Είναι ένα δένδρο εκεί, όπου συνηθίζω να αφήνω το αυτοκίνητό μου, το οποίο πάντα με προκαλεί να το κοιτάξω. Κοιτάζοντας όμως το δέντρο βλέπω πάντα και τον ουρανό. Το γράφω αυτό, διότι συνειδητοποιώ εκείνη τη στιγμή πως όλα γύρω μου μετά από 50-100 χρόνια δεν θα υπάρχουν. Ούτε οι άνθρωποι, ούτε τα αντικείμενα, ούτε και τα κτίρια… Ούτε κι εγώ φυσικά… Εκτός από τον ουρανό.
Κι όμως! Η εμμονή μας είναι στο να προσέχομε αυτό, το οποίο είναι παροδικό και όχι το αιώνιο. Πόσες φορές κοιτάζουμε τον ουρανό;
Η τέχνη της ζωής είναι να διαισθάνεσαι την μεταβολή από το παροδικό στο αιώνιο και να είσαι σε εγρήγορση, ώστε να συντονίζεσαι με το δεύτερο.
Καταλάβετέ το! Κάθε άνθρωπος περπατά στη ζωή του σε μία πολύ στενή γέφυρα. Το πλέον σημαντικό όλων είναι να μην φοβάσαι.
Το να επιτυγχάνεις δεν χρειάζεσαι ούτε όπλα ούτε χρήματα ούτε καν νούμερα. Απλά χρειάζεσαι τη θέληση να κάνεις αυτό, το οποίο ο άλλος (νομίζει) πως δεν μπορεί…
Το ΔένδροΕίναι ένα δένδρο εκεί, όπου συνηθίζω να αφήνω το αυτοκίνητό μου, το οποίο πάντα με προκαλεί να το κοιτάξω. Κο…
Δημοσιεύτηκε από Τεύκρος Σακελλαρόπουλος στις Κυριακή, 13 Μαρτίου 2016