Κάθε πρωί όταν ξυπνώ η πρώτη μου ενημέρωση προέρχεται από τα ειδησεογραφικά μέσα της… Τουρκίας! Κατόπιν περιηγούμαι σε μία σειρά επίσης αλλοδαπών μέσων και τελικά καταλήγω στα Ελληνικά για να διαβάσω κυρίως για βιασμούς, δολοφονίες, ύβρεις και θέματα σχετικά με τηλε-διάσημους και μοντέλα. Δεν λέω κοινωνικά θέματα και αυτά, αλλά δεν είναι μόνον αυτά.
Τέλος πάντων όμως δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι πως στα Τουρκικά μέσα δεν έχω διαβάσει ποτέ πως επειδή το Αιγαίο είναι ιστορικά Ελληνικό πρέπει να έχει και… Έλληνες, πως η Κωνσταντινούπολη (Βυζάντιο από αρχαιοτάτων χρόνων) επειδή ιδρύθηκε από Έλληνες πρέπει να έχουν λόγο, το ίδιο και τα παράλια της Ιωνίας ή πως η Κύπρος αφού από την εποχή Χαλκού είναι Ελληνική θα πρέπει να παραμείνει Ελληνική.
Αντιθέτως στα Ελληνικά μέσα διαβάζω για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ενώ στην Κύπρο ακόμα και η κοινή γνώμη δέχεται συνομιλίες και “λύσεις” του Κυπριακού με διάφορα ευφάνταστα σχήματα με το ψευδοκράτος (όπως το ονομάζαμε και είναι) και προϊόν στρατιωτικής εισβολής. Να μην αναφερθώ στη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία αποτελεί για εμένα ένα εντελώς ακατανόητο εγχείρημα.
Είμαι… εθνικιστής; Στην Ελληνική κοινωνία δυστυχώς ο χώρος αυτός έχει καταληφθεί από ακροδεξιά φασιστόμουτρα, ως επί τω πλείστον αμόρφωτα και εν πολλοίς “καθυστερημένα από επιλογή” άτομα -βλέπε την ναζιστική, εγκληματική οργάνωση, η οποία πριν από μία δεκαετία εισήλθε στην Ελληνική Βουλή ως τρίτο κόμμα-! Εάν είναι δυνατόν αυτό και ποτέ μου δεν θα το χωνέψω!
Με τα Σκόπια πάλι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα, μάλιστα ο πρώτος μου σφοδρός νεανικός έρωτας ήταν μία κοπελίτσα από εκεί, όταν παραθερίζαμε στον Πλαταμώνα, ο οποίος τότε ήταν γεμάτος από Γιουγκοσλάβους των Σκοπίων, εάν αποδέχονταν και ήσαν υπερήφανοι για την καταγωγή τους. Σλάβοι είναι, πως θα γίνει τώρα; Τόσο όμορφα ονόματα είχαν να διαλέξουν… Οι Ασιάτες Τούρκοι στα παράλια της Ιωνίας δεν σκέφτηκαν ποτέ να ονομαστούν Ίωνες, διότι είναι υπερήφανοι Τούρκοι κατακτητές. Με για τους με χαρά τους και “μπράβο” τους (λέμε τώρα), τα κατάφεραν να αποκτήσουν το διαμάντι του φινετσάτου και λεπτεπίλεπτου Ελληνισμού. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Όταν λοιπόν συμβαίνουν όλα τα προηγούμενα και Έλληνες πολιτικοί δείχνουν μία ανεξήγητη ενδοτικότητα πώς απαιτούμε από τους Τούρκους να ΜΗΝ προβάλλουν επεκτατικές διαθέσεις;
Το πρόβλημα είναι στην Ελληνική πλευρά και όχι στην Τουρκική, αλλά δεν το βλέπω…
Σημειώνω πως τα σημερινά σύνορα προέρχονται από πόλεμο και μόνο με πόλεμο μπορούν να αλλάξουν. Το αίμα μόνο με αίμα ξεπληρώνεται. Απλώς τώρα η Τουρκία νοιώθει ισχυρή και δεν αισθάνεται καλά με αυτά, τα οποία έχασε, αλλά και εμείς δεν πρέπει να αισθανόμαστε καλά με τις χαμένες πατρίδες και την φοβερή ανταλλαγή πληθυσμών, μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο (1922-2022), το πογκρόμ του 1955 και την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε να το εκφράσουμε; Συνέλθετε, τι πάθατε;
Όχι εγώ… και χαρακτηρίστε με όπως θέλετε.
