Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Σχόλιο σχετικά με το Πνεύμα του Video της “Κοτσίδας του Σαμουράι” και ολίγος… Τιτανικός!

Στην Ελλάδα πλέον δημιουργείται μία νέα πραγματικότητα. Είναι ωραίο και σαφώς πιο εύκολο να αρχίσω να εμπλέκομαι στην διελκυστίνδα, του πως φθάσαμε έως εδώ, γιατί έγιναν όλα αυτά, ποιος ευθύνεται και τα σχετικά. Η πολιτική διαμάχη εντοπίζεται ακριβώς στα προηγούμενα και φυσικά η συζήτηση αυτή δεν προσφέρει κανένα όφελος.

Γνωρίζετε πως απεχθάνομαι πλήρως τα μνημόσυνα και τα μοιρολόγια επάνω από τα μνήματα. Η ουσία είναι πως αυτό, το οποίο υπήρχε έπαψε να υπάρχει και δεν έχει κανένα νόημα τίποτα από τα παραπάνω.

Ούτε έχουν σημασία οι προσωπικές μου απόψεις, τις οποίες προφανώς και έχω…

Σημασία έχει μόνον τι κάνεις με τα ΝΕΑ δεδομένα.

Τα νέα δεδομένα και τα επερχόμενα εντός των επομένων εβδομάδων, μαζί με το κλίμα, το οποίο έχει επιβληθεί είναι ανάλογα με την επιβολή της αφαίρεσης της κοτσίδας από τους Σαμουράι.

Τι κάνεις χωρίς την κοτσίδα; Προσέξτε! Την κοτσίδα τους επέβαλαν να κόψουν. Όχι το κεφάλι τους.

Αυτό το διάστημα είμαι πολύ απασχολημένος και δεν προλαβαίνω να γράφω πιο συχνά, ώστε να σχολιάζω τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Ωστόσο από πολλές συζητήσεις με ανθρώπους σε πολλά επίπεδα διαπιστώνω μία εμμονή (δικαιολογημένη ενδεχομένως) στο παρελθόν και στο τι συμβαίνει τώρα. Δυστυχώς αυτό οδηγεί σε πολύ αρνητική διάθεση και σε μονόπλευρη αξιολόγηση των δεδομένων.

Έχω πάμπολλες φορές γράψει πως η αισιοδοξία είναι απόρροια σαφούς αντίληψης της πραγματικότητας και αποδοχής της. Καταθλιπτικός ή το λιγότερο απαισιόδοξος γίνεται κάποια/ος όταν αποφασίζει να μην αποδεχτεί την υφιστάμενη κατάσταση.

Όλα ωστόσο είναι μία ιδέα στην πραγματικότητα.

Δεν είναι ιδέα η αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών υποχρεώσεων ή η ακόμα χειρότερα η απώλεια ενός σπιτιού ή ακόμα βαρύτερες μορφές αδυναμίας, (οτιδήποτε και εάν αφορούν αυτές). Δεν είναι όμως επίσης ιδέα η απόφαση δυναμικής μεταβολής των συνθηκών της ζωής, οσοδήποτε επίπονο και εάν είναι αυτό. Αυτό είναι πράξη. Δυστυχώς όμως για πολλές κατηγορίες συνανθρώπων μας για καθαρά αντικειμενικούς λόγους δεν είναι ούτε και αυτό δυνατόν… Δεν μπορώ εδώ να αναφέρω τίποτα… και δυστυχώς η ζωή δεν είναι δίκαιη (τουλάχιστον με τα ανθρώπινα δεδομένα αξιολόγησης)…

Παρ’ όλα αυτά..

Ο ναυαγός του Τιτανικού, ο οποίος βρίσκεται στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού οφείλει να γνωρίζει πως έχει μόνον 15-45 λεπτά στη διάθεσή του να παραμείνει ζωντανός. Αυτή είναι μία σημαντική γνώση αισιοδοξίας, διότι μέσα σε αυτό το διάστημα μπορούν να συμβούν πολλά ή… τίποτα• από το να πιαστεί σε ένα κομμάτι του ναυαγίου και να βγει από το σχεδόν παγωμένο νερό ή να έλθει μέσα σε αυτό το διάστημα κάποια βοήθεια και να σωθεί. Δεν το γνωρίζει, αλλά γνωρίζει πως διαθέτει αυτά τα λίγα λεπτά ακόμα ζωής… Έχει κάποιο χρονικό περιθώριο και οφείλει να προσπαθήσει να κάνει κάτι. Τίποτα δεν του εγγυάται την επιβίωση• ωστόσο, εάν σκέφτεται το γιατί ο Τιτανικός έπεσε επάνω στο παγόβουνο και θρηνεί ή γιατί αποφάσισε αυτό το ταξίδι ή γιατί πριν από μισή ώρα κοιμόταν αγκαλιά με μία καλλονή (ή ότι άλλο, αναλόγως φύλου) στην πολυτελέστατη κουκέτα της/του και ν’ αναπολεί το παρελθόν τότε θα γίνει σε ελάχιστο χρόνο και ο ίδιος ανάμνηση… ή και να θέλει να… πνίξει τον (ήδη πνιγμένο) καπετάνιο (δικαίως ή αδίκως) δεν ωφελεί σε τίποτα τη δεδομένη στιγμή…

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς (μας αρέσει δεν μας αρέσει) και οφείλουμε να αναπτύξουμε ιδιαίτερες μεθόδους αντίδρασης στα καινούργια δεδομένα. Τα υπόλοιπα είναι για αργότερα… Ούτε μπορώ να δεχθώ πως την ζωή μας θα την ορίσει οποιοσδήποτε συμπιέζοντας τα μέτρα μας στα μέτρα του ή των. Αυτό είναι δικό του πρόβλημα και μην νομίζετε πως με αυτόν τον τρόπο δεν υφίσταται και η άλλη πλευρά την αντίστοιχη ανάδραση…

Και όπως πάντα το αγαπημένο μου ρητό (και στάση ζωής μου): «Κόψε το λαιμό σου και βρες λύση».

C’est La Vie

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)