Όπως ίσως γνωρίζετε μου αρέσουν πολύ τα γατάκια. Όπως όμως αντιλαμβάνεσθε, τα γατάκια δεν έχουν καμία γνώση των διαθέσεών μου. Εμένα τα γατάκια μου αρέσουν, να τα χαϊδεύω, να παίζω μαζί τους, να τα πειράζω και όλα τα σχετικά.
Τα γατάκια όμως γεννήθηκαν εφοδιασμένα με όλα τα όπλα από την φύση, προκειμένου να αντιμετωπίζουν την ζωή ελεύθερα και ωραία ανεξαρτήτως εάν εμένα μου αρέσουν ή μάλλον δεν έχει καμία σημασία για αυτά εάν καν υπάρχω.
Στην πραγματικότητα μου αρέσουν, διότι με ευχαριστούν εμένα και όχι διότι ευχαριστιούνται αυτά μαζί μου.
Πως όμως μπορείς να τιθασέψεις και να εξημερώσεις γατάκια; Τα οποία όπως γνωρίζετε διαθέτουν τέτοιες ικανότητες, ώστε είναι πρακτικά αδύνατον να τα συλλάβεις;
Πολύ απλό! Ακολουθείς… κυβερνητική πολιτική!
Αρχικά, τους δίνεις λίγο φαγητό (όχι το καλύτερο) ούτε και πάρα πολύ, ώστε να αρχίσουν να “διαφθείρονται”, με την έννοια να τους είναι πιο εύκολο το έτοιμο απ’ ό,τι η φύση τους , τους δίδαξε να κάνουν. Μετά σιγά-σιγά τους δίνεις καλή τροφή (κονσέρβες) και σε σχετική αφθονία. Αφού καλομάθουν τα αφήνεις λίγο νηστικά. Όχι πολύ για να μην σου φύγουν, αλλά λίγο. Τότε είναι η ώρα της πρώτης προσέγγισης. Εφαρμόζοντας αυτή την τακτική νηστικά-καλή τροφή αρχίζεις να τα χαϊδεύεις (την ώρα που τρώνε) και να τα εξημερώνεις.
Όταν πρόκειται να απουσιάσω (εκλογές) τους αφήνω περισσότερο φαγητό και εάν δεν μου έχουν φύγει τους δίνω πάλι την γνωστή καλή τροφή (για λίγο) και κατόπιν συνεχίζω την τακτική μου.
Το μυστικό είναι η λεπτή ισορροπία μεταξύ πείνας και παραμονής. Διότι εάν είναι χορτασμένα δεν πολυθέλουν τα χάδια (διότι ποτέ δεν τα αναζήτησαν, εγώ τους τα επέβαλα). Εάν πεινάσουν πολύ θα φύγουν σε άλλο σπίτι. Με την σωστή αναλογία λοιπόν πείνας-παραμονής μπορώ να τα έχω κοντά μου, να τα χαϊδεύω (για καθαρά δικούς μου λόγους)! Και μάλιστα δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία για εμένα ποια γατάκια θα είναι αυτά. Γατάκια να είναι!
Το κακό είναι πως όταν λείπω έρχονται και άλλοι ελεύθεροι γάτοι, πολύ πιο ικανοί και τρώνε την τροφή, την οποία έχω για τα γατάκια “μου”. Αυτοί οι γάτοι είναι πολύ επικίνδυνοι, διότι μπορούν να επιβιώσουν χωρίς χάδια και έτοιμη τροφή και μπορεί εύκολα να παρασύρουν τα δικά μου γατάκια. Πρέπει οπωσδήποτε να τους εξολοθρεύσω, διότι όσο και να τους διώχνω τις νύχτες, όταν κοιμάμαι αλωνίζουν!
Όταν πάλι κάποιο από τα γατάκια δεν κάθεται τόσο εύκολα να το χαϊδέψω, (διότι από τη φύση του είναι ελεύθερο) φροντίζω να μην του δίνω τροφή και να δημιουργώ έναν ανταγωνισμό (διχόνοια) μεταξύ του πιστού και του “άλλου”, έως ότου το εξαναγκάσω είτε να δεχθεί την “φροντίδα” μου είτε να το διώξω.
Εάν αποφασίσω να μην μετακινηθώ από το σπίτι, τότε ίσως σκεφτώ να τα πιάσω και να τα στειρώσω, ώστε να μην μου φύγουν ποτέ. Με αυτόν τρόπο επεμβαίνω στην φύση καίρια και στερώ όχι μόνο την ελευθερία αλλά και την σπουδαιότερη λειτουργία τους. Αυτά θα παχύνουν και πιστά θα μείνουν για όλη τους την ζωή, αλλά το είδος δεν θα αναπαραχθεί. Κέρδισα μεν τις συγκεκριμένες γάτες αλλά όχι την έννοια της “γάτας”. Αυτό είναι όπως η λοβοτομή στον εγκέφαλο, η οποία είναι μη αναστρέψιμη βλάβη.
Τα γατάκια εκτός των άλλων επειδή έχουν πλέον “διαφθαρεί” δεν χρειάζεται ούτε να κυνηγήσουν, ούτε να περιπλανηθούν σε άλλες περιοχές, ούτε να συναντήσουν άλλους ικανούς γάτους ούτε τίποτα. Κάθονται υπομονετικά πρωί, μεσημέρι, βράδυ ,όπως την αντιβίωση περιμένοντάς με να τα ταΐσω. Μάλιστα όταν η τροφή είναι λίγη “διαμαρτύρονται” με τον τρόπο τους ή όταν δεν είναι καλή όπως οι gourmet κονσέρβες “συζητούν” για το είδος του φαγητού, την ποσότητά του και τις λοιπές δικές μου παροχές προς αυτά.
Τα γατάκια όμως αγαπητοί μου φίλες και φίλοι είναι γεννημένα ελεύθερα και ικανότατα για να επιβιώσουν στην ζούγκλα. Είναι πάρα πολύ σκληρά μεταξύ τους και μάλιστα είναι και εγγενώς serial killers για πάρα πολλά άλλα είδη του ζωικού βασιλείου.
Αλλά αυτή είναι η φύση τους!
Άλλωστε ακολουθούν… “κυβερνητική πολιτική”.
Ο πολιτικός κάνει ακριβώς τα προηγούμενα και όσο καλύτερα τα κάνει, τόσο περισσότερο εκστασιάζονται μαζί του τα γατάκια μας!
Ο Ηγέτης τα αφήνει στην φύση τους και γίνεται ο ίδιος ο πρώτος και κορυφαίος “Γάτος”!
