Παρατηρώντας τις φωτογραφίες της Πάτρας από τα προηγούμενα χρόνια στέκομαι σε ένα σημείο…
Στο μέγεθος των κτηρίων της.
Δίνουμε μεγάλη σημασία στην αρχιτεκτονική αλλά μας διαφεύγει πολλές φορές η έννοια του μεγέθους… Σήμερα το πρωί περπάτησα και φωτογράφισα από κάπως διαφορετικές γωνίες μερικά από τα πλέον εμβληματικά κτήρια της πόλης μας (και αναφέρομαι σε αυτά τα οποία χτίστηκαν σχετικά πρόσφατα)… Βέβαια είχα στο μέσα μέρος του μυαλού μου την σκέψη περί συσχετισμού μεγέθους και κοινωνικής σπουδαιότητας… Μπορεί η σύγκριση να είναι κάπως ανόμοια, αλλά το σκεπτικό παραμένει το ίδιο…
Ας δούμε μερικά από το παλαιότερο προς το νεώτερο και ας εξαγάγουμε ανάλογα συμπεράσματα:
1. Το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο. Έργο του 1850 δείχνει τουλάχιστον ένα σημαντικό ενδιαφέρον για τα ζητήματα υγείας.
2. Το Δημοτικό… Θέατρο Πατρών (1871)! Δείτε στα σχόλια…
3. Ο Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου (1908), τεράστιος σε μέγεθος καταδεικνύει το θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων.
4. Το Δικαστικό μέγαρο, το Αρσάκειο και οι Μύλοι Αγίου Γεωργίου κτισμένα όλα περίπου την ίδια εποχή (δεκαετία του 30), δείχνουν ακριβώς την εξέλιξη της κοινωνίας. Αφού βελτιώσαμε την υγεία μας και εκτελούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, καιρός να αποκτήσουμε πολλά χρήματα, να μορφωθούμε και φυσικά να λύνουμε και τις αναπόφευκτες μεταξύ μας διαφορές!
Διαβάζεται και ακούγεται κάπως “αστείο”, αλλά δεν πρόκειται καθόλου για κάτι τέτοιο… Διότι για όλα τα προηγούμενα χρησιμοποιήθηκαν μεγάλα ποσά, τα οποία ποτέ η χώρα μας δεν διέθετε σε μεγάλη επάρκεια…
Σκεφτείτε πως η Πάτρα διέθετε και το αρχαίο Ρωμαϊκό Ωδείο, το οποίο βέβαια ακόμα δεν είχε αποκαλυφθεί πριν το 1900… αλλά το ότι δεν υπάρχει ένα κτίσμα δεν σημαίνει πως χάνεται και το Πνεύμα του…
Αναλογιστείτε τώρα τι χτιζόταν στο παρελθόν και τι χτίζεται τώρα… Συγκρίνετε τα κτήρια και το είδος του και αμέσως γίνεται κατανοητό το προς ποία κατεύθυνση βαδίζει μία τοπική (και όχι μόνον) κοινωνία…
Η Πάτρα έχει πολύ μεγάλη κληρονομιά φίλες και φίλοι μου… Τα μεγάλα της κτήρια “ομιλούν”!
