ή κάποια δημοσιότητα. Στατιστικά κάποιοι, κάπου θα πετύχουν… και θα το πετύχαιναν ούτως ή άλλως και χωρίς αυτή τη διαδρομή.
Οι παραγωγοί εκμεταλλεύονται την έμφυτη ανθρώπινη νοσηρότητα άγρας τηλεθέασης. Μόνον αυτοί κερδίζουν. Όλοι οι υπόλοιποι είναι χαμένοι και επιπλέον διαπαιδαγωγούν και τους ανύποπτους ( ; ) θεατές απενοχοποιώντας αυτές τις άθλιες συμπεριφορές…
Μηδέν και μηδέν ίσον πολύ παρακάτω από το μηδέν.
Αυτό για να μην υπάρχει καμία άλλη σκέψη…
