Υπάρχουν προσβλητικά σκίτσα; Και μέχρι ποίου σημείου ένας γελοιογράφος μπορεί να φτάσει; Δύσκολο ερώτημα. Πόσο προσβλητική είναι η αναρτημένη γελοιογραφία με τον Χίτλερ; Οι βελόνες στα οπίσθια του είναι άραγε το ζητούμενο ή η απόλυτη δυστυχία και τα αδιανόητα εγκλήματα, τα οποία προκάλεσε;
Θα είμαι ξεκάθαρος. Ένας γελοιογράφος έχει το δικαίωμα διακωμώδησης σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς όμως, όπως και σε όλα τα ζητήματα μπορεί και να διολισθήσει στη χυδαιότητα. Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου αυτό. Αλλά οι καλλιτέχνες έχουν και μία οξυμένη παρατηρητικότητα και διαβλέπουν περισσότερα απ΄ ότι ένας διαφορετικός νους.
Προσωπικά δεν μου αρέσει το χυδαίο. Το λεπτό και οξύ χιούμορ δεν έχει ανάγκη εικόνων και συνειρμών, οι οποίες τείνουν προς την ακαλαισθησία. Ούτε εκτιμώ την πολιτική γελοιογραφία, η οποία καταφεύγει σε βίαιες αναπαραστάσεις με έντονο το ρεαλιστικό (όσον αφορά τη εικονογράφηση) στοιχείο. Αν μη τι άλλο δείχνουν ανέμπνευστο καλλιτέχνη. Όχι πάντοτε όμως, εξαρτάται και από τα γεγονότα. Το αντίστοιχο συμβαίνει με σκηνοθέτες, οι οποίοι δείχνουν κάποιες πράξεις. Οι ισχυρότερες εικόνες είναι εκείνες, τις οποίες δεν βλέπεις αλλά συνθέτεις με το νου σου.
Ωστόσο, από αυτό το σημείο έως του να σύρεται ένας γελοιογράφος στα δικαστήρια για τα σκίτσα του και μάλιστα από ξένες κυβερνήσεις σημαίνει πως έχει χαθεί κάθε αίσθηση στην πολιτική ηγεσία. Και όπου δεν υπάρχει χιούμορ μόνο κακό μπορείς να περιμένεις. Ούτε μπορεί να επικρατήσει μία διεθνής τρομοκρατία φίμωσης και απαγόρευσης, επειδή κάτι δεν είναι αρεστό στην κυβέρνηση κάποιας χώρας. Και ας μην ξεχνάμε πως είναι διαφορετική η ψυχολογική πίεση, η οποία ασκείται όταν ο κατήγορος είναι μία κυβέρνηση του εξωτερικού. Ενώ με τη δική σου, ό,τι κι να σκιτσάρεις ή γράψεις… δικό μας είναι το παιγνίδι!
Τέλος και ίσως το σημαντικότερο. Κανένας αξιόπιστος και έντιμος σκιτσογράφος ή αρθρογράφος δεν καταπιάνεται με κάτι, το οποίο είναι “κανονικό”. Εντοπίζει τη σύγκρουση, το πρόβλημα. Δεν ασχολείσαι με ένα ποτάμι όταν η ροή του είναι ομαλή, παρά μόνον όταν πλημμυρίζει. Ας μην δίνονται αφορμές και οι σκιτσογράφοι δεν θα έχουν λόγο να καταπιάνονται με προκλητικά σκίτσα. Διότι ΕΚΕΙ είναι η ουσία.
