Πάντα είχα μία σοβαρή απορία. Γιατί οι Κινέζοι (και όχι μόνον) χρησιμοποιούν δύο ξυλάκια για την λήψη της τροφής τους και όχι μαχαίρια και πιρούνια. Το κουτάλι προφανώς είναι κοινό.
Ολα βασίζονται στην αρχή πως οτιδήποτε είναι εδώδιμο αρκεί να κοπεί σε πολύ μικρές ποσότητες. Αυτή είναι μία σπουδαία σκέψη προσέγγισης όλων των ζητημάτων. Αποτελεί φιλοσοφική οδό και πρακτική μέθοδο στην ουσία.
Το μόνο, το οποίο χρειάζεσαι στην ουσία είναι ένα πολύ κοφτερό μαχαίρι και μία ανθεκτική σανίδα να κόβεις τα υλικά. Ενα μπωλ και δύο ξυλάκια κατόπιν και αυτά είναι αρκετά!
Ούτε καταπόνηση των δοντιών, ούτε εξοπλισμός μαχαιροπίρουνων προκειμένου να ασκείς τους μύες των χεριών σου ούτε μεγάλη ποικιλία σκευών.
Η ψιλοκομμένη τροφή επιπλέον καταργεί σε έναν βαθμό και τις δυσάρεστες συνέπειες της γεύσης. Κάτι πικρό τρώγεται πολύ πιο εύκολα.
Εχεις λοιπόν ένα πρόβλημα; Τι χρειάζεσαι;
Μία κοφτερή προσέγγιση για να το τεμαχίσεις επάνω σε μία στέρεη βάση.
Κατόπιν αφού το μετατρέψεις σε ψιλοκομμένα προβληματάκια τα μαζεύεις όλα σε ένα μπωλ (μία συνολική εικόνα) και με δύο μόνο ξυλάκια (άρα με τον απλούστερο τρόπο) αρχίζεις να τα λαμβάνεις.
Και πικρά να είναι δεν θα το καταλάβεις.
Αναρωτιέμαι (αλλά δεν θα το δοκιμασω!) εάν αυτό ισχύει και για τα… δηλητηριώδη μανιτάρια!
Το σημαντικότερο όμως είναι η ξύλινη βάση για το τεμάχισμα. Είναι οι “βάσεις” της ζωής σου! Κάθε είδους βάσεις…
