Όταν ομιλώ με Τεξανό χρειάζομαι αυτόματο μεταφραστή. Δεν καταλαβαίνω τ ί π ο τ α! Ή σχεδόν τίποτα. Οπότε σε κάθε μου πρόταση προσθέτω μία από τις τέσσερις λέξεις, όπως πετρέλαιο (oil), δολάριο (dollar), Τζέι Άρ (Jr από την πάλαι ποτέ περίφημη τηλεοπτική πετρο-σειρά Dallas) και… Μπους (τον πρώην Πρόεδρο εννοώ). Ανάλογα με την αντίδρασή τους, διότι αυτομάτως ανταποκρίνονται και από τα συμφραζόμενα αντιλαμβάνομαι περίπου τι μου λένε.
Το Τέξας έχει γελάδια και πετρέλαια. Και Τεξανούς με σκονισμένες Cadillac με κέρατα ταύρου στη θέση του αγαλματιδίου της οπτασίας των Rolls Royce. Τι να κάνουμε; Πολιτισμική διαφορά!
Αλλά… αλλά…
Το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν (αυτή είναι η πρωτεύουσα του Τέξας και όχι το Ντάλας ή το Χιούστον) διαθέτει από το 2020 160 εκατομμύρια δολάρια για να ενισχύσει τους φοιτητές, των οποίων οι οικογένειες έχουν ετήσιο εισόδημα χαμηλότερο από 65,000 δολάρια! Και για να έχετε μία ιδέα το μέσο οικογενειακό εισόδημα στην Πολιτεία του Τέξας είναι 59,206 δολάρια!
Σε πρακτικά νούμερα σημαίνει πως θα ενισχυθούν και θα σπουδάσουν δωρεάν 8,600 προ-πτυχιακοί φοιτητές (από τους 41,000 συνολικά, τους οποίους έχει). Θα δοθούν σε ιδιαίτερες περιπτώσεις και σε φοιτητές των οποίων οι οικογένειες έχουν ετήσιο εισόδημα έως των 125,000 δολαρίων!
Το Πανεπιστήμιο του Τέξας με είχε δεχθεί, όταν είχα αιτηθεί για μεταπτυχιακό πρόγραμμα, όπως και μερικά από τα γνωστότερα στην Καλιφόρνια, όπου μάλλον θα ήθελα να επιλέξω (λόγω ήλιου και… Hollywood)! Δυστυχώς το οικογενειακό εισόδημα δεν μου επέτρεπε μακρύτερα από τη Νέα Υόρκη αν και το εκεί πανεπιστήμιο μου κάλυπτε επίσης όλα τα έξοδα (εκτός από τα ακριβά… εισιτήρια).
Το Πανεπιστήμιο λοιπόν του Τέξας είναι το δεύτερο πλουσιότερο των Ηνωμένων Πολιτειών (μετά το Harvard) με κύκλο εργασιών το εκπληκτικό ποσόν των 31 δισεκατομμυρίων δολαρίων και τούτο λόγω των επενδύσεων του σε… πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Τι άλλο;
Διαθέτοντας ένα μικρό κλάσμα (περίπου 5,3% του προϋπολογισμού του) προκειμένου να ενισχύσει τους οικονομικά αδύνατους φοιτητές στην ουσία εκτιμά πως θα… διπλασιάσει τον προϋπολογισμό και τα έσοδά του του την επόμενη δεκαετία. Διότι έχοντας τους καλύτερους θα προβεί σε ακόμα επικερδέστερες επενδύσεις και θα πλουτίσει ακόμα περισσότερο!
Αυτό λοιπόν είναι το πνεύμα ενός Πανεπιστημίου μία στυγνής καπιταλιστικής χώρας!
Και έρχομαι τώρα στο… γάλα (λόγω αγελάδων) και όχι ζουμί της υπόθεσης.
Ως πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι θα ήθελα τέσσερις συν μία τομές στην παιδεία της Ελλάδας:
1. Την κατάργηση της παραπαιδείας. Και επειδή κατανοώ την ανεργία των καθηγητών τα φροντιστήρια των μαθητών ας γίνονται αλλά πρέπει να είναι δωρεάν για όλα τα παιδιά. Είμαι απολύτως υπέρ του μαθητικού επιδόματος και όχι αναλόγως της βαθμολογίας του μαθητή. Παιδί είναι ακόμα, δεν κυνηγάς τον μαθητή.
2. Την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια. Παρεμπιπτόντως στην Αμερική ΔΕΝ υπάρχουν εξετάσεις και ισχύουν οι όροι κάθε πανεπιστημίου. Η είσοδος ελεύθερη, αλλά και η έξοδος πολύ εύκολη εάν δεν επιτυγχάνονται επαρκείς επιδόσεις από τους φοιτητές. Όχι όμως και με ακρότητες. Η παιδεία δεν είναι στρατός. Το πνεύμα προέχει να αναπτυχθεί.
3. Την πλήρη οικονομική ενίσχυση των φοιτητών ανεξαρτήτως οικογενειακού εισοδήματος. Η αριστεία δεν αποτελεί οικογενειακή αρετή. Όποια/οιος είναι άριστος το δικαιούται από μόνος του. Επιπλέον είναι φοβερό να μην μπορούν να σπουδάσουν άξια παιδιά λόγω αδυναμίας οικονομικής τους υποστήριξης από την πλευρά των οικογενειών τους.
4. Περισσότερα χρήματα για την παιδεία. Πολύ περισσότερα, από την πρώτη τάξη του δημοτικού ακόμα και του νηπιαγωγείου.
5. Για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια φυσικά και ναι, με τις προηγούμενες προϋποθέσεις και εννοώ της ελεύθερης παιδείας. Όποια/οιος επιθυμεί να πληρώνει δικαίωμά του. Παρεμπιπτόντως το πανεπιστήμιο του Τέξας είναι πολιτειακό (πείτε το δημόσιο), ενώ το Harvard ιδιωτικό. So what? (και λοιπόν;)
Όλα τα προηγούμενα είναι απολύτως εφικτά. Τα επιδόματα συντήρησης της φτώχειας κοστίζουν πολύ περισσότερο, όπως και πολλά δημόσια έργα, τα οποία δεν έχουν κανένα νόημα. Ενδεικτικά αναφέρω το κόστος των σηράγγων της νέας εθνικής οδού Πατρών-Αθηνών και εάν μπορούσε η χάραξη να είναι διαφορετική και πολύ περισσότερο οικονομική. Λέμε τώρα. Ρωτήσετε και κάποιον… μηχανικό!
Ωραία!
Έγινα… λαϊκιστής, αλλά να θυμηθούμε τι πρεσβεύουμε, διότι με την τεράστια ποσότητα… “αριστεράς” (χα-κλαίω!) των τελευταίων ετών ξεχάσαμε και το όνομά μας.
Αυτό λοιπόν γνωρίζουν οι… γελαδάρηδες του Τέξας, οι οποίοι στοχεύουν σε μορφωμένους πολίτες και όχι σε αμόρφωτα γελάδια για πολιτικό άρμεγμα.
Σημ. Συγκρίνετε τώρα και με τον… παράδεισο της Βενεζουέλας με τα τεράστια και εξαίρετα αποθέματα πετρελαίου αλλά και των Αραβικών κρατών των βεδουίνων σεΐχηδων του μεσαίωνα (θαυμάστε τα χρυσά ρολόγια στο Ντουμπάι, αλλά περάστε λίγο και από εκεί, όπου ζουν οι εργαζόμενοι).
