Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Τηλε-COVID-19

Μέχρι τον Αύγουστο του 2004 η επικοινωνία Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδος διεξαγόταν μόνο μέσω του πορθμείου Ρίου-Αντιρρίου. Αυτό στην πράξη σήμαινε πως όταν οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενείς (αρκετά συχνό φαινόμενο στο στενό) η επικοινωνία διακοπτόταν. Το καλοκαίρι και τις εορτές μία απίστευτη ταλαιπωρία περίμενε τους ταξιδιώτες. Εάν μάλιστα έκλεινε το πορθμείο λόγω του καιρού και περίοδο εορτών, τότε η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστη. Προσθέσατε και τις συχνά αγενείς συμπεριφορές οδηγών σε σχέση με τη σειρά (γνωστό φαινόμενο) καθώς επίσης και τη δυσκολία πολλών στο να παρκάρουν ελάχιστα εκατοστά τα αυτοκίνητά τους το ένα δίπλα στο άλλο και έχετε μία εικόνα της κατάστασης.

Πολλοί πίστευαν πως η γέφυρα δεν επρόκειτο ποτέ να κατασκευαστεί λόγω των μικροπολιτικών συμφερόντων των ιδιοκτητών και μετόχων των φέρρυ μπώτ. Ωστόσο μπορεί να καθυστέρησε η απόφαση, αλλά το έργο υλοποιήθηκε με ταχύτατους ρυθμούς, κατασκευάστηκε με θαυμαστή αρμονία και παραδόθηκε και νωρίτερα στην κυκλοφορία και όλοι νομίσαμε πώς η εποχή των φέρρυ μπώτ θα ήταν πλέον μακρινό παρελθόν…

Κι όμως! Η γέφυρα τα είχε όλα εκτός από ένα: φθηνά διόδια!

Πολύ σημαντικός παράγων αυτός· και μετά τις πρώτες διελεύσεις αρχίσαμε να θυμόμαστε τα… φέρρυ μπωτ. Και ξαφνικά εμφανίστηκαν αρκετά νεότευκτα, μεγαλύτερα και ταχύτερα πλοία και οι επιλογές είναι δύο:

Γέφυρα σε 3 λεπτά από τη μία άκρη στην άλλη με 13,50 ευρώ ή φέρρυ μπώτ σε 20-25 λεπτά και με τη μισή και κάτι λιγότερο τιμή (6,50 ευρώ). Υπάρχει και μία τρίτη επιλογή, την οποία όμως δε συνιστώ αν και είναι δωρεάν: κολύμβηση και σε δύο – τρείς ώρες είσαι απέναντι. Καλό είναι να μην μείνεις στη μέση της διαδρομής διότι θα σε παραλάβει σκάφος του λιμενικού και θα σου επιβάλλει και πρόστιμο.

Και είναι όλοι ευχαριστημένοι!

Η πλέον εμφανής επίπτωση της πανδημίας είναι η τηλε-οτιδήποτε. Τηλ-εκπαίδευση, τηλε-αγορές, τηλε-πληρωμές και ούτω καθ΄ εξής. Βέβαια τηλε-εστίαση και τηλε-κατασκευές δεν μπορούν να υπάρξουν, όπως και πολλά άλλα ακόμα. Ούτε και παιδάκια μπορούν να… γεννηθούν με τηλε- τέλος πάντων. Αλλά χωρίς κανένας να αγνοεί το πόσο σημαντική είναι η προσωπική επαφή, οπουδήποτε και ειδικά στα δημοτικά σχολεία ξαφνικά παρουσιάζονται και κάποια πλεονεκτήματα και δυνατότητες, οι οποίες δεν μπορούν να αγνοηθούν. Και πολλές από αυτές είναι προς όφελος αδύναμων οικονομικά οικογενειών.

Οι γονείς παιδιών, τα οποία εφέτος πέτυχαν σε πανεπιστήμια εκτός του τόπου κατοικίας τους, εάν προσέξετε τηρούν… σιγήν ιχθύος (δεν… ακούγονται ή απλούστερα ποιούν τη νήσσαν ή κάνουν τους Κινέζους)! Διότι το οικονομικό όφελος με την τηλ-εκπαίδευση ήταν ένα τεράστιο δώρο! Πολλά σχολεία σε απομακρυσμένες περιοχές μπορούν να λειτουργήσουν με αυτόν τον τρόπο, άρα περισσότεροι εκπαιδευτικοί θα στελεχώσουν το εκπαιδευτικό  σύστημα. Βέβαια όσοι είχαν διαμερίσματα ενοικίασης σε φοιτητές δε συμμερίζονται την ίδια άποψη. Ούτε και οι οδηγοί των ταξί ή λεωφορείων για τις μετακινήσεις των μαθητών. Ούτε και πολλοί επαγγελματίες σχετικοί με το αντικείμενο (εστίαση, προμηθευτές επίπλων και συσκευών και πόσοι άλλοι ακόμα).

Όπως όμως συνέβη με τη γέφυρα και τα φέρρυ μπωτ, κάπως ανάλογα θα αρχίσει να διαμορφώνεται το τοπίο. Θα προστεθεί σε πολλούς τομείς ΚΑΙ μία επιλογή ακόμα. Και φυσική παρουσία και τηλε-οτιδήποτε.

Μην εστιάσετε στα εγγενή προβλήματα, τα οποία σιγά-σιγά και αυτά θα διορθωθούν. Και όταν η πανδημία υποχωρήσει πολλά από αυτά τα καλά θα παραμείνουν, διότι εξυπηρετούν πολλούς ανθρώπους. Και φυσικά και η πολιτεία θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί με την παροχή δωρεάν διαδικτύου και ηλεκτρονικών υπολογιστών αλλά και δωρεάν παροχών όπως η ενέργεια.

Από την άλλη πλευρά αρκετοί θα στραφούν σε μεγαλύτερες κατοικίες, αφού θα μένουν στο σπίτι τους περισσότερο χρόνο για να αναφερθώ και στο θέμα των ακινήτων.

Και η εστίαση θα εύρει το δρόμο της και το λιανεμπόριο και οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων και νέες ισορροπίες θα διαμορφωθούν, όπως συμβαίνει πάντα. Σας τα γράφω όλα αυτά έχοντας βιώσει ο ίδιος την κατάρρευση του χώρου των κατασκευών και του αντικειμένου των μηχανικών από τον Φεβρουάριο του 2008. Τότε η πανδημία ονομαζόταν “χρηματοπιστωτική κρίση” και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ωραίο πράγμα είναι να μειώνεται κατά 95-97 % το εργασιακό σου αντικείμενο. Δεν τα γράφω εκ του ασφαλούς καπνίζοντας το πούρο μου στην Αβάνα.  Η γκρίνια, η ιδιοτροπία και τα μνημόσυνα δεν οδηγούν όμως πουθενά.

Αυτή είναι η ζωή, πρέπει να κοιτάζεις εμπρός και να σκέφτεσαι νέους τρόπους. Και να είσαστε σίγουροι πως την επόμενη ημέρα πολλά καλά θα έχουν προκύψει. Ανακαλύψτε τα.

Σημ. Η Teucris προφανώς είναι εδώ για αυτόν τον λόγο. Για να διερευνήσουμε τις λύσεις και να πράξουμε και όχι να κλαίμε τη μοίρα μας (δεν την κλαίμε).

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)