Ωραία, είδαμε και αυτό, όπως έχουμε δει πολλά αλλά και θα δούμε και άλλα ακόμα. Μην ξεχνάτε πως στην Ελλάδα, η οποία υπέστη αναλογικά τις περισσότερες καταστροφές από τους ναζί στον Β΄ΠΠ μετά από κάποια χρόνια, ακριβώς αυτή η συμμορία έφτασε να αποτελεί τον τρίτο πολιτικό σχηματισμό στην Ελληνική Βουλή.
Ας επαναφέρουμε στη μνήμη μας κάποια συμπεράσματα (ας μην γράψω γενικές αλήθειες), οι οποίες έχουν κατά καιρούς αναδειχθεί, αλλά τις ξεχνάμε:
- Εάν ένας λαός θέλει “κάτι” είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλον θα το επιτύχει. Ακόμα και εάν αυτό το “κάτι” αφορά την αυτοκαταστροφή του. Δεν σώζεσαι, εάν δεν θέλεις να σωθείς.
- Η στρατιωτική ισχύς και τα κεφάλαια δεν είναι ικανά να ανατρέψουν το προηγούμενο. Το είδαμε πολλές φορές αυτό στην παγκόσμια ιστορία και πρόσφατα σχετικά σε πολέμους, όπως στην Κορέα, το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν (και ήδη από την εισβολή των Σοβιετικών).
- Η απελπισία και η ανικανότητα αντίληψης των πραγματικών συνθηκών οδηγεί τους πολλούς (άκριτα μεν, αλλά τι να κάνουμε τώρα) σε παράλογες επιλογές, τις οποίες εκ των υστέρων μετανιώνουν οικτρά.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μίας κοινωνίας είναι εξαιρετικά προσαρμόσιμη. Οτιδήποτε και εάν της επιβληθεί από μία “εξουσία” θα το αποδεχτεί σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Το είδαμε με τα Lockdowns στην Ελλάδα, τουλάχιστον την πρώτη φορά (για ένα πολύ πρόσφατο και κοντινό παράδειγμα). Εάν και σήμερα μία “τρελή” ανατροπή φέρει στην κυβέρνηση μία διαφορετική εξουσία, η οποία θα υποχρεώσει με αυστηρές ποινές τη μαντήλα στις Ελληνίδες μην αμφιβάλετε καθόλου πως το μέτρο θα επιβληθεί τάχιστα. - Πού είναι λοιπόν το ζητούμενο; Πως εάν υπάρχει μία ισχυρή (και θορυβώδης) ομάδα σε μία κοινωνία με συγκεκριμένο σκοπό και στόχο, αλλά να είναι πραγματικά αμιγής έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να επιτύχει να ανατρέψει οποιαδήποτε κατάσταση. Διακόσιες χιλιάδες έξαλλοι Μπολσεβίκοι ήταν αρκετοί σε έναν πληθυσμό (τότε) εκατόν τριάντα εκατομμυρίων για την Ρωσική Επανάσταση… Γιατί; Διότι το Τσαρικό καθεστώς δεν είχε αφήσει κανένα περιθώριο ΜΗ απελπισίας ενώ δεν σήμαινε κατ΄ ανάγκην πως και οι πρώτοι είχαν δίκιο. Στο Αφγανιστάν το προηγούμενο καθεστώς πρέπει να ήταν η επιτομή της διαφθοράς· το είδαμε από τον τρόπο φυγής του Προέδρου του. Οι άνθρωποι, οι οποίοι προτιμούν να σκαρφαλώσουν στις πτέρυγες ενός αεροσκάφους και να εύρουν εν γνώσει τους (εκτός εάν ήταν καθαρά ηλίθιοι) έναν τόσο τραγικό θάνατο δεν είχαν κανένα περιθώριο επιλογής. Διότι στο πλήθος των όσων προσπαθούν να διαφύγουν υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι δεν θα άντεχαν επ΄ ουδενί την επιβολή αυτού του καθεστώτος (και έχουν και κάποια δυνατότητα επιβίωσης αλλού), κάποιοι, οι οποίοι έχουν διαπράξει εγκλήματα και γνωρίζουν το τέλος τους και κάποιοι… ντεμί.
- Εάν υπήρχε ένα ποσοστό (από την αναλογία των μπολσεβίκων το συνάγω) 200,000/130,000,000 = 0,16% ΚΑΙ άλλης ισχυρής ομάδας στο Αφγανιστάν εκτός των Ταλιμπάν θα ήταν διαφορετική η εξέλιξη. Στα 40 εκ. των Αφγανών το 0,16% είναι οι Ταλιμπάν (64 χιλιάδες) ενώ ΔΕΝ υπάρχουν άλλοι τόσοι με ισχυρή επιθυμία για κάτι διαφορετικό και καλύτερο. Οι υπόλοιποι ό,τι και να συμβεί απλούστατα αποδέχονται τη μοίρα τους.
Εν κατακλείδι σημειώνω την χαρακτηριστική υπεροψία και έπαρση των δυτικών να ΜΗΝ μπορούν να κατανοήσουν βαθύτερες έννοιες, όπως αυτές του Πολιτισμού, των ηθών, των παραδοσιακών πεποιθήσεων μίας κοινωνίας, παρά να τα μετρούν και να τα αξιολογούν όλα με το χρήμα και την ευμάρεια τύπου (Big Bordel –προσέξτε τη λέξη-) και ευρίσκονται ξαφνικά άναυδοι εμπρός σε “απρόβλεπτες” εξελίξεις. Καθόλου απρόβλεπτες φίλες και φίλοι μου.
Τέλος και η απαραίτητη (σκοπίμως αόριστη) προφητεία:
Θα δείτε και άλλες πολύ κοντινές μας ανατροπές και θα τρίβετε τα μάτια σας.
Σημ. Και το λεγόμενο προσφυγικό, το οποίο θυμήθηκε πάλι η Ευρώπη είναι του τύπου “Αγάπη μου δεν είναι αυτό, το οποίο νομίζεις”. Για τα επόμενα… άρθρα αυτό.
