Ο πατέρας μου ήθελε να μάθω Τουρκικά. Η μητέρα μου Γερμανικά. Τα Τουρκικά κάπως προσπάθησα να τα ξεκινήσω με μία μέθοδο, αλλά για πρακτικούς λόγους δεν τα συνέχισα. Γερμανικά όμως έμαθα. Η λογική τους ήταν πως έπρεπε να μάθεις τον “εχθρό” σου (δείτε σημ. 1) και με το να γνωρίζεις τη γλώσσα του θα μπορούσες να εισχωρήσεις στο μυαλό του. Το πιστεύω απόλυτα αυτό. Ισχύει και για τους φίλους σου προφανώς!
Την δεκαετία του 70, όταν ήμουν μαθητής η Τουρκία ήταν κάτι περισσότερο από ορατά επικίνδυνη (μην ξεχνάτε το 1974 στην Κύπρο). Η Γερμανία ωστόσο, διχοτομημένη φαινόταν απενεργοποιημένη και με μία πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση επάνω της ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψει κάποια/ος πως θα αποτελούσε κάποια στιγμή μεγάλη απειλή. Χμ… Η μητέρα μου όμως μάλλον έβλεπε πολύ μακριά.
Τελικά και οι δύο κίνδυνοι παραμένουν εξ’ ίσου ορατοί και ενεργοί.
Αυτές τις ημέρες με τα γεγονότα της Αγγλίας, διαβάζοντας τις διάφορες αναλύσεις εκπλήσσομαι από την άγνοια και την επιχειρηματολογία και με το πόσο εύκολα προκύπτουν φανταστικά ή απλώς επιθυμητά συμπεράσματα.
Ειδικά μάλιστα με τους Γερμανικούς χειρισμούς και με την συνέχεια: το απόλυτο χάος!
Βέβαια ούτε με τους Αγγλικούς χειρισμούς κάποια/ος μπορεί να κατανοήσει απ’ ότι φαίνεται πολλά, ακόμα και εάν όλοι γνωρίζουν Αγγλικά, αλλά ίσως να είναι ευκολότερη η ερμηνεία των χειρισμών, λόγω (δυτικής) συνάφειας (μην είστε και τόσο βέβαιοι, η Αγγλική διπλωματία δεν έχει όριο ικανότητας και πονηρίας). Παρεμπιπτόντως θεωρώ πως η απόφαση της Αγγλίας είναι μία αναστρέψιμη και τίποτα δεν πρόκειται να μεταβληθεί, απλώς η Αγγλία θα αποκομίσει πολύ περισσότερα οφέλη, απ’ όσο αφήνουν να εννοηθεί.
Όταν γνωρίζεις μία γλώσσα έχεις πρόσβαση στην πηγή των κειμένων, τα οποία δεν μεταφράζονται εύκολα. Ιδού λοιπόν τι έγραφε ο από κάθε άποψη ικανότατος υπουργός οικονομικών (ήταν και δεινός τραπεζίτης) του Αδόλφου Χίτλερ, Χιάλμαρ Σαχτ (δείτε σημ. 2) για το συνάλλαγμα:
“Any institution controlling this currency irrespective of whether it is a bank or a government department would dominate the worlds – an unthinkable situation.”
“Κάθε ίδρυμα, το οποίο ελέγχει αυτό το νόμισμα (αναφέρεται στο κοινό συνάλλαγμα), ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται για τράπεζα ή κυβερνητική υπηρεσία θα κυριαρχήσει στον κόσμο – μια αδιανόητη κατάσταση.”
“Magie des Geldes” (Η Μαγεία του Χρήματος)
Προφανώς όσοι υπέγραφαν την διακήρυξη ίδρυσης του ευρώ και ανέθεταν ουσιαστικά στην κεντρική Γερμανική τράπεζα τον έλεγχό του εάν γνώριζαν το προηγούμενο κείμενο συναινούσαν, εάν όχι παρέδιδαν το μέλλον τους στους Γερμανούς. Είναι περίπου το ίδιο να περιμένεις να κρατήσεις το κεφάλι σου στη θέση του, παραδίδοντας μετά από πολιορκία το κάστρο σου στους Τούρκους με την υπόσχεση πως θα σε αφήσουν να… φύγεις!
Η άγνοια βλέπετε και η έλλειψη ειδικής μόρφωσης και ιστορικής παιδείας δεν είναι ένα ακίνδυνο “σπορ” όταν είσαι σε θέσεις εξουσίας. Αυτό έχετε το πολύ καλά κατά νου εάν δεν γνωρίστε την διαφορά μεταξύ Λέσβου και Μυτιλήνης.
Γιατί τα γράφω αυτά τώρα;
Διότι η Γερμανική αντίδραση, όταν είναι υπό καθεστώς πίεσης είναι άτσαλη -όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν πολλάκις- και ακραία. Στο ενδεχόμενο μίας δεύτερης αποχώρησης χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το πιθανότερο είναι η Γερμανία να επιστρέψει αιφνιδιαστικά στο δικό της νόμισμα το μάρκο και να εγκαταλείψει στην τύχη του το ευρώ, το οποίο οσονούπω θα συμπαρασύρει στα τάρταρα τις οικονομίες όλων των υπολοίπων Ευρωπαϊκών κρατών.
Και τότε γνωρίζει (;) πολύ καλά ο Πρώσος γερό-λυκος τι θα κάνει…
Προσοχή λοιπόν στις αναλύσεις και τις εκδοχές.
Σημ. 1: Ορίζω την έννοια της λέξης “εχθρός” ως εκείνους, οι οποίοι έπραξαν εναντίον σου στο παρελθόν και ενδεχομένως έχουν την ίδια πρόθεση και στο παρόν. Επ’ ουδενί δεν αποτελεί χαρακτηρισμό μίσους “de facto”.
Σημ. 2: Ο Χιάλμαρ Σαχτ (Horace Greely Hjalmar Schacht, 1877 – 1970) κατάφερε να περιορίσει τον καταστροφικό πληθωρισμό κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης κατά την περίοδο 1922 – 1923, ως πρόεδρος της κεντρικής Γερμανικής τράπεζας. Διετέλεσε επίσης υπουργός οικονομικών κατά την περίοδο 1934 – 1937 στην ναζιστική κυβέρνηση. Ήταν αυτός, ο οποίος “εφηύρε” κυριολεκτικά τον τρόπο με τον οποίο επανεξοπλίστηκε η Γερμανία, όσον αφορά τα οικονομικά. Ακόμα και από τους “χειρότερους” μπορείς να μάθεις πάρα πολλά.
