Είναι δύο φράσεις, τις οποίες τόσο συχνά διαβάζω. Όλο μία… τελευταία προθεσμία και μία τελευταία ευκαιρία είναι αυτές, οι οποίες παρουσιάζονται μπροστά μας. Σύμφωνοι! Τελευταία ευκαιρία και τελευταία προθεσμία για… ΕΣΑΣ, οι οποίοι τις θέτετε! Διότι στη ζωή αυτό αποτελεί ανοησία και ναι μεν υπάρχουν συμβατικοί χρονικοί όροι, αλλά μέχρι εκεί.
Η Ελληνική κοινωνία και οικονομία αυτή τη στιγμή είναι τόσο περιπλεγμένες και το κουβάρι τόσο κακοτυλιγμένο, ώστε ούτε την άκρη του δεν μπορείς να εντοπίσεις. Και προφανώς αυτό αντικατοπτρίζεται στην πλήρη αδυναμία ενός προγραμματισμού· διότι η καλύτερη τακτική τώρα από κάθε άποψη είναι να ΜΗΝ προγραμματίζεις. Ημέρα με την ημέρα η αξιολόγηση των καταστάσεων.
Και γιατί είναι πραγματικά κακός ο προγραμματισμός; Είναι διότι σε παγιδεύει σε έναν μόνο δρόμο, ενώ οι δρόμοι είναι απεριόριστοι· και αυτό, το οποίο σήμερα φαίνεται ασφαλές και σίγουρο αύριο ίσως είναι παρωχημένο. Ούτε να περιορίζετε τις επιλογές σας σε μία μόνο κατεύθυνση. Ο κύκλος έχει 360 μοίρες και η επιλογή μίας μοίρας σου στερεί τις άλλες 359… και καθορίζει και τη… μοίρα σου!
Και πολύ προσοχή στα… ασφαλή καταφύγια! Οι… “έξυπνοι” Μονεμβασιώτες κάπως ανάλογα σκέφτηκαν και ανέβηκαν στην κορυφή του βράχου για να είναι ασφαλείς, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν στην πολιτεία στην πλαγιά. Ωραία! Οι Οθωμανοί πρώτα στην κορυφή στόχευσαν, διότι εκεί ήταν και ο πλούτος και σήμερα το τότε “ασφαλές καταφύγιο” είναι έρημος αρχαιολογικός χώρος, ενώ η πολιτεία λειτουργεί κανονικά.
Και σε εκείνους φαινόταν πως ήταν η τελευταία προθεσμία – τελευταία ευκαιρία, αλλά τελικά για άλλους λειτούργησε· και ούτε και ήταν!
Ο Προφήτης Teucris προφήτευσε
(Προφητεία #52 της 04-01-2021)
