Θυμάμαι παλιά, εεεε και τώρα, λέγαμε πιο νέοι: “Τι να τα κάνεις τα λεφτά, εάν δεν έχεις μία!”
Οπότε θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε αναλογικά: “Τι να τα κάνεις τα πυρηνικά, εάν δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις!”
Διότι όπως φαίνεται τελικά ένα πολύ ισχυρό όπλο δεν έχει αξία, εάν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Θα είχε αξία, εάν δεν το διέθεταν οι άλλοι, όπως συνέβη το 1945 με την Ιαπωνία.
Άρα πρέπει να επανεξεταστεί το πυρηνικό δόγμα και ο τρόπος ενάσκησης πολιτικής με στρατιωτικά μέσα. Επίσης πρέπει να εξεταστεί και το ζήτημα της feasibility (εφικτότητας) των όπλων και στο οικονομικό πεδίο. Με έναν πύραυλο αξίας 200,000 δολαρίων, καταβυθίζεις ή θέτεις εκτός μάχης ένα πλοίο αξίας 50 εκ. δολαρίων, (το παράδειγμα παρεμπιπτόντως δεν είναι τυχαίο· τόσο κόστιζε ο πύραυλος Exocet, ο οποίος βύθισε το Sheffield των 50 εκ. δολαρίων στον Πόλεμο των Φώκλαντ). Αντιστοίχως με ένα drone καταστρέφεις άρματα μάχης και αναλόγως με πάρα πολλά μέσα μικρότερης αξίας απενεργοποιείς στόχους πολύ μεγαλύτερης σημασίας.
Θα ήταν ιδανικά τα πράγματα για τον… φτωχό, εάν μπορούσες μόνο με αυτά να κερδίσεις έναν πόλεμο. Δεν μπορείς όμως.
Πάντως με τα πυρηνικά όπλα απαιτείται εξαιρετικά σοφή διαχείριση (εάν υφίσταται) ώστε να καταστούν αποτελεσματικά. Κάθε πυρηνική δύναμη ωστόσο διαθέτει τα σενάριά της. Το θέμα είναι εάν τα γνωρίζει ο αντίπαλος.
Κοινώς: πάλι στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι το ζήτημα (και όχι στα κουμπιά πυροδότησης).
