…(και ΔΕΝ Γνωρίζουν οι Άλλοι)
Προσέξτε καλά και ΜΗΝ παρανοήσετε το πνεύμα μου. Ο Πρόεδρος (και αντιλαμβάνεστε πλήρως ποιόν εννοώ, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού) γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται επικοινωνιακά τους… μισούς πολίτες (ψηφοφόρους του)· όσους του χρειάζονται για την επανεκλογή του.
Τι τους είπε δηλαδή;
“Μην αφήσετε να κυριαρχήσει ο κορώνα στη ζωή σας, μπορούμε να τον νικήσουμε και αρχηγός στη μάχη είμαι εγώ και δεν φοβάμαι τίποτα”! ΑΥΤΟ τους είπε! Και ΑΥΤΟ ήθελαν να ακούσουν! Αλήθεια – ψέμματα δεν έχει καμία σημασία! Είναι αρκετό. Τους έδωσε θάρρος και ελπίδα. Αλήθεια – ψέμματα και πάλι δεν έχει καθόλου σημασία.
Και νομίζετε πως λειτουργούν αυτά μόνο στην Αμερική; Να θυμίσω τα “λεφτά υπάρχουν”, την “ανάπτυξη, η οποία είχε ήδη έλθει”, τα “σκισμένα μνημόνια” (με χρονολογική σειρά και από όλες τις αποχρώσεις για να μη νομίσετε –δεν το νομίζετε- πως κάνω διακρίσεις).
Η πολιτική και η οικονομία είναι ψυχολογία και σχεδόν καθόλου γεγονότα. Ό,τι ειπωθεί και όχι ό,τι συμβαίνει. Ακόμα και στο φέρετρο να δείτε τον πατέρα σας (είμαι λίγο κυνικός εδώ) και κάποιος πολιτικός σας διαβεβαιώσει πως ΔΕΝ είναι, έχει πιθανότητες να πείσει το 30% του πληθυσμού και να εκλεγεί. Και μπορεί ο COVID-19 να σε στείλει στον άλλο κόσμο, αλλά και πάλι δεν έχει καμία σημασία, υπάρχουν αρκετοί ακόμα να σε ψηφίσουν.
Σκεφτείτε όμως τώρα αντίστροφα. Ο πρώτος υπουργός Οικονομικών των μνημονίων (δεν θα αναφέρω το όνομά του), ένας αγέλαστος μίζερος άνθρωπος δήλωνε στα συνέδρια και στις συναντήσεις διεθνώς πως η Ελλάδα πηγαίνει περίπατο κλπ. Το έπραξε 17 φορές μετρημένες. Σκεφτείτε να το έκανε ο οικονομικός διευθυντής μίας επιχείρησης αυτό και να έβγαινε μετά στην αγορά…
Ο περισσότερος κόσμος θέλει (έχει ανάγκη) την ελπίδα, όταν πάψει να λειτουργεί το εργαλείο του φόβου. Και τα μνημόνια στην Ελλάδα θα είχαν επιτύχει σε μεγάλο βαθμό, εάν οι αρχηγοί δεν ήταν όλοι τόσο μίζεροι και έδιναν πνοή (και όχι λογικά επιχειρήματα και αναλύσεις). Ένας, ο οποίος έπιασε το μήνυμα κέρδισε και μετά υπέγραψε… τρίτο μνημόνιο! Ο COVID-19 πέρασε σαν φόβος (δε λειτουργεί καλά)· τώρα λειτουργούν οι (φρούδες έστω) ελπίδες. Και στην Ελλάδα, όποιος το σκεφτεί και το κάνει έχει 35% στην τσέπη του, ασχέτως εάν μετά του πεθάνουν οι μισοί (μετά τις εκλογές τι σημασία έχει); Δίνω… ιδέες, έτσι;
Ναι, παραδέχομαι και πάλι πως το άρθρο είναι κυνικό, αλλά δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα. Και ο Πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλά πώς να επενδύει σε αυτήν. Οι.. άλλοι;
