«Τίποτε δεν τελειώνει, εάν δεν έχει τελειώσει πραγματικά» επισημαίνει ο σκηνοθέτης Τεύκρος Σακελλαρόπουλος.
Μένει σε κάποια γωνίτσα της ψυχής, θα συμπληρώσω ως παθούσα, ως αχθοφόρος αυτών που δεν τελειώνουν, μα ούτε και προχωρούν.
Η εμπειρία τού να συμμετέχω σε μια κινηματογραφική παραγωγή με ξεπέρασε. Κι όταν μας ξεπερνούν οι εμπειρίες μας είμαστε σε δρόμο καλό. Η ευκαιρία να δω, για μια ακόμη φορά, τον εαυτό μου αλλιώς, ήταν υπέροχη. Και ταυτόχρονα αναπόδραστη. Προσπάθησα να την τιμήσω όπως της άξιζε.
Το σκηνικό της αγαπημένης, από την παιδική ηλικία, Αχάια Κλάους, μαγικό. Τα κελάρια σκιερά, τα βαρέλια νοτισμένα, το καλό κρασί παγωμένο. Στοιχειωμένα όλα απ’ το φάσμα του άντρα που έστησε, κανα δυο αιώνες πριν, παραμύθι μεθυστικό.
Πώς να μη λάβει η όλη ιστορία μεταφυσική διάσταση, πέραν του απολαυστικού σεναρίου; Προέκυψε μια εμπειρία θαυμάσια, με ανθρώπους αλαφροΐσκιωτους, ζεστούς, αληθινούς.
Ό,τι πορεία κι αν έχει το αποτέλεσμα της εργασίας μας, όλους τους εμπλεκόμενους σας ευχαριστώ από καρδιάς. Ένα κομμάτι της οποίας είναι εκεί μαζί σας, σε μέρη μαγικά, σε μονοπάτια μυστικά, σε κελάρια παραμυθένια.
