Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Τίτλοι Τέλους

Πιστεύω πως όλοι σας έχετε παρατηρήσει ή ενοχληθεί πως χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά (ή και… πριν) το τέλος μίας ταινίας στον κινηματογράφο σχεδόν όλοι οι θεατές έχουν σηκωθεί ακαριαία από τα καθίσματά τους και κατευθύνονται προς τις εξόδους… Εκεί όπου υπ’ έμεναν ή απολάμβαναν μία κινηματογραφική ταινία για δύο και πλέον ώρες, τα μόλις λίγα δευτερόλεπτα ακόμα με τα ονόματα των συντελεστών και την μουσική της ταινίας να ακούγεται φαντάζουν αφόρητα…

Πως είναι δυνατόν αυτό και τι ακριβώς σημαίνει;

Προσωπικά εάν δεν έχει τελειώσει και το τελευταίο καρέ του φιλμ και ανάψουν τα φώτα στην οθόνη δεν σηκώνομαι από τη θέση μου…

Η απόλαυση αγαπητοί μου φίλες και φίλοι μίας ταινίας είναι ακριβώς τα μεταβατικά δευτερόλεπτα, τα οποία ακολουθούν μετά τη λήξη της… Την ώρα εκείνη από το όνειρο της σκοτεινής αίθουσας επανέρχεσαι στην πραγματικότητα και το μυαλό χρειάζεται αυτό τον λίγο χρόνο να αφομοιώσει ότι είδε και να το κάνει κτήμα του…

Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα είναι τόσο σημαντικά όσο και η ίδια η ταινία. Είναι η γεύση της στο στόμα… Είναι όπως η ιεροτελεστία του ανοίγματος ενός δώρου ή ενός γράμματος , ακόμα και εάν δεν γνωρίζεις το περιεχόμενό του…

Τώρα ποιος είναι ο λόγος αυτού του άρθρου και τι νόημα έχει;

Όσο και εάν σας φαίνεται περίεργο είναι τεραστίας σημασίας (δεν υπερβάλλω) και υποκρύπτει τακτικές και μεθόδους σε ολόκληρο το φάσμα των πραγμάτων…

Η βασική ιδέα αφορά την έννοια της “ολοκληρωμένης διαδικασίας” και της σπουδαιότητας των οριακών συνθηκών.

Να γίνω πιο σαφής:

Μία κινηματογραφική ταινία είναι ολοκληρωμένη με τους τίτλους αρχής και τέλους. Τους αρχικούς τίτλους δύσκολα τους αποφεύγουμε, ωστόσο εάν χάσουμε τον τίτλο της αμέσως έχουμε σοβαρή άγνοια των προθέσεων του σκηνοθέτη της. Εάν μάλιστα χάσουμε και τις πρώτες σκηνές, ίσως να μην μπορέσουμε να καταλάβουμε τίποτα, ειδικά εάν ο σκηνοθέτης έχει φροντίσει να τοποθετήσει ένα στοιχείο κλειδί στην αρχή της…

Δεν ισχύει το ίδιο για τους τίτλους τέλους και ακόμα περισσότερο για το ίδιο το τέλος. Πέραν μίας ηθικής υποχρέωσης προς τους άγνωστους συντελεστές της δεν συμβαίνει τίποτα άλλο. Βέβαια εάν χάσουμε την τελευταία σκηνή ίσως δεν μάθουμε ποτέ το τέλος της…

Ποια η πρακτική αξία των ανωτέρω;

Πολύ μεγάλη!

Όλα αυτά τα χρόνια της επαγγελματικής μου καριέρας έχω αφ’ ενός διαπιστώσει πως πάρα πολλές φορές δεν είναι κατανοητός ο χρόνος και τα όρια έναρξης και τέλους μίας διεργασίας ή διαδικασίας ή πράξης ως ολοκληρωμένου συνόλου και αφ’ ετέρου

Τα όσα διαμείβονται στην αρχή αλλά κυρίως στο τέλος έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία ή επηρεάζουν τα μέγιστα το ολοκληρωμένο σύνολο και είναι δυνατόν να μεταβάλλουν ή να ακυρώσουν ολόκληρο το σύνολο.

Προφανώς δεν αναφέρομαι (μόνο) σε… κινηματογραφικές ταινίες…

Αναφέρομαι σε επενδυτικά σχέδια, σε πολιτικά θέματα, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις ακόμα και σε προσωπικά ζητήματα…

Εντελώς ενδεικτικά και μεταφορικά αναλογισθείτε μία συμφωνία στην οποία εσείς δίνετε τον τίτλο “Συνεργασία”, ενώ η άλλη πλευρά “Εξαγορά”… Ή αφού υπογράψατε τελικά την (με κοινό τίτλο) συμφωνία μία έκφρασή προσώπου ή μία λάθος στιγμιαία αγενής συμπεριφορά να αποκαλύψει το πραγματικό πρόσωπο των προθέσεων… Τότε ακόμα και εάν έχει υπογραφεί τίποτα δεν θα είναι πχιά το ίδιο όπως μόλις λίγα λεπτά προηγουμένως (αυτοί είναι οι… τίτλοι τέλους κατ’ αναλογία με την κινηματογραφική ταινία!)…

Τονίζω ωστόσο και πάλι πόσο σημαντικό είναι να κατανοούμε ποιο είναι το σύνολο της οποιαδήποτε πράξης… Από πού αρχίζει και που τελειώνει…

Τα περισσότερα λάθη τα έχω διαπιστώσει επειδή ενώ είναι κατανοητά τα προηγούμενα θεωρούνται ασήμαντα…

Το… κλου όμως της υπόθεσης, το οποίο σκοπίμως άφησα στο τέλος σε ένα μάλλον τυπικό άρθρο είναι πως πάρα πολλές φορές είμαστε εμείς αυτοί, οι οποίοι ορίζουμε τα προηγούμενα. Συνεπώς μπορούμε να μεταβάλλουμε και την “θέση” των οριακών συνθηκών, αλλά να ορίσουμε και τα σημεία έναρξης και τέλους μιας διαδικασίας… με τις ανάλογες συνέπειες…

Σας φαίνεται θεωρητικό; Χμ…

Σε επόμενο παραδείγματα εφαρμογής και θα αντιληφθείτε πως μόνο θεωρητικά δεν είναι τα προηγούμενα και είμαι απολύτως βέβαιος πως θα αναγνωρίσετε σε πάμπολλες στιγμές της ζωής σας την “θεωρία” είτε να έχει εφαρμοσθεί εις βάρος σας είτε να την έχετε εφαρμόσει εσείς υπέρ σας…

Την επόμενη φορά λοιπόν (και σε κάθε ταινία) δοκιμάστε να τη δείτε και με τους τίτλους τέλους… Αυτή η συνήθεια μπορεί να είναι περισσότερο σημαντική από την απώλεια λίγων δευτερολέπτων από την ζωή σας…

Σημ. Η φωτογραφία μου προέρχεται από τον Πλαταμώνα και δεν πρόκειται για την σελήνη… Εάν δεν διαβάζετε την σημείωση (τίτλοι… τέλους!), ίσως να νομίζατε λάθος…

Αρχική Δημοσίευση: 10 Απρ. 2015

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)