Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Τα Ψάρια στο Φρούριο του Ρίου

Για το Φρούριο του Ρίου δεν θα γράψω τώρα. Ούτε φωτογραφίες θα σας δείξω. Γιατί; Για να το επισκεφθείτε! Ένα διαμάντι του Πατραϊκού με εκπληκτική θέση και θέα τη Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης. Ούτε θα σας αποκαλύψω και το λόγο για τον οποίον το επισκέφθηκα τρίτη ή τέταρτη φορά, εάν δε λαθεύω και έπονται και άλλες.

Να σημειώσω πάντως πως οι φύλακες στις τοποθεσίες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος της Πάτρας (και όχι μόνο εδώ για να είμαι δίκαιος) είναι εξαιρετικά ευγενείς, πρόθυμοι και εξυπηρετικοί. Ειλικρινά δεν θυμάμαι πουθενά να μην συνάντησα την καλύτερη εκδοχή. Στο Κάστρο της Πάτρας, στο Ρωμαϊκό Ωδείο, στο επίσης εκπληκτικό Μυκηναϊκό Νεκροταφείο της Βούντενης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο και τώρα στο Φρούριο του Ρίου. Τρύφων Καρανικόλας, το όνομα στο τελευταίο από τα προηγούμενα και το γράφω, διότι πλέον θα αναφέρομαι και ονομαστικά.  Δεν είναι η ιδιότητα αλλά ο άνθρωπος μέσα στην ιδιότητα.

Και παρεμπιπτόντως θα αναφερθώ και στην  Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας, διότι το έργο της είναι ορατό, υπαρκτό και παραγωγικά καλαίσθητο και δεν τα γράφω αυτά με καμία άλλη ιδιότητα (διότι η ενδημική γκρίνια ή τα υποκρυπτόμενα υστερόβουλα κίνητρα) μας έχουν επιβάλλει μία μορφή λογοκρισίας όταν γράφουμε καλό λόγο.

Τέλος πάντων, τέλος με όλα αυτά θα συνεχίσω με το θέμα του άρθρου, το οποίο είναι τα… ψάρια! Και μάλιστα τα ψάρια του Φρουρίου του Ρίου!

Το φρούριο έχει μία πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική και επειδή ίσως βαδίζουμε σε έναν τρίτο Παγκόσμιο Πυρηνικό Πόλεμο θα χρειαστούμε βασικές γνώσεις (εάν επιβιώσουμε) και ως εκ τούτου πρέπει να μάθουμε οι μηχανικοί πώς να τα σχεδιάζουμε! Φυσικά με χιούμορ τα αναφέρω, μην τρομάζετε.

Το Φρούριο λοιπόν περιβάλλεται βορειοδυτικά από θάλασσα και στο υπόλοιπο τμήμα του από μία πλατιά και ρηχή τάφρο, η οποία συγκοινωνεί με τη θάλασσα και εμπεριέχει θαλασσινό νερό (προφανώς)! Τα ψάρια όμως είναι μαφίες και κατάφεραν να εντοπίσουν αυτή τη σήραγγα και εισχωρούν στην τάφρο. Αλλά το να εισέλθουν είναι μάλλον εύκολο ή τυχαίο. Το να εξέλθουν όμως απαιτεί γνώσεις τοπογραφίας και γεωδαιτικού προσδιορισμού! Δεν είναι βέβαια πολύπλοκο το δίκτυο της τάφρου, αλλά όταν άνθρωποί πνίγονται σε μια γουλιά νερό, πόσο μάλλον τα ψάρια όταν ευρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερο περιβάλλον σε σχέση με το μέγεθός τους.

Σε μία στιγμή λοιπόν (ακολουθεί… ψευδο-καθαρεύουσα) ευρέθην αυτόπτης μάρτυς, εντοπίζοντας ένα μικρό κοπάδι να κινείται αποπροσανατολισμένο και με αλλοπρόσαλλη τυχηματική, κβαντική συμπεριφορά. Έψαχναν μάλλον την έξοδο. Αλλά ξαφνικά όλα μαζί συνέπλευσαν και διέσχισαν κρυφίως την υπόγειαν σήραγγα κάτωθεν του τοίχους προς τον απέραντο ωκεανό. Τώρα ο Πατραϊκός, κόλπος είναι και όχι ο Ατλαντικός ωκεανός, αλλά επειδή συνηθίζονται οι υπερβολές στη χώρα μας ας το μεγαλοποιήσω το ζήτημα.

Δυστυχώς την ώρα εκείνη δεν είχα την κάμερά μου στο movie mode αλλά στο photo και δεν πρόλαβα να κινηματογραφήσω την περιπέτεια των ψαριών παρά μόνο να αποτυπώσω δύο ενσταντανέ (τώρα εις την Γαλλικήν, κοινώς… instantané – λήψεις), διότι όλα συνέβησαν σε ελάχιστο χρόνο.

Τελικά στα ψάρια κρύβεται η σοφία και το… GPS!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)