Οι αδελφοί Κοέν έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο κινηματογραφικό στυλ, το οποίο πραγματικά σε μαγνητίζει. Οι ερμηνείες των ηθοποιών τους εξαιρετικές, άψογη σκηνοθεσία και μυθοπλασία, η οποία ενώ υπερβαίνει τον ρεαλισμό αποτελεί τελικά μέρος του.
Αυτό, το οποίο με απασχολεί σε κάθε ταινία, για την οποίαν θα αφιερώσω πολύτιμο χρόνο παρακολουθώντας την είναι το τι… κερδίζω. Είναι μία ιστορία, την οποίαν απλά θέλω να παρακολουθήσω, με συναρπάζει αλλά μετά τίποτα ή είναι κάτι, το οποίο θα μου μείνει ως δίδαγμα για τη ζωή μου (δεν αναφέρομαι στα τεχνικά ζητήματα). Ποια η χρησιμότητα; Μόνον μία “κατανάλωση” χρόνου;
Η αλήθεια είναι πως οι αδελφοί Κοέν έχουν μία ιδιαίτερη “κλίση” στις πολλές… δολοφονίες. Δεν το έχουν σε τίποτα να ξεπαστρέψουν το μισό καστ των ηθοποιών τους μέχρι το τέλος. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό σε δύο πολύ μεγάλες επιτυχίες τους, όπως το “Φάργκο” και το “Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους”. Με την πρώτη ευκαιρία σας συνιστώ να τις παρακολουθήστε.
Αλλά πολλές… δολοφονίες ρε παιδάκι μου! Και πολύ αίμα…
Τότε ποιο είναι το όφελος, πέραν της καλλιτεχνικής βελτίωσης;
Το σκεφτόμουν χθες βράδι και τελικά εντόπισα την απάντηση (τουλάχιστον όπως τη νοιώθω).
Η βασική ιδέα στα σενάριά τους είναι η εξής: κάποια ή κάποιος ευρίσκεται σε κάποιο αδιέξοδο ή αυτό νομίζει. Και με το μυαλό της/του σκέφτεται μία λύση έξω από τα συμβατικά πλαίσια, η οποία φαντάζει εύκολη και υλοποιήσιμη. Βέβαια λύσεις αυτού του τύπου δεν εμπίπτουν στα πλαίσια της νομιμότητας. Το να πληρώνεις κάποιον δολοφόνο να εξοντώσει τη γυναίκα σου και τον εραστή της σου λύνει πολλά… ψυχολογικά προβλήματα και γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά τι γίνεται εάν ο δολοφόνος αποφασίσει τελικά να σκοτώσει εσένα;
Ή πάλι το να σχεδιάσεις μία απλή απαγωγή της γυναίκας σου, ώστε να καρπωθείς τα λύτρα από τον πλούσιο πεθερό σου πάλι φαντάζει μία απλή και καθαρή λύση στο οικονομικό σου αδιέξοδο. Και γίνεσαι και ο ήρωας!
Ή πάλι να απαλλοτριώσεις χρήματα εμπόρων ναρκωτικών και να αφήσεις τα ίχνη σου, ακόμα και εάν δεν ήταν στα προθέσεις σου, πάλι είσαι εκτός ορίων. Σε κάθε περίπτωση τα χρήματα αυτά ΔΕΝ είναι δικά σου και εκεί που νομίζεις πως θα σου επιλύσουν το πρόβλημα μάλλον θα το κάνουν με το να σε στείλουν εκεί, όπου θα σου είναι άχρηστα.
Τα γράφω αυτά, διότι σε καμία εκ των περιπτώσεων τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα σχεδίασες ή φαντάστηκες. Ένα απίστευτα μαύρο χάλι από ανατροπές και αστοχίες οδηγεί τελικά στα χειρότερα αποτελέσματα (εάν προλάβεις να ζήσεις).
Ωπ!
Εδώ ακριβώς είναι η… διδασκαλία. Όταν τα πράγματα σε όποιον τομέα (ή σε όλους) πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και εγκλωβίζεσαι σε αφόρητα αδιέξοδα, απλά, ΜΗΝ κάνεις τίποτα! Συνέχισε όμως να κάνεις ό,τι έκανες αλλά μην ασχολείσαι με την καταστροφική πορεία. Αυτό ΔΕΝ αποτελεί δειλία, εάν συνειδητά το επιλέξεις, αλλά τακτική· η οποία καταλήγει σε στρατηγική. Συνήθως όταν είσαι στρυμωγμένη/ος πανικοβάλλεσαι και προσπαθείς να αντιδράσεις. Αλλά αυτό το κάνεις άτσαλα. Και τότε αρχίζει το μυαλό να υφαίνει σχέδια και πιθανές απεμπλοκές, οι οποίες τελικά θα σε βυθίσουν ακόμα περισσότερο στο πρόβλημά σου.
Ξέρετε, οι δυνάμεις του Σύμπαντος είναι περίεργες· και πολλές φορές έχουν την τάση να αλληλοεξοντώνονται. Δεν έχουν που και πώς να διαφύγουν και αντανακλώνται και αρκετές φορές στη φούρια τους σε… ξεχνάνε. Τονίζω και πάλι πως δεν αναφέρομαι σε αδράνεια ή παραίτηση, αλλά σε εγκλωβισμό συνθηκών, οι οποίες προέρχονται από τις δικές σου αποφάσεις. Πόσο χειρότερα να τα κάνεις;
Άφησέ τα να γίνουν από μόνα τους, διότι ΚΑΙ το Σύμπαν αφού σχεδιάζει πλάνα υπόκειται ΚΑΙ αυτό στους δικούς του νόμους και του πηγαίνουν και αυτού στραβά.
Αυτό διδάσκουν λοιπόν οι αδελφοί Κοέν!
