Δεν υπάρχουν άθλοι χωρίς κάπρους.
Τι άραγε διδάσκει ο Ερύμανθος; Αυτόν τον καιρό σας παρουσίασα μία σειρά φωτογραφιών από μέρη τεράστιας φυσικής ομορφιάς, καλά κρυμμένα στις αγκαλιές του. Σας έδειξα και σας δείχνω και σήμερα φωτογραφίες από μνημεία και ανθρώπινα θαυμαστά έργα.
Ο Ερύμανθος όμως είναι τεράστιος και δεν εξαντλείται ούτε κατά διάνοια στο ελάχιστο με τα προηγούμενα. Αλλά το μήνυμα είναι και κάτι άλλο.
Από την ηρωική εποχή του Ηρακλέους και το κυνήγι του κάπρου έως τις πόλεις και τους ναούς της αρχαίας Ελλάδας, τα πολύ σπουδαία βυζαντινά μνημεία και τέλος τα κτίσματα επί Τουρκοκρατίας, όπως η Μονή Ταξιαρχών όπως είδαμε, ο Ερύμανθος είναι εκεί. Σταθερός ακλόνητος και δεδομένος. Τι θα άλλαζε όμως εάν δεν συνέβαιναν τα προηγούμενα;
Τίποτα! Θα ήταν ένας όγκος από βράχους και χώματα, όμορφος μεν, χωρίς ψυχή δε. Και υπάρχουν αναρίθμητα βουνά χωρίς τίποτα περισσότερο, τουλάχιστον με την έννοια του πανανθρώπινου και της ιστορίας.
Όμως ο άνθρωπος έδωσε ζωή και πνοή και μετέτρεψε τον Ερύμανθο σε κάδρο για την δική του ζωή. Και ποτέ δεν υπήρξε βεβαιότητα και ασφάλεια σε αυτόν τον Κόσμο. Και για ό,τι είναι γνωστό μια ιστορία δύσκολη και καταστροφών κρύβεται πίσω.
Κλείνοντας για την ώρα αυτή τη μεγάλη ενότητα θα επιμείνω στο ότι η ζωή είναι μία πρόκληση. Καθημερινή πρόκληση. Τα δεδομένα της μεταβάλλονται συνεχώς από στιγμή σε στιγμή. Ο Ερύμανθος εκεί ήταν είναι και θα είναι για εκατομμύρια χρόνια, έως ότου κάποια στιγμή και αυτός από τις γεωλογικές δυνάμεις μεταβληθεί σε κάτι διαφορετικό.
Και για όσους διαμαρτύρονται για την αβεβαιότητα και τις συνεχείς δυσκολίες και εμπόδια:
Δεν υπάρχουν άθλοι χωρίς κάπρους.
Σημ. Προσέξτε την βρυσούλα. Είναι η σκίαση, η οποία κάπως διαχέεται στην εικόνα και δεν είναι τόσο ορατή. Αλλά δείτε και την πέτρινη γούρνα και την ξύλινη βάση αλλά και την ίδια την βρύση. Όλες οι βρύσες νερό δίνουν, αλλά ο τρόπος διαφέρει.
